"Stan zdumienia" to niezwykła opowieść o miejscu na granicy światów, jakby nie z tej ziemi. Dżungla i zamieszkujące ją ludy ciągle są dla wielu zagadką, a ich możliwości przystosowawcze zadziwiają i wprawiają w zdumienie przybyszów z tzw. cywilizowanego świata. Wędrówka przez busz jest fascynująca i pouczająca. Opowieść jest niezwykle barwna, napisana plastycznym, ciekawym językiem. To egzotyczna podróż w nieznane. I to nie tylko w nieznany teren, ale również w nieznane zakamarki własnej duszy. Sytuacja zmusza bohaterów do analizy i weryfikacji własnych zachowań, słabości, odkrywania w sobie siły i nowych umiejętności. To podróż w nieznane, ale również wgłąb siebie. Marina jest farmakolożką i pracuje w laboratorium firmy, która zajmuje się badaniami nad lekami. Pewnego dnia szef firmy, a prywatnie kochanek Mariny, przynosi wiadomość o śmierci jej bliskiego kolegi, Andresa, z którym pracowała w laboratorium. Podobno zmarł i został pochowany w dżungli. Wyjechał do dżungli, aby odnaleźć i skłonić do powrotu doktor Swanson, która w dziczy zajmowała się badaniami nad płodnością. Mieszkała wśród plemienia, które wykazywało możliwości rozrodcze do późnej starości - to punkt wyjścia do leku na bezpłodność, jednak kontakt z lekarką urwał się.Marina, na prośbę żony przyjaciela, jedzie do buszu wyjaśnić sprawę jego śmierci, a przy okazji ma porozmawiać z dr Swanson i skłonić ją do powrotu i przyspieszenia prac nad lekiem.Kobieta nie jest zachwycona wyjazdem.... Po wylądowaniu czeka na nią Milton, który pomaga uporać się jej z problemami i dostać do hotelu. Doktor Swanson jest w buszu i nie ma z nią kontaktu - pozostaje czekać...Pracujący w obozie lekarze i laboranci pokazują jej źródło płodności plemienia i cel swoich badań.Otaczająca ją rzeczywistość jest przerażająca i zupełnie inna od warunków, w których żyła i które znała. Spotyka ją wiele niespodzianek, nie zawsze przyjemnych - jest równocześnie zafascynowana i przerażona.

Bert zjawia się nieproszony na chrzcinach córki swojego kolegi, Fixa. Zanim przyjęcie dobiegnie końca, Bert pocałuje żonę Fixa, Beverly, doprowadzając do rozbicia dwóch rodzin i powstania nowej. Wspólnota ukazuje losy czworga rodziców i sześciorga ich dzieci na przestrzeni pięćdziesięciu lat. To opowieść o przypadkowym spotkaniu, które odbija się echem przez kolejne dziesięciolecia. O rodzinnej tragedii i o lojalności względem osób, które niedawno były sobie całkiem obce.

Nad Domem Holendrów zapada zmierzch. Jego ogromne okna kolejno rozjaśniają się ciepłym światłem. Danny i Maeve Conroyowie zaparkowali wysłużonego oldsmobilea po drugiej stronie ulicy, by obserwować rozgrywający się spektakl cieni. To dom, w którym dorastali. Spełnienie marzeń i ambicji ich ojca, a jednocześnie miejsce znienawidzone przez ich matkę. Dom, który stracili razem z rodzinnym majątkiem i którego dziedzictwo rzuciło cień na całe ich życie. Dom Holendrów jest opowieścią o rodzinnych więziach, stracie, poświęceniu i przebaczeniu. Ann Patchett z mistrzowską precyzją rozbiera na części pierwsze amerykański mit o tym, że każdy może napisać swoją historię na nowo, odciąć się od korzeni i zapuścić własne. Jej najnowsza powieść to misternie utkane studium pamięci – pokazuje, jak bezustannie rezonuje w nas przeszłość i jak chcąc nie chcąc powtarzamy błędy naszych rodziców.