16 grudnia 1944 roku Hitler stawia wszystko na jedną kartę. Najnowocześniejsze niemieckie czołgi ruszają przez ośnieżone lasy i wąwozy Ardenów, zaskakując wojska sprzymierzone. Führer wierzy, że uda mu się wedrzeć między alianckie armie, dotrzeć do Antwerpii i doprowadzić do wycofania się z wojny Brytyjczyków. To ostatnia szansa, by zmusić aliantów do zawarcia pokoju. Czasu jest niewiele. Armia Czerwona szykuje się do ataku na Berlin. Niemieckimi generałami targają wątpliwości, ale młodzi oficerowie rzucają się do walki. Wierzą, że zwycięstwo pozwoli uratować zostawione w kraju rodziny przed bestialstwem Sowietów. Zaskoczeni Amerykanie stawiają czoła dywizjom pancernym wroga. Wielu z nich ze strachu opuszcza stanowiska lub się poddaje. Inni bohatersko walczą do końca. Belgijscy cywile, jeszcze przed chwilą powiewający amerykańskimi flagami, uciekają w popłochu przed zemstą nazistów. Surowa zima oraz intensywność bitwy przypominają walczącym front wschodni. Przed żołnierzami stoi prosty wybór: zwyciężą albo zginą. W odpowiedzi na zbrodnie Waffen SS Amerykanie wydają rozkaz mordowania jeńców. Ofensywa w Ardenach staje się najzacieklejszą bitwą na froncie zachodnim.

Poruszający obraz świata, w którym żywność szmugluje się w trumnach, zarżniętą świnię przebiera za staruszkę by uniknąć niemieckiej kontroli, a hitlerowska propaganda tłumaczy wychudzenie Polek dbaniem o figurę.W Polsce w czasie okupacji głód był powszechny, lecz budził w Polakach niesamowite pokłady kreatywności. Pustym brzuchom próbowano zaradzić gotując praktycznie z wszystkiego i przełamując wszelkie żywieniowe opory. Generał Bór-Komorowski zjadł kota w śmietanie i nawet o tym nie wiedział.Aleksandra Zaprutko-Janicka otwiera przed czytelnikiem domowe kuchnie, zaplecza restauracji, zatęchłe spiżarnie, podgląda uliczne targowiska i kryjówki szmuglerów z czasów II wojny światowej. To opowieść o czasach, w których za nielegalne świniobicie można było trafić do Auschwitz, warzywa hodowano w podwórkach kamienic, żołędzie wykorzystywano na kilkanaście sposobów, a zużytymi fusami handlowano na czarnym rynku.To także niezwykła książka kucharska: pełna oryginalnych przepisów i praktycznych porad. Możesz sprawdzić, jak dziś smakują okupacyjne rarytasy! I odkryć wiele zapomnianych potraw.Okupacja od kuchni to nie tylko historia walki z głodem – to przede wszystkim historia polskiej zaradności i hartu ducha!

Stany Zjednoczone to kraj proroków. Jednym z nich był Joseph Smith, któremu pewnej nocy 1823 roku ukazał się anioł Moroni. Boży posłaniec opowiedział mu o świętym tekście, wyrytym na złotych płytach, który od wieków spoczywa ukryty pod kamieniem na pobliskim wzgórzu. Od tego zaczęła się historia Kościoła Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich.24 lipca 1984 roku zamordowane zostały kobieta i jej piętnastomiesięczna córeczka. Według policji zabójstwo mogło być następstwem „objawienia” religijnego. Ogłaszając wyrok, sędzia przyznał, że nigdy nie orzekał w sprawie tak okrutnej zbrodni. Zabójca, wyznawca radykalnego odłamu mormonizmu, przyznał, że postępował zgodnie z wolą boską.Krakauer szuka wyjaśnienia tej zbrodni. Podejmuje próbę zrozumienia natury wiary, której podstawą miały być cnotliwość, otwartość i posłuszeństwo.Książka spotkała się ze zdecydowaną reakcją Kościoła Świętych w Dniach Ostatnich. W rozesłanym do amerykańskich mediów oświadczeniu stwierdzono między innymi, że prezentuje ona „wyjątkowo jednostronny i nieprzychylny obraz mormońskiej historii".Nie każdy mormon jest bestią. Nie każdy jest poligamistą. Ale zbrodnia z lipca 1984 r. jest faktem.

