Książka wydana przez Bellonę, to fabularyzowana biografia o Violette Szabó, postaci u nas raczej mało znanej, ale w Wielkiej Brytanii i we Francji pamięć o niej jest żywa, doczekała się wielu tablic pamiątkowych, wystaw muzealnych, książek i nawet popularnego filmu.Młodziutka (zaledwie 23 lata w chwili śmierci) dziewczyna była jedną z agentek SOE (Special Operation Executive), czyli Kierownictwa Operacji Specjalnych, jednostki wywiadu powołanej w 1940 roku przez Churchilla, której zadaniem były działania na terenach okupowanych przez Niemców, wspieraniu ruchu oporu i współpraca z nimi w działaniach dywersyjnych, czy szpiegowskich. O tym jak trudne stawiano przed nimi zadania i jakie wiązało się z nimi ryzyko, świadczą zarówno specjalne szkolenia agentów, utrzymywanie ich działań w głębokiej tajemnicy oraz niestety wcale nierzadkie przypadki śmierci w trakcie wykonywania misji. Często musieli działać w pojedynkę i bez broni, w terenie, który znali jedynie z teorii, podejmując niełatwe decyzje komu mogą ufać, nieustannie narażeni na wpadkę. Znajomość języka, umiejętność wtopienia się w miejscowe otoczenie, dobre papiery, czasem nie wystarczały, a w razie złapania, bez munduru, nie mogli być nawet traktowani jako żołnierze. Czekało ich brutalne przesłuchanie, śmierć i zwykle również zatarcie wszystkich śladów po ich istnieniu. I teraz wyobraźmy sobie w takiej roli młodą i piękną dziewczynę, która zrzucona ze spadochronem na teren okupowanej Francji musi wykonać jakieś zadania, przemieszczać się na dużym terenie, sporządzać notatki z obserwacji i przekazywać je na bieżąco do Anglii, dotrzeć do do ludzi, którzy zostali na terenie rozbitych siatek ruchu oporu, przekazywać pieniądze, zbierać prośby o zrzuty broni i namawiać do działań dywersyjnych. Ileż trzeba mieć odwagi, by podejmować się takiej misji, by zostawić w kraju rodziców, małą córeczkę i ryzykować własne życie po to, by choć jeden dzień przybliżyć klęskę wroga.

Mocna, nieocenzurowana opowieść o pracy polskiego przykrywkowca. Podziemie narkotykowe w Polsce przeżywa swoje najlepsze lata, kiedy zostaje powołane Centralne Biuro Śledcze, polskie FBI. Maciej Nowacki, policjant i agent w jednej osobie, przez rok nie jest przydzielany do żadnych spraw, aż zostaje skierowany do rozpracowania siatki handlarzy narkotyków na południu Polski. Zaczyna wchodzić w perfekcyjnie zorganizowany świat, gdzie nie ma miejsca dla słabych. Jak wygląda służba agenta CBŚ? Czy w pracy przykrywkowca można mieć rodzinę? Jaka jest cena podwójnego życia? Victor Gorsky zaraz po przejściu na emeryturę napisał tę książkę jako formę terapii po zakończeniu pracy w świecie, o którym wolałby zapomnieć…

Serce – podstawowy narząd utrzymujący nas przy życiu, centralna pompa, a jednocześnie siedlisko uczuć… To tylko część skojarzeń, jakie pojawiają się, gdy myślimy o tej części ciała. Czy można na tak poważny temat pisać mądrze, lecz bez patosu? Autor książki, Johannes Hinrich von Borstel, jest w tym prawdziwym mistrzem! Sam siebie określa jako muzyka, twórcę, wielbiciela serca i entuzjastę medycyny ratunkowej. Książka zabiera czytelników w wyjątkową przygodę do wnętrza naszego ciała. Razem z autorem oglądamy niezwykły spektakl rozgrywający się w nas samych, gramy w sercowego pokera, poznając pracę narządu, zagłębiamy się w misterny układ rur, składających się na układ krwionośny… Jednocześnie dowiadujemy się, jak zmniejszyć ryzyko zawału, choroby wieńcowej, miażdżycy, a także stajemy się świadomi tego, jak na nasze serce wpływa dieta, sen, ruch i podejście do życia. Dowiadujemy się także, co zrobić, gdy pojawi się problem.

W Pozwól rzece płynąć Michał Cichy znów wyrusza w podróż po najbliższej okolicy i obserwując drzewa, ludzi i niebo, układa osobistą mitologię codzienności. Przemierza Ochotę, by odkryć w niej „cały świat”, swoją wioskę w mieście, indywidualny raj. Raj to na miarę człowieka, czasami niedoskonały, czasami porażający obojętnością, zawsze bliski, ale czasem zdumiewający na nowo. Ten sześciomiesięczny spacer od zimy do lata jest także swoistym traktatem o postrzeganiu, otwieraniu się na codzienność, stawaniu się jej częścią. To także książka o miłości, pokorze, a przede wszystkim zgodzie na los.

Zbiór felietonów znanego satyryka Jacka Fedorowicza na temat rzeczywistości PRL-u lat 70.

Czy byliście już zmuszeni do włożenia wędzonego łososia do minibarku w waszym pokoju hotelowym? Lub do zainstalowania nowego programu komputerowego przy wykorzystaniu trzytomowej instrukcji dołączonej przez producenta? A może zrezygnowaliście z zażycia łagodnego leku ze względu na straszne ryzyko, które według jego ulotki występuje w „pewnych przypadkach”? A może kupiliście za 59 dolarów Pulse Trainer, który nałożony na palec zadzwoni, gdy będzie groził Wam zawał? Jeżeli odpowiecie „tak”, na któreś z tych pytań, rozpoznacie na stronach tej książki przygody człowieka „dzisiejszego”, czyli kolejny wybór znakomitych felietonów Umberta Eco. Istotna jest przy tym wyraźna zmiana tonacji tych tekstów: o ile te z lat 90-tych są dowcipne i nieraz pokpiwają z mniej istotnych, choć często bardzo dokuczliwych aspektów naszej codzienności, to felietony pisane już w nowym tysiącleciu mają charakter zdecydowanie poważniejszy, podobnie jak poruszane w nich problemy.

