Klasztor Benedyktynów. Wielowątkowa opowieść o tym, co wydarzyłosię w pewnym klasztorze. Wątek tajemniczy i sensacyjny - tajemnicze morderstwa..., tajemnicze przejścia-latirynty w klasztornej bibliotece. Wątek miłosny. Przemyślenia filozoficzne i teologiczne. Umberto Eco - wybitny pisarz włoski, urodził się w 1932 roku.

Bohater powieści - kolejno: piemoncki żołnierz, libertyn, bywalec paryskich salonów, tajny agent kardynała Mazarrina, a wreszcie podróżnik i rozbitek, dobija na koniec do wielkiego, opuszczonego żaglowca, pełnego zapasów żywności, narzędzi i dziwacznych zbiorów. Na horyzoncie widnieje zielony brzeg wyspy. Jak się jednak okazuje, statek nie jest pusty. Robert, bohater powieści, spotyka tam niemieckiego jezuitę - na wpół obłąkanego filozofa przyrody, snującego fantastyczne i pretensjonalne paranaukowe spekulacje. Z pamiętnika Roberta, jego wspomnień, oraz z dysput z niemieckim jezuitą, wyłania się niecodzienny obraz historii Europy okresu baroku. Umberto Eco - wybitny pisarz włoski, urodził się w 1932 roku.

„Pięć pism moralnych” to pięć tekstów z lat dziewięćdziesiątych XX wieku. Teksty powstały przy różnych okazjach i w różnej formie – odczytu, artykułu prasowego, listu. Eco pisze o Wojnie przez duże „W”, o prasie, o etyce, o ważnych zjawiskach, takich jak migracje i tolerancja.

Jest to powieść kryminalno-szpiegowska. Jej bohaterem jest Simone Simonini, cyniczny fałszerz świadczący usługi wywiadom wielu krajów. Obsesyjny antysemita, nienawidzi również jezuitów, masonów i kobiet. Autor opisuje jego historię, odwołując się do najlepszych wzorów XIX-wiecznej powieści przygodowej. Mamy więc wartką akcję, fałszerstwa, spiski i zamachy, ciekawą intrygę o zaskakującym rozwiązaniu, a wszystko opowiedziane barwnym, potoczystym językiem.

"Zapiski na pudełku od zapałek" to wybór felietonów, pisanych przez autora w latach 80. i 90. w mediolańskim "L'Espresso", to błyskotliwe i pełne finezyjnego dowcipu vademecum współczesnego człowieka.Obdarzony umiejętnością ironicznej syntezy, przewrotnie acz prawdziwie pokazuje Eco rzeczywistość, ujawniając rządzące nią, często absurdalne, często jedynie komiczne mechanizmy

Czy byliście już zmuszeni do włożenia wędzonego łososia do minibarku w waszym pokoju hotelowym? Lub do zainstalowania nowego programu komputerowego przy wykorzystaniu trzytomowej instrukcji dołączonej przez producenta? A może zrezygnowaliście z zażycia łagodnego leku ze względu na straszne ryzyko, które według jego ulotki występuje w „pewnych przypadkach”? A może kupiliście za 59 dolarów Pulse Trainer, który nałożony na palec zadzwoni, gdy będzie groził Wam zawał? Jeżeli odpowiecie „tak”, na któreś z tych pytań, rozpoznacie na stronach tej książki przygody człowieka „dzisiejszego”, czyli kolejny wybór znakomitych felietonów Umberta Eco. Istotna jest przy tym wyraźna zmiana tonacji tych tekstów: o ile te z lat 90-tych są dowcipne i nieraz pokpiwają z mniej istotnych, choć często bardzo dokuczliwych aspektów naszej codzienności, to felietony pisane już w nowym tysiącleciu mają charakter zdecydowanie poważniejszy, podobnie jak poruszane w nich problemy.

Trwają na przeciwnych krańcach spektrum – jeden jest światowej sławy pisarzem, autorem „Imienia róży” i samozwańczym człowiekiem świeckim; drugi – hierarchą Kościoła katolickiego, wymienianym w gronie potencjalnych następców obecnego papieża. W tej przyjacielskiej, lecz zaciętej szermierce listów i idei Umberto Eco i Carlo M. Martini dyskutują nad kwestią aborcji, rolą kobiet w Kościele, etyką i Apokalipsą. Stawiają czoło największym dylematom nowego milenium, świadomi dzielących ich różnic, wiary i niewiary. Rezultat? Jest oszałamiający. Jakie bowiem są granice wiary? I w co wierzy ten, kto nie wierzy? Jeśli mamy wieść dialog, to musi on obejmować także obszary, na których nie ma zgody. Ale to nie wszystko; jeśli na przykład laik nie wierzy w „rzeczywistą obecność”, katolik zaś - co naturalne - i owszem, to fakt ten nie oznacza wzajemnego niezrozumienia, lecz po prostu szacunek dla przekonań partnera.