Akcja powieści dzieje się na Szpitalnym Oddziale Ratunkowym, gdzie młody lekarz opowiada wydarzenia ze swoich 7 dni i z jednej nocy. Powieść ma kształt pamiętnika. Zawiera historie prawdziwe, zmieniona została płeć jego bohaterów i ich nazwiska – tutaj mamy przezwiska. Jest pani Zapóźno, Kobieta-Ognisty Ptak, Wódz Pokahontas, itd. Każda z osób jest niezwykle charakterystyczna i tak jest ukazana. Młody lekarz, narrator, przemieszcza się z sali do sali, od pacjenta do pacjenta, dla każdego ma dobre słowo i stara się pomóc. Czasem pozostaje tylko słowo, bo na inną pomoc jest już za późno. Wspiera ich i jest naprawdę oddany temu , co robi. Bo trzeba naprawdę kochać swoją pracę i wierzyć w to, co się robi, żeby przez kilka godzin masować brzuch i wydłubywać z pupy starszej osoby kał, żeby ulżyć jej cierpieniom. Przy tym lekarz stara się być delikatny i nie onieśmielać pacjenta, nie przyprawiać go o wstyd. Jestem pod wielkim wrażeniem! Obracam się na codzień w medycznym środowisku i takich lekarzy z pasją, zapaleńców, mogę na palcach policzyć – to fantastyczni ludzie i niezwykłe osobowości.Autor i narrator, w jednej osobie, spotyka się na Oddziale z różnymi przypadkami - tymi prawdziwymi, ale i tymi wyimaginowanymi. Do każdego stara się podchodzić poważnie i nieść pomoc. Kilka razy dziennie odwiedza Oddział Opieki Paliatywnej. Szczególnie często odwiedza pacjentkę z Sali nr 7, dla której nie ma już ratunku, jej życie gaśnie. Czeka już tylko na syna, a lekarz umila jej ostatnie chwile opowieściami i anegdotami. Dopóki słucha, dopóty żyje. Czasem dobre słowo, zainteresowanie, zwykłe ludzkie gesty potrafią zdziałać więcej niż leki. Lekarz musi więc być przede wszystkim człowiekiem, wtedy jest wielkim lekarzem.

Utrata chęci życia, myśli samobójcze to osobista tragedia człowieka i porażka także świata, w którym żył dotychczas. Tak nieszczęśliwi ludzie są często samotni lub czują się samotni, są też życiowe przeciwności losu, z którymi trudno mieć wizję swojej przyszłości, nawet w otoczeniu wielu życzliwych ludzi. Nasz bohater jest lekarzem i może dlatego ma jeszcze bardziej świadomość bezsilności wobec choroby, która zabiera tych najukochańszych, po których pozostaje wielka pustka.Czy tajemnicza ekscentryczna dama jest w stanie sprawić by nasz bohater po śmierci ukochanej żony chciał nadal żyć i leczyć. Ratowanie bohatera "tonącego w depresji" jest bardzo niekonwencjonalne, taka kilkudniowa terapia szokowa zastosowana przez nieznajomą. Piękna opowieść o życiu, przyjaźni, miłości, przemijaniu.