Doskonały reportaż! Pierwsza część jest tak druzgocąca, że nie sposób wręcz przeczytać jej za jednym razem. A z drugiej strony historia komunizmu w Rumunii jest tak wciągająca, że trudno się od niej oderwać. Opis współczesnego Bukaresztu i całego kraju pozwala czytelnikowi nieco uspokoić nerwy.Zadziwiające jest, że tak blisko Polski leży tak w gruncie rzeczy nieznany i odmienny kraj, którego historia również bardzo poważnie doświadczyła, szczególnie ta ostatnia powojenna. I wciąż trudno otrząsnąć się z wrażenia, że tak straszny los może sam sobie zgotować jeden naród.Książka Małgorzaty Rejmer to znakomita lektura. Bukareszt, choć zwany kiedyś Małym Paryżem, widziany oczami autorki jest pełen niełatwego i nieoczywistego piękna. Udaje się jej go oddać dzięki niezwykle sugestywnym i plastycznym języku - tak, że czytelnik sam czuje się utytłany w pyle, kurzu i ludzkim nieszczęściu, ale jednocześnie jest w tym coś magnetycznego.

Oddziały radzieckie przez dziesięć lat „udzielały narodowi afgańskiemu braterskiej pomocy”. Od 1979 do 1989 roku życie straciło co najmniej kilkaset tysięcy Afgańczyków, a kilkadziesiąt tysięcy radzieckich żołnierzy poniosło śmierć lub zostało rannych. Wyjeżdżali, by zostać bohaterami. Do kraju wracali jako bankruci – bez nóg, bez rąk, bez złudzeń, z koszmarami, które miały ich nigdy nie opuścić. Niektórzy wracali w cynkowych trumnach.Z opowieści weteranów, pielęgniarek, prostytutek, matek i żon „afgańców” wyłania się wstrząsający obraz niepotrzebnej wojny; wśród zapierających dech w piersiach afgańskich krajobrazów rozgrywają się ludzkie dramaty, a odwaga i braterstwo przeplatają się z niegodziwością i okrucieństwem. „W każdej kolejnej książce z uporem robię to samo – pisze Aleksijewicz – zmniejszam historię do wymiarów człowieka”.Po publikacji książki Swietłana Aleksijewicz została pozwana o znieważenie honoru i godności żołnierzy walczących z Afganistanie.

Pasjonująca opowieść o państwie Izrael. W dwudziestu kilku znakomitych reportażach Paweł Smoleński prowadzi nas po zaułkach izraelskich miast, po miasteczkach i kibucach, po plażach, knajpach i świątyniach. Wszędzie, gdzie się da, w salonach i na bazarach, rozmawia z ludźmi. Słucha ich opowieści. I pisze: o Fatimie i innych kobietach ze stowarzyszenia Sziruk jadących z misją do kobiet izraelskich, o życiu osadników w Strefie Gazy i o likwidacji żydowskich osiedli, o chorobie zwanej syndromem Jerozolimy, o rozpaczy i nadziei, o kibucu Beverly Hills na pustyni Negew, o murze oddzielającym Izrael od terytoriów palestyńskich i powszednim życiu po obu jego stronach, o rabinach i sprzedawcach marihuany, o chasydach i tych, którzy przyjechali budować nowe państwo, o wierze i odchodzeniu od wiary, o polityce i codziennym życiu, o lęku i jego przełamywaniu, o konfliktach i podziałach, o Izraelu Amosa Oza i Etgara Kereta, o zapachach i kolorach, o Żydach z Polski, Maroka, Rumunii, Jemenu, Ukrainy, Etiopii, o tym niezwykłym, unikatowym tyglu kultur, religii, czasów, obyczajów. Pisze o "idei, która była najpierw" i o ziemi, na której przyszło ją urzeczywistnić.

Książka nominowana w Plebiscycie Książka Roku 2015 lubimyczytać.pl w kat. