Grupa przyjaciół z Londynu udaje się na wesele na Unst – wyspę wysuniętą najbardziej na północ Szetlandów. Podczas przyjęcia znika Eleanor Longstaff – zupełnie jakby rozpłynęła się w mglistym powietrzu. Następnego dnia jej przyjaciółka otrzymuje wiadomość, która brzmi jak notatka samobójcza, a ciało Eleanor wypływa na powierzchnię małego jeziora blisko klifu. Detektywi Jimmy Perez i Willow Reeves przybywają na miejsce zdarzenia, aby zbadać tajemniczą sprawę. Co wspólnego ze zniknięciem i śmiercią Eleanor może mieć legenda o duchu lokalnego dziecka, które utonęło w tym samym miejscu przed wojną? Czy za legendą kryje się niewygodna prawda, którą po tylu latach ktoś nadal próbuje ukryć?

„W cieniu drzewa granatu” Tariqa Alego to powieść, której akcja rozgrywa się około roku 1499 w mauretańskiej Hiszpanii. Burzliwe i niespokojne czasy czytelnik śledzi z perspektywy muzułmańskiego arystokraty Umara Ibn Farida i jego rodziny. Autor w powieści prezentuje kraj, w którym od stuleci panowali muzułmanie, jednak czas ich przywództwa zdaje się nieuchronnie dobiegać końca. Hiszpańscy katolicy zamierzają przejąć władzę. Chcą odzyskać dominującą rolę w kraju i przede wszystkim zwalczyć niewiernych. Odnosi się wrażenie, iż zamieszkujących Hiszpanię Arabów i Żydów oczekuje dramatyczna przemiana ich dotychczasowego losu. Do wyboru mają bowiem: konwersję na katolicyzm, ucieczkę lub śmierć. Na jaki wybór zdecydują się główni bohaterowie powieści?

Ernaux bardzo plastycznie opisuje dzieciństwo w powojennym miasteczku na prowincji. Zwłaszcza wspomnienie niedzielnych obiadów, kiedy rodzina gromadziła się przy stole i wspominała czasy okupacji, pobudza wyobraźnię. A także świetnie pokazuje, jak mało ta nieodległa historia interesowała dzieci, dla których najważniejsze było tu i teraz. Autorka szczególnie często podkreśla różnice międzypokoleniowe – najpierw między sobą a rodzicami, później między nią a dziećmi – oraz różnice między wydarzeniami, które tworzą Historię, a doświadczeniami na poziomie jednostki. Ten kontrast stanowi główny filar „Lat”. Nazywanie tej powieści „autobiograficzną” jest trochę mylące, ponieważ po lekturze nie da się tak naprawdę opowiedzieć życia autorki. Bardziej adekwatnym określeniem byłaby „autobiografia pokolenia”, ponieważ z kart wyłania się nie historia konkretnej osoby, ale całej generacji osób urodzonych w latach czterdziestych. W dużej mierze jest to też opowieść o powojennej Francji: o pojawiających się perspektywach, walce o prawa kobiet, rzucaniu się w konsumpcjonizm, laicyzowaniu się społeczeństwa, wkraczaniu w erę cyfrową. Można też dostrzec pewną cykliczność występowania dobrostanu, załamania rynku, konfliktów zbrojnych i ataków terrorystycznych. Na kartach tej książki da się odnaleźć niejedną analogię do naszej rzeczywistości.

