Emma Craigie, znana polskim czytelnikom jako współautorka książki Ostatni dzień Hitlera, pokusiła się o przeprowadzenie ciekawego eksperymentu. Jak mogłyby wyglądać ostatnie dni w bunkrze pod Kancelarią Rzeszy, gdyby oddać głos nastolatce? Jedynymi nieletnimi, którzy w tym czasie znajdowali się w ostatnim bastionie wodza Tysiącletniej Rzeszy były dzieci Josepha i Magdy Goebbelsów. Tym samym ich najstarsza córka stała się autorką tajnego dziennika. Czekoladowy tort z Hitlerem jest bardzo ciekawie skonstruowany. Na każdy dzień opisu atmosfery panującej w bunkrze przypada jedno wspomnienie z lat 1936- 1945. Wbrew pozorom, Helga bardzo dużo rozumie ze zmian, jakie zachodzą w jej otoczeniu. Wyczuwa konflikty w swoim bezpośrednim otoczeniu, zarówno te pomiędzy rodzicami czy babcią ze strony matki, jak i w otoczeniu Hitlera. Doskonałym przykładem jest tutaj stosunek do Hermanna Göringa i jego wystawnego stylu życia. Jeśli chodzi o bezpośrednie relacje z bunkra, to oddają one poczucie nieuchronnej klęski. Zapewnienia dorosłych o rychłym zwycięstwie nie przekonują nikogo, nawet dwunastolatki. Tylko dużo młodsze dzieci są w stanie zachować wiarę w ostateczne zwycięstwo. To odczucie jest współmierne do odczuć większości berlińczyków w tym okresie. Armia Czerwona nieuchronnie zajmuje coraz większe połacie miasta, a fanatyczny opór gaśnie. Większości obrońców idzie już jedynie o przeżycie. Choć Emma Craige stworzyła fikcję literacką opartą o prawdziwe wydarzenia, to jednak rzekomy tajny dziennik Helgi Goebbels przeraża i zachwyca równocześnie. Świadomość losu jakie czeka dzieci w bunkrze Hitlera, nieustanna nadzieja, że ktoś je z zabierze z tego przedsionka śmierci zdecydowanie porusza. Tak samo jak zestawienie wspomnień czasu wielkości i klęski Tysiącletniej Rzeszy. Nieuchronność zwycięstwa Armii Czerwonej pozostawała nawet w umyśle dwunastolatki. Jedno jest tylko pewne: nie przypuszczała, że śmierć nadejdzie z rąk matki.

Wieczorem 28 kwietnia 1945 roku Adolf Hitler zaczął porządkować swoje sprawy osobiste. Polecił Josephowi Goebbelsowi znaleźć urzędnika z uprawnieniami do udzielenia ślubu cywilnego i zdobyć dwie obrączki. Poprosił również swoją sekretarkę Traudl Junge, żeby pomogła mu spisać testament. Przygotowywał się do śmierci. Książka opowiada o poniedziałku 30 kwietnia – dniu, w którym Hitler popełnił samobójstwo, a także o wydarzeniach dnia poprzedniego. Autorzy korzystali ze wspomnień naocznych świadków, skrupulatnie analizowali relacje i konfrontowali rozbieżności, by jak najdokładniej odtworzyć ostatnie kilkadziesiąt godzin życia Führera. W ten sposób powstał niezwykle rzetelny i drobiazgowy obraz tragicznego końca przywódcy Trzeciej Rzeszy.