Proste i zrozumiałe opowieści o historii Polski Bronisława Geberta, dyrektora lwowskiego gimnazjum i jego żony Gizeli. Pozbawione naukowego zadęcia. Nie przeładowane datami. Zabronione po wojnie chociaż wychowały się na nich całe pokolenia. Część pierwsza opowiada o powstaniu Polski, o panowaniu władców Mieszka I, Bolesława Chrobrego, Bolesława Śmiałego i Bolesława Krzywoustego, aż do rozdrobnienia dzielnicowego.

Kolejna część opowieści o historii Polski oparta na tekstach Bronisława Geberta - dyrektora lwowskiego gimnazium - i jego żony Gizeli. Bez nadmiaru dat i nazwisk które trzeba zapamiętać poznajemy czasy jednoczenia Polski przez Władysława Łokietka i budowy silnego państwa przez Kazimierza Wielkiego słuchamy jak żyli Polacy za ostatnich Piastów i jakie mieli kontakty z sąsiadami.

W kolejnym tomie „Opowiadań…” możemy posłuchać opowieści o rozwoju państwa polskiego za Jagiellonów. Przypomnimy sobie, jak doszło do unii polsko-litewskiej i ostatecznej rozprawy z Krzyżakami w bitwie pod Grunwaldem, jak Polska odzyskiwała dostęp do Bałtyku i umacniała swe panowanie na kresach wschodnich, a także jak wspaniale rozwijała się za czasów Zygmunta Starego i jego syna – Zygmunta Augusta. Niezwykle ciekawa narracja, która pozwala poznać lata chwały i potęgi naszego państwa i polubić opowieści o jego dziejach.

W kolejnym tomie poznajemy burzliwe dzieje Polaków w latach „złotej wolności szlacheckiej” za panowania pierwszych królów elekcyjnych. Posłuchamy o tym, jak Stefan Batory rozgromił wojska moskiewskie, jak Polacy ponieśli klęskę w bitwie pod Cecorą. Przypomnimy sobie czyny sławnych hetmanów i pierwsze „liberum veto”, które ujawniło upadek dawnych cnót narodowych. Posłuchamy, jak za czasów Jana Kazimierza Polska broniła się przed istnym potopem wrogów, napadających z wszystkich stron.

W tomie V opowiadamy o dalszych burzliwych dziejach Polaków w czasach „Rzeczpospolitej Szlacheckiej”. Dzielny król Jan III Sobieski gromił Turków i Tatarów nie tylko w Polsce, ale wsławił się w dziejach Europy, spiesząc na odsiecz Wiednia. Panujący kolejni królowie wciągnęli Polskę w wojnę ze Szwecją i Rosją. Osłabiony kraj ulegał coraz bardziej wpływom Rosji, a wszechwładna caryca Katarzyna wprowadza na tron ostatniego króla polskiego Stanisława Augusta. Zawiązana przeciw Rosji konfederacja barska ponosi klęskę i trzy mocarstwa – Rosja, Austria i Prusy – przystępują do pierwszego rozbioru Polski.

Starożytni Grecy wierzyli w wielu bogów, co nazywamy politeizmem, których wyobrażali sobie na podobieństwo człowieka, co z kolei nazywamy antropomorfizmem. Od innych religii grecką odróżniał brak ksiąg świętych oraz kształtującej system wierzeń i czuwającej nad kultem warstwy kapłanów. Wyobrażenia na temat poszczególnych bogów zmieniały się w czasie. Zależały od obszaru, jego tradycji, a wreszcie od poetów, którzy na wierzenia Greków wywarli wpływ ogromny.

III wiek otwiera nowy etap w dziejach Rzymu. Ciągłe wojny i walki o władzę rujnowały gospodarkę prowadząc do zubożenia ludności. Mimo przejściowych sukcesów cesarstwu nie udało się powstrzymać ogólnego rozkładu, który przypieczętowały najazdy Germanów, doprowadzając w V wieku do upadku państwa. Zagrożenia zewnętrzne, przed którymi stanął Rzym na początku III wieku miały dwojaki charakter. Na Wschodzie ich źródłem była polityka państwa perskiego. Odwołując się do tradycji Achemenidów stworzyło ono poważne zagrożenie dla wschodnich prowincji Cesarstwa Rzymskiego. Armia perska ze swą świetną pancerną jazdą okazała się trudnym dla Rzymian przeciwnikiem.

Ostatnie dziesięciolecia republiki upłynęły pod znakiem walk o władzę. Podzielona politycznie arystokracja rzymska nie potrafiła okiełznać ambicji wywodzących się z jej grona wybitnych jednostek, poruszyć społeczności obywatelskiej do obrony zagrożonego ustroju, przeprowadzić reform dających szanse na przebudowę republikańskiej formy rządu. W senacie ścierali się ze sobą zwolennicy poszczególnych polityków, a racja państwa stawała się najczęściej pustym, propagandowym sloganem. Urzędy znaczyły tyle, ile warte były wpływy piastujących je osób oraz ich sojuszników. Wśród polityków tej doby do szczególnego znaczenia doszedł Pompejusz uchodzący za zwolennika Senatu, wsławiony sukcesami na Wschodzie.

Z wielu powodów republika rzymska to państwo szczególne. Z pewnością ona właśnie, a nie demokracja ateńska wywarła na nasze czasy wpływ najbardziej głęboki.

Szczególnie miejsce w dorobku starożytnej Grecji zajmują rozważania filozoficzne. Jak wcześniej wspomniano stanowiące osnowę greckich wierzeń, mity udzielały odpowiedzi na podstawowe pytania dotyczące bogów i ludzi. Wyjaśniały pochodzenie i naturę bogów, opowiadały o czynach herosów, początkach miast, różnych obyczajów i instytucji.