Powstanie Warszawskie sztucznych legend nie potrzebuje - to słowa, które posłużyły autorce pracy za motto przy poszukiwaniu odpowiedzi na pytanie, jak wyglądało życie codzienne w sierpniu i wrześniu 1944 roku. Rezultat? Książka niezwykła, pełna dramatów, wzruszeń, ale i humoru. Oparta na rzetelnych źródłach, gruntownej analizie tematu, licznych rozmowach i spotkaniach z powstańcami. Zagłębiając się w lekturę, widzimy z niezwykle bliskiej perspektywy twarze warszawiaków - zarówno tych walczących na pierwszej linii, jak i tych, którzy po prostu próbowali przetrwać. Poznajemy ludzi, którzy - na przekór wszystkiemu - starali się przeżyć dane im dni jak najpełniej. Priorytetem zawsze była walka. Żołnierz marzył, by mieć „stena pod pachą” i choć kilka granatów. Każdego dnia obawiał się, czy wystarczy mu amunicji, by odeprzeć następny atak nieprzyjaciela, czy strzela wystarczająco celnie i celowo. Ale tuż za barykadą toczyło się barwne, intensywne życie. Autorka opisuje je niezwykle ciekawie, dając czytelnikowi szansę na poznanie różnorodnych jego aspektów - często zupełnie nieznanych.Książka nagrodzona prestiżową NAGRODĄ KLIO 2016 w kategorii varsaviana.

Łemkowie. Losy zaginionego narodu Marka Koprowskiego to książka przybliżająca historię Łemków-Rusinów. Naród ten, żyjący od wieków w Karpatach, po przesiedleniu do ZSRR i na polskie Ziemie Odzyskane, utracił swoją ojczyznę. Owe „góry” są dla nich tym, czym dla Polaków Kresy - utraconą „Arkadią”, gdzie wszystko było lepsze, bo swoje. Choć nadal istnieje szansa na renesans tej narodowości, wciąż napotyka ona liczne przeszkody. Ukraińcy starają się zukrainizować wszystko, co zawsze kojarzyło się z Łemkami. Uważają bowiem, że jest to co najwyżej grupa etnograficzna i miano narodu jej nie przysługuje. W swych staraniach osiągają jednak tylko częściowy sukces. Książkę otwiera obszerny szkic historyczny dotyczący dziejów Łemków-Rusinów od połowy XIX w. do chwili obecnej. W odróżnieniu od dotychczasowych opracowań, opisujących temat Łemkowszyzny w sposób hermetyczny, naukowy, szkic ten napisany został niezwykle przystępnie. Nie traktuje Łemków i ich kultury wyłącznie jako folkloru, ciekawostki czy „resztki po wielonarodowej Rzeczypospolitej”.

"Sprawiedliwi zdrajcy" Witolda Szabłowskiego to niezwykły i bardzo cenny dokument współistnienia kilku narodów,ich przyjaźni i ludzkich relacji w czasie pokoju oraz poświęcenia za cenę własnego życia w trudnym wojennym okresie. "Sprawiedliwi zdrajcy"to również obraz skrajnej nienawiści i okrucieństwa,które w imię nacjonalistycznych pobudek zabijają uczucia wyższe i prowadzą ludzi do czynów,których nigdy nie da się i nie można usprawiedliwić.

