Bohaterka powieści, Desiree, jest dotknięta porażeniem mózgowym. Nie chodzi ani nie mówi, ale jest obdarzona niezwykłą inteligencją. Ponad to ma niezwykłą zdolność wcielania się w ludzi i zwierzęta, by działać za ich pośrednictwem. Taką moc mają - według skandynawskich wierzeń ludowych - wiosenne czarownice. Dziewczyna została porzucona przez matkę od razu po urodzeniu. Matka adoptowała trzy dziewczynki, które dopiero w dorosłym wieku dowiadują się o istnieniu Desiree. Upośledzona dziewczyna wierzy, że jedna z sióstr ukradła jej życie. Dochodzi do spotkania wszystkich kobiet, w czasie którego wychodzą na jaw wzajemne żale i pretensje. Niezwykłe zdolności Desiree oraz skomplikowane relacje rodzinne to główne tematy książki. Magia przeplata się tu z realizmem.

MaryMarie, wychowana w małym szwedzkim miasteczku, w rodzinie ofiary Holocaustu, wyrasta na zdolną studentkę, członkinię nieformalnego Klubu Bilardowego Przyszłość, zrzeszającego grupę przyjaciół z wczesnej młodości. Kobieta osiąga sukces zawodowy - staje się uznaną dziennikarką, a następnie ministrem. W rządzie zajmuje się między innymi problemem przemocy seksualnej i handlem żywym towarem. W jej życiu osobistym brakuje jednak szczęścia. Mąż, notoryczny kobieciarz, jest sparaliżowany po tym, jak w jednym ze wschodnioeuropejskich miast zostaje wyrzucony przez okno, najprawdopodobniej przez nieletnią prostytutkę. Gdy MaryMarie czuwa przy łóżku chorego, zastanawia się, co w tej sytuacji zrobiłaby Mary, a co Marie. Odpowiedź nasuwa się sama. Jedna - pozwoliłaby mu żyć, druga - odłączyłaby od respiratora... W tym miejscu drogi Mary i Marie rozchodzą się, ich losy - choć pozostają ze sobą w ścisłym związku - biegną w całkiem przeciwnych kierunkach...Majgull Axelsson powraca z intrygującą powieścią o rozdwojeniu jaźni, poszukiwaniu tożsamości i codziennych wyborach, które w każdej chwili mogą skierować nasze życie w najmniej oczekiwaną stronę. Ta, którą nigdy nie byłam to nie tylko pejzaż wewnętrzny kobiety sukcesu i analiza psychologiczna pokolenia "awansu społecznego". To również scena konfrontacji dwóch światów, które dzieli poziom życia.

Autorka znakomicie opisała uczucia ludzi, którzy byli ze sobą w bardzo bliskich relacjach, mąż-żona oraz rodzice-dziecko. Tak blisko spokrewnieni ze sobą ludzie mogą być dla siebie obcy, nie znać lęków tej drugiej osoby, albo przeczuwać że coś jest nie tak ale udawać ze strachu że życie okaże się wtedy takie nieidealne. Pewne okazuje się jedno, że kompleksy,błędy wychowawcze i obawy przekazywane z pokolenia na pokolenie w końcu swoje żniwo będą zbierać.