Inspiracją dla tej powieści jest życie i twórczość Virginii Woolf. Jej akcja rozgrywa się w różnych okresach 20 wieku. Losy dwóch głównych bohaterek - Clarissy i Laury - splecione są z wątkami zaczerpniętymi z życiorysu pisarki. Jedna z bohaterek jest wydawcą, a druga - gospodynią domową. Obie czytają "Panią Dalloway" autorstwa Virginii Woolf Obie przeżywają konflikt między pragnieniem miłości a wpojonymi zasadami, między nadzieją a rozpaczą.

Znakomita powieść autora „Godzin". Dzieje rodziny Stassos, opisane na przestrzeni stu lat, to nie tylko historia o wygórowanych ambicjach, pragnieniu miłości, braku akceptacji, ale także o amerykańskim śnie o sukcesie i rzeczywistości po przebudzeniu. Świetna książka - napisana barwnie i z pasją - wciąga czytelnika bez reszty. Autor uważany jest za jednego z najciekawszych współczesnych pisarzy amerykańskich.

Nowa, mistrzowska powieść Michaela Cunninghama, jako przejmujące spojrzenie na naszą egzystencję w dzisiejszym świecie.Życie to gra pozorów.Zastanawiasz się czasem, jakim cudem życie nieustannie cię pochłania, mimo że rzadko przytrafia ci się coś naprawdę wyjątkowego? Bogactwo odczuć, piętno tragicznych wydarzeń z przeszłości, latami skrywane marzenia, pragnienia, lęki - wszystko to pcha nas naprzód.Pomiędzy książkami Manna, Kafki, Fitzgeralda, zachłyśnięty muzyką Schuberta i Coltrane'a, Peter - właściciel nowojorskiej galerii - szuka w życiu, jak w sztuce, czegoś niepowtarzalnego. Elementy jego uporządkowanego świata zaczynają się poddawać subtelnym zmianom, gdy w mieszkaniu Petera i Rebekki pojawia się jej dużo młodszy brat, chłopak z narkotykową przeszłością.Wiecznie dążymy do piękna. Własnego piękna, które definiujemy indywidualnie, a jednak wciąż szukamy go w innych ludziach i czasami znajdujemy w najmniej odpowiednim miejscu...

„Królowa śniegu” przepełniona jest ludzkimi słabościami, pragnieniami, nadziejami i lękami. Cunnigham pisze o ludziach zwykłych i sytuacjach nam znajomych. Są tu sceny pozornie nic nie wnoszące, jak rozmowa o dżinsach między Beth a Barrettem, czy scena z panną młodą kupującą naszyjnik w sklepie, w którym pracuje Barrett, a jednak odnosi się wrażenie, że wszystko ma tu znaczenie, jest tu po coś i wpisuje się w zamysł autora. Niepozorne fragmenty skłaniają do refleksji nad ich istotą. Morał – jeśli zakładamy, że „Królowa śniegu” to baśń, a te mają go zawsze – jest niejasny, raczej mglisty jak światło, które zobaczył Barrett, a jednak jest to książka, od której bije swego rodzaju mądrość. To niezwykła lektura, wymagająca skupienia, taka przy której trzeba się na chwilę zatrzymać, by poradzić sobie z nagromadzonymi w niej emocjami. Książka, która udowadnia, że Michael Cunningam jest obecnie jednym z największych amerykańskich powieściopisarzy.