Ta otoczona mitem francuska, elitarna formacja wojskowa znajduje się w czołówce najbardziej znanych i rozpoznawanych marek na świecie. Utarte poglądy i stereotypy zakorzenione w świadomości społecznej budują jednolity i specyficzny obraz Legii oraz jej żołnierzy. A tworzą oni twardą, męską rzeczywistość, są wytrwali i zdeterminowani, zdyscyplinowani i koleżeńscy. Cechuje ich odwaga i lojalność. Dla nich zadanie, inaczej mówiąc misja, jest święte i należy wykonać je do końca, nawet za cenę życia. Męski świat… ale przecież to nie Mars. Kobiety istnieją i są gdzieś bliżej lub dalej. W pozostawionej za bramą rzeczywistości, we wspomnieniach i tęsknocie za mamą, siostrą, dziewczyną, a czasem żoną czy córką. Są ich tysiące, być może więcej niż samych legionistów. Każda z nich ma swoją historię, a ta jest jedną z nich. To spojrzenie na formację przez pryzmat kobiecych uczuć. Książka, która nie obala mitów, nie prostuje stereotypów, jest po prostu opowiedziana z perspektywy dziewczyny: o miłości, tęsknocie, nadziei i radości. O tym, że relacje z Legią dotyczą nie tylko jej żołnierzy, ale też całej rzeszy kobiet z nimi związanych. W tle Gujana Francuska, Afryka, Bałkany, Francja i Polska. Barwna, pełna ciekawostek podróż do różnych zakątków globu, do świata elitarnej formacji, ale przede wszystkim do ludzi.

Indie lat 50-tych XX wieku, zaledwie kilka lat po uzyskaniu niepodległości spod władzy brytyjskiego imperium. Lakszmi jest rozchwytywaną hennistką i zielarką, o jej usługi i czas zabiegają kobiety z najbardziej prominentnych rodów Dźajpuru. Sławę i wzięcie zdobyła dzięki wyjątkowej umiejętności tworzenia niepowtarzalnych wzorów henną. Podczas swej pracy wysłuchuje bolączek i cudzych sekretów, dzięki tworzonym mieszankom ziół pomaga też potrzebującym kobietom, które zaszły w niechcianą ciążę. Sama jednak również skrywa własne tajemnice, które nie mogą ujrzeć światła dziennego. Kiedy w jej życiu pojawia się młodsza siostra, o której istnieniu nie miała pojęcia, jej dotychczasowe życie ulega radykalnej zmianie. Książka bardzo wciągająca, egzotyczna, ukazująca codzienne życie hinduskich kobiet, wprowadzająca czytelnika w tajemniczy świat Indii podzielony na kasty, w skomplikowane społeczne układy, świat, w którym jedna mała plotka może zniszczyć wszystko…

Świetnie napisana historia niemieckiej rodziny żydowskiej, którą poznajemy w przededniu wybuchu II wojny światowej. Propaganda i złowieszcze hasła nie omijają spokojnie żyjących i wcześniej szanowanych żydów niemieckich. Wojna to okrutny czas zagłady, zniszczeń, mordów. To czas, w którym nikt nie chciałby się znaleźć. A mimo wszystko w takim okresie jest miejsce na miłość. Nie wszyscy się na nią odważą, lecz ci którzy to zrobią są bez wątpienia zwycięzcami. „Miłość w czasach zagłady” to powieść o ciężkich czasach, czasach kompletnego chaosu, zagłady, przelewu krwi. Hanni Münzer w doskonały sposób przedstawiła oblicze II wojny światowej z perspektywy matki, która pragnie ratować swoje dzieci i córki – pół-Żydówki – która pragnie pomścić ojca.Kiedy Elisabeth Malpran, chcąc ratować rodzinę, wiąże się z SS Obersturmbannführerem Albrechtem Brunnmannem, nie wie jeszcze, że zawiera pakt z diabłem… Pakt, który położy się cieniem na życiu jej córki. Młoda amerykanka Felicity poszukując w Rzymie matki, natyka się na mroczną historię swojej rodziny. Aby ją wyjaśnić, musi się cofnąć do najbardziej ponurego rozdziału dwudziestowiecznej historii i poznać dramatyczne losy swojej prababki – słynnej śpiewaczki operowej Elisabeth Malpran i jej córki Deborah. Splot miłości, winy i pojednania zniszczył obie kobiety i przez pokolenia rzucił cień także na życie Felicity.

