Szmira jest powieścią detektywistyczną w której elementy świata rzeczywistego łączą się z elementami fantastycznymi, a główny nurt akcji koncentruje się wokół perypetii głównego bohatera. Nick Belane ma nieustanne problemy finansowe, bardzo duże pije, gra na wyścigach. W przeszłości miał trzy żony ale aktualnie jest samotny. Większość problemów rozwiązuje siłowo, jest agresywny i zdecydowany, potrafi sobie poradzić w trudnych sytuacjach. Rozwiązuje kolejne sprawy, a raczej daje się nieść fali wydarzeń wplątując się w coraz większe kłopoty.

Autor opisuje w tej książce swoje zbliżenia z imponującą liczbą partnerek. Kobiety pociągały go z siłą, która pozbawia mężczyzn nie tylko rozsądku, ale i instynktu samozachowawczego. Przystawał na każde ryzyko, byleby tylko dokonać kolejnego podboju. Sceny erotyczne.

Faktotum, kolejna powieść Bukowskiego zawierająca wiele wątków autobiograficznych, to zbiór krótkich, przypominających sekwencje filmowe epizodów z życia Henry',ego Chinaskiego, miłośnika alkoholu, kobiet i hazardu, który wędruje po kraju, niestrudzenie poszukując pracy czy raczej sposoby na przetrwanie. Nigdzie jednak nie jest w stanie zaczepić się na dłużej niż parę dni, bo albo sam odchodzi, albo zostaje wyrzucony. zmieniające się jak w kalejdoskopie miejsca i sytuacje stanowią dla autora doskonały pretekst do ukazania galerii świetnie nakreślonych postaci, rozmaitych życiowych nieudaczników z którymi on sam chętnie się identyfikuje.

Nikt tak jak Charles Bukowski nie potrafi zręcznie przeplatać kultury wysokiej z niską. Mieszając prostytucję z filozofią Kanta, przechodząc od rozpaczy do muzyki klasycznej, „stary świntuch” tworzy własną, współczesną dystopię. Nie inaczej jest w przypadku nowych, niepublikowanych w Polsce opowiadań. Cięte a zarazem delikatne, humorystyczne lecz niepokojące sceny z życia amerykańskiego półświatka to proza Bukowskiego w najlepszym wydaniu — gorącokrwista, pełna skrajności i do bólu realistyczna.Bukowski w swoich zwartych tekstach dowodzi umiejętności trafnego przedstawienia myśli bez użycia choć jednego zbędnego słowa. Nie ma wątpliwości, że ten talent sprawił, że Bukowski osiągnął sukces. Soczystość słownictwa i bezpośredniość przekazu mogą natomiast budować zastępy wrogów. Podejmowane w opowiadaniach tematy muszą być bliskie czytelnikom, choć z pewnością nikt nie będzie się chciał do tego przyznać, nawet przed samym sobą.