Powieść ta napisana jest w formie pamiętnika. Bohater, to niepełnosprawny muzyk, który jest obserwatorem i komentatorem nieudanego pożycia małżeńskiego swojego przyjaciela. Rozbija on małżeństwo, zakochując się w żonie przyjaciela. Wnikliwa analiza uczuć i postaw ludzkich. Hesse Hermann (1877-1962).

Z pozoru jest to powieść o dojrzewaniu. Jej bohater, Sinclair, przechodzi przez rytuały inicjacyjne z pomocą przyjaciela, Maksa Demiana, który uczy go, jak zapanować nad własnym losem. Sinclair przeżywa rozterki zwyczajne dla młodości, lecz dzięki Demianowi poznaje ich rzeczywiste, duchowe - a nie tylko społeczno-obyczajowe - przyczyny.Jego wtajemniczenie w to, co w życiu najważniejsze, wiedzie do powstania "wyższego rodzaju wspólnoty", w której duchowa bliskość umożliwia przekroczenie granic własnego jestestwa i pełne zjednoczenie się z innymi. Widać tu fascynację myślą psychoanalityczną C. G. Junga oraz bliską także naszym czasom potrzebę uporania się z niwelującym wpływem zewnętrznego świata na ludzką psychikę.

Kuracja w sanatorium dla chorych na reumatyzm, pozwala autorowi na dokonanie wielu, ciekawych obserwacji ludzkich charakterów i zachowań. Pisarz interpretuje je w nieco ironiczny sposób. Choroba, jako czynnik, demobilizujący siły witalne człowieka. Hesse Hermann (1877-1962).

Wyprawa tajemniczego bractwa. Wśród wędrowców znajdują się między innymi Mozart, Paul Klee i Albert Wielki. Grupa podróżuje w czasie i przestrzeni, w Zurychu napotyka Arkę Noego, w Bremgarten dochodzi do spotkania z Don Kiszotem. Cel wyprawy, tytułowy Wschód, symbolizuje duchowe odrodzenie. Początkowa harmonia grupy zaczyna się rozpadać...

Zakończona niepowodzeniem, próba wyprowadzenia sztuki poza znany nam świat, w utopijną aurę roku 2200, w granice utopijnego państwa, zwanego Kastalią. Hesse Hermann (1877-1962).

Pragnienie znalezienia sensu rzeczy nie daje spokoju bohaterowi powstałej w 1922 roku indyjskiej opowieści. Potomek rodu braminów w młodości nie znajduje spełnienia ani w praktykowaniu tradycyjnej kontemplacji, ani w nauce Buddy, którego było mu dane poznać osobiście. orzuciwszy rodzinne strony bohater próbuje trudnić się kupiectwem, ale także powodzenie w interesach, bogactwo i zmysłowa miłość nie dają mu zadowolenia. Dopiero wybierając życie w ubóstwie i bliskości natury tytułowy bohater nie bez wewnętrznych dramatów dochodzi do głębokiej harmonii ze światem i osiąga mądrość poza wszelką religią i filozofią, mądrość poza słowami. Uniwersalna refleksja o bogactwie i sprzecznościach ludzkiej natury. Jedna z najpoczytniejszych powieści tego autora.