Opowieść o tym, jak historia potrafi splątać ludzkie losy i zadrwić z tych, którzy próbują nią manipulować. W 1924 roku mała ormiańska dziewczynka, Marysia Amirowicz, musi opuścić ukochane Kuty. Wraz z rodziną przenosi się do Stanisławowa, a po kilku latach rozpoczyna studia we Lwowie, gdzie, choć jeszcze o tym nie wie, czeka miłość jej życia – przystojny student chemii, Antoni. Sielankę i szczęście zakochanych burzy wojna. Antoni wyjeżdża na front i żadne z kochanków nawet nie przypuszcza, jaką niespodziankę z niego przywiezie… Czterdzieści lat później w życie starej i schorowanej Marii Amirowicz wkracza jej bratanica, Dorota, którą staruszka traktuje jak córkę i opowiada jej całe swoje życie, nie kryjąc rozgoryczenia i żalu do losu. Nastaje rok 2013. Dagmara, nauczycielka matematyki, poznaje w Krośnie młodego inżyniera, Adama i zakochuje się w nim z wzajemnością. Młodzi planują wspólną przyszłość, ale właśnie wtedy postanawia wtrącić się przeszłość…

Jest rok 1930. Poznajemy dorastającą we Lwowie młodą Ormiankę, Hannę Donigiewicz. Wraz z nią przeżywamy przygody w szkole, pierwsze miłości, poznajemy przedwojenny Lwów, jedziemy na wakacje do Truskawca, przedwojennego kurortu. W 1935 roku Hanna wychodzi za mąż za Jana Amirowicza. Przez kilka lat starają się o dziecko. We wrześniu 1939 roku Jan zostaje zwerbowany i ginie w pierwszych dniach wojny, a Hanna wraz z matką wyjeżdżają do Powsina pod Warszawą, gdzie dziewczyna orientuje się, że jest w ciąży. Rodzi syna – Bogusława. Nie może pogodzić się ze śmiercią męża i do końca życia pozostaje samotna. W 2010 roku poznajemy Agnieszkę, wnuczkę Bogusława. Dziewczyna rozpoczyna liceum i poznaje swoją pierwszą, prawdziwą miłość. Przez kilka lat obserwujemy uczucie młodych, aż do tragicznego wypadku, w którym chłopak ginie. Mijają lata, a Agnieszka wciąż rozpacza po stracie ukochanego. Czy dzięki pamiętnikowi prababki poradzi sobie ze wspomnieniami i otworzy na nowe możliwości?