Przyjaciółki Esme i Kayla w dzieciństwie spędziły razem cudowne wakacje w Obozie nad jeziorem. W tym roku wracają tam po dziewięciu latach jako opiekunki i bardzo się z tego cieszą. Dziewczynki, którymi mają się zajmować, przypominają im je same sprzed lat - jakie były radosne i beztroskie, zanim... coś się wydarzyło. Przyjaciółki skrywają mroczny sekret, o którym, jak im się wydaje, wiedzą tylko one. Przecież złożyły przysięgę krwi, że nigdy nikomu nie wyjawią swojej strasznej tajemnicy. Zresztą nawet im samym prawie udało się o niej zapomnieć. Jeszcze nie wiedzą, że to lato w Obozie nad jeziorem naprawdę będzie niezapomniane... ale do tych wspomnień nikt nie będzie wracać z uśmiechem. Beztroskie letnie rozrywki oraz flirty z przystojnymi opiekunami nagle przerywa wiadomość od kogoś, komu zależy, aby dziewczyny dopadła sprawiedliwość... Ktoś wie, co wtedy zrobiły. I jest tuż obok. Jezioro nigdy nie zapomina. Esme i Kayla są w poważnym niebezpieczeństwie. Do czego doprowadzi żądza zemsty tajemniczego prześladowcy? Co czeka dwie nastolatki uwikłane w mroczną historię sprzed lat?

Autorzy książki, Jeffrey A. Kottler i Jon Carlson, zapytali trzydziestu słynnych terapeutów o najbardziej niezwykłych pacjentów, z jakimi zdarzyło się im pracować. Do ich opowieści dołączyli wspomnienia z własnej kariery zawodowej. Powstał bogaty zbiór niepowtarzalnych, fascynujących historii o ludziach, którzy mieli niezwykłe problemy lub w niezwykły sposób starali się sobie radzić z życiowymi trudnościami, oraz o terapeutach, którzy często musieli zastosować niezwykłe metody pomocy tym ludziom. Wszystkie te historie opisano barwnym, często pełnym humoru językiem, nie ujmując szacunku ich bohaterom. Ciekawa lektura zarówno dla osób zawodowo zajmujących się pomocą psychologiczną, jak i wszystkich zainteresowanych tajnikami psychoterapii.

Zoe, niespełniona artystka, przyleciała z Kalifornii. Martin, inżynier, pochodzi z Yorkshire. Oboje z różnych powodów trafiają do Cluny w środkowej Francji. Oboje próbują się rozliczyć z przykrymi przeżyciami, których doświadczyli w niedalekiej przeszłości. Chcąc zacząć nowy etap życia, ruszają osobno na szlak z Cluny do hiszpańskiego Santiago, śladami pielgrzymów, którzy od kilkuset lat przemierzają Drogę św. Jakuba. Niektórzy mówią, że Droga zmienia. Ale czy tym dwojgu kompletnie różnych ludzi uda się znaleźć drogę do siebie nawzajem? „Na szlaku szczęścia” to opowieść o odnowie – fizycznej, psychicznej i duchowej. O tym, co pragniesz zachować na zawsze, o czym zapomnieć, a co odkryć od nowa.

Książka zaczyna się niewinnie, mężczyzna wyrzucony na morze, nie pamięta kim jest i co robi i również dlaczego znajduje się na wyspie, nie pamięta nawet swojego imienia. Próbuje, odszukać siebie docierając z plaży na którą wyniosło go morze, do swojej chaty na wyspie. Przeszukuje wszystko w chacie, by móc dowiedzieć się kim tak na prawdę jest. Niestety bardzo trudno rozwikłać mu to zagadkę swojego pobytu tutaj. Czy mężczyzna znajdzie drogę, w której dojdzie do tego kim jest? Na pewno, ale jest to długa droga, którą oświetlają lampy latarni.