Osiem lat temu autorka książki urodziła córeczkę, która żyła tylko minutę. Gdyby diagnostyka ciąży była odpowiednia jej życie potoczyłoby się inaczej.Ta książka ma dwie części. Jedna to przejmujące, osobiste historie kobiet, które straciły dzieci, ale też tych, które dzięki właściwej diagnozie i podjętemu leczeniu w łonie matki urodziły szczęśliwie. Druga – to rozmowy i wywiady z lekarzami specjalizującymi się w medycynie prenatalnej. Książka jest niezwykle ważnym głosem w dyskusji na temat badań i medycyny prenatalnej. Od wydawcy: Dlaczego moje dziecko? To pytanie zadaje sobie matka, której córeczka miała tak głębokie wady rozwojowe, że po urodzeniu przeżyła zaledwie minutę. Osobista tragedia zainspirowała Beatę Znamirowską- Soczawę do opisania własnej historii i przejmujących relacji innych kobiet, które straciły dzieci. Opowiada też o tych, którym można było pomóc dzięki właściwej diagnozie i leczeniu podjętemu w łonie matki.

Święty i błazen – niepowtarzalna w swej szczerości opowieść dominikańskiego wizjonera. Jan Góra, który co roku przyciąga na pola Lednicy pod Rybę 100 tysięcy ludzi, dla jednych jest charyzmatykiem, dla innych błaznem i hochsztaplerem pożerającym swoich współpracowników. Nad Lednicą, u źródeł chrzcielnych Polski, ojciec Jan wypełnia wypaloną przez PRL i współczesne media wyobraźnię młodych chrześcijańskimi symbolami. Góra to żywioł, budując swój teatr, rani i sam jest raniony. Zdążając do celu, idzie na skróty. Jego nielegalne metody działania wykańczają biskupów i przełożonych. „Zostawcie go, to co robi jest Boże!”, usprawiedliwiają go obrońcy. Czy rzeczywiście chroni go „niebiański immunitet”? Dopóki żył Jan Paweł II, Góra miał w nim potężne wsparcie. Papież mu wyznaczał zadania i błogosławił. Po jego śmierci postawiono mu zarzut, że się wypalił i nie potrafi żyć w epoce po „21:37”. Józef Tischner pytany, co sądzi o Janie Górze, odpowiedział krótko: „Jeden taki musi być”. Prowadzący sąd nad Janem Górą Grzegorczyk nie ogranicza się do przesłuchiwania oskarżonego. Co chwila wzywa świadków jego życia. Nie ma innego wyjścia – Góra albo zostanie wyniesiony na ołtarze albo spłonie na stosie.

Żołnierze z wojska polskiego przygotowują się do odlotu na misję do Libanu. Niestety lot zostaje odwołany, a oni muszą czekać na dalsze dyspozycje. Nagle okazuje się, że zamiast do Libanu, zostaną przetransportowani do Afganistanu. Mają pół roku, aby się przygotować do działań wojennych. Kiedy w końcu wyruszają, czeka ich ogromne zaskoczenie. To, co dzieje się na polu bitwy, ich relacje oraz relacje z sojusznikami czy służbami, pozostawiają wiele do życzenia. Co się stanie, kiedy zostaną oskarżeni o zbrodnię wojenną, o morderstwa cywili? Czy naprawdę było tak, jak podają media? Kto w Polsce rozdmuchał akcję do wielkich rozmiarów? A w końcu – komu najbardziej zależało na splamieniu honoru polskiej armii? Te wydarzenia wstrząsnęły armią. Polscy żołnierze zostali oskarżeni o zbrodnię ludobójstwa. Jak było naprawdę? Reporterka dociera do nigdy niepublikowanych zeznań, rozmawia z setkami świadków. Obnaża system manipulacji politycznych z Antonim Macierewiczem w tle. Jak pisze w posłowiu gen. Waldemar Skrzypczak: cała sprawa "zbrodni ludobójstwa" zrodziła się w salonach polityków, a nie w Afganistanie.

Jeden z najważniejszych polskich dokumentalistów, twórca legendarnej Defilady i autor kultowego cyklu Czas na dokument opowiada o swoim szalonym świecie. Gdy jego ekipa trafiła do Korei Północnej, filmował świat takim, jakim chciał go widzieć Wielki Wódz. Zastosował się do najbardziej absurdalnych zaleceń propagandy. Ani tamtejsze władze, ani polska cenzura nie zorientowały się, że dzięki temu zrobił film, który odsłonił prawdziwe oblicze totalitaryzmu. Kiedy Związek Radziecki walił się w gruzy, sfilmował byłych aparatczyków, którzy zakładali w Moskwie… szkołę striptizu. W Indiach dołączył do niezwykłego objazdowego kina, a w Kazachstanie podglądał ekipę BBC, która – w ramach krzewienia demokratycznych ideałów – uczyła, jak wyprodukować telenowelę. Andrzej Fidyk zabiera nas w podróż we wszystkie zakątki świata – od Białorusi przez afrykańskie królestwo Suazi aż po Brazylię. Przywołuje mrożące krew w żyłach wspomnienia i przede wszystkim uczy patrzenia na świat. A przy okazji zdradza tajniki sztuki filmowej.