Zbrodnia wołyńska to bolesna, wciąż ropiejąca rana, która się kładzie ogromnym cieniem na skomplikowanych relacjach polsko- ukraińskich. Geneza wzajemnych żalów i pretensji sięga powstań kozackich. Konflikty religijne, bliskie sąsiedztwo Rosji, specyficzny charakter Polaków i oczekiwania Ukraińców również nie ułatwiały unormowania stosunków między narodami. Publikacja Grzegorza Motyki w bardzo rzeczowy i rzetelny sposób przedstawia genezę mordów na Polakach, jakich w latach 1943-45 na Wołyniu i w Galicji Wschodniej dokonali ukraińscy nacjonaliści. Autor nie epatuje okrutnymi obrazami, przedstawia suche fakty i najnowsze doniesienia historyków. Nie ucieka także od trudnych tematów, jakimi były akcje odwetowe AK i operacja „Wisła”. Motyka opisał ideologię UPA i rolę tego ugrupowania w walkach o niepodległość Ukrainy. Dzięki niemu mogę w pewnym stopniu zrozumieć, dlaczego banderowcy są dla wielu współczesnych Ukraińców bohaterami. W „Wołyniu 43” znalazł się też obszerny rozdział poświęcony zbrodni ludobójstwa na Serbach, której w czasie II wojny światowej dopuścili się Chorwaci. Grzegorz Motyka nakreślił w interesujący i wyważony sposób współczesne relacje polityczne między Polską a Ukrainą. Pokazuje, jak trudno o porozumienie w sprawie Wołynia i Galicji.„Wołyń 43” to bardzo ważna i bardzo potrzebna publikacja.

W swojej wybitnej, wstrząsającej książce Jörg Baberowski prowadzi czytelnika w paranoiczny świat sowieckiego dyktatora i tworzy nieznane perspektywy, pozwalające na nowo odczytać przyczyny stalinowskich zbrodni. Jest to jednocześnie książka wymagająca, gdyż autor każe nam śledzić setki dokumentów, listów, donosów, raportów, wspomnień i relacji świadków, byśmy spróbowali sami – porzucając intelektualny komfort niewiedzy – zrozumieć „logikę terroru”. Ciekawa pozycja napisana w formie rozprawy naukowej. Nieco rozwlekła i niepozbawiona powtórzeń. Przedstawia stosowany w Rosji Sowieckiej terror, jego metody, rozmiary i społeczne skutki. Według doktryny miał on być środkiem dla stworzenia "nowego człowieka", zdolnego do budowania nowego świata, wolnego od ucisku i wyzysku obywateli. W rzeczywistości służył jednak do utrzymania władzy przez jednego człowieka, który sam siebie nazywał "Towarzyszem Stalinem".

Lata 1918-1939 zapisały się w historii Polski nie tylko rozwojem gospodarczym i politycznymi zawirowaniami towarzyszącymi odbudowie niepodległego państwa, ale także znaczącymi zmianami obyczajowymi, wśród których na pierwszy plan wysuwa się emancypacja kobiet. Nadzwyczajne, niepospolite, zachwycające, wybitne, nietuzinkowe. Bez kompleksów, na przekór stereotypom, często wbrew społecznym normom i przesądom, śmiało rozwijały skrzydła w sztuce, nauce, literaturze i polityce. Odważnie prezentowały światu owoce swojego talentu, z zapałem współtworząc intelektualne i artystyczne zręby odzyskanej polskiej państwowości. Bez nich uboższe byłoby nie tylko międzywojenne XX-lecie, ale i czasy nam współczesne. Wspaniałe kobiety, o których warto i trzeba pamiętać.

Przez pierwsze siedem lat swoich dyktatorskich rządów Adolf Hitler unikał silniejszych od siebie, uderzał w słabe punkty i osiągał tak oszałamiające sukcesy, że stanął w obliczu zwycięstwa. Ale po roku 1940 zrezygnował z kursu, który mógłby go doprowadzić do tego ostatecznego triumfu. Dlaczego niemieckie dywizje pancerne spychające w 1940 roku brytyjskie siły do morza zatrzymały się, pozwalając Anglikom na ewakuację w Dunkiercea Dlaczego mając szansę na odcięcie radzieckich dostaw ropy, Hitler uparł się, żeby podzielić swoją armię, co doprowadziło do klęski pod Stalingradema Dlaczego w 1944 roku Niemcy nie skoncentrowali swojej ogromnej siły na jedynym odcinku wybrzeża, na którym alianci mogli dokonać lądowania, by rozpocząć inwazję w Europieaa Skąd te i inne fatalne decyzje Führeraa Bevin Alexander ujawnia, jakie znaczenie dla działań militarnych Niemiec miała osobowość Hitlera, paranoja, która wzięła górę nad jego polityczną przenikliwością. Odpowiada na pytanie, jak doszło do tego, że Niemcy nie wygrały II wojny światowej, i pokazuje, jak mało brakowało, by alianci ponieśli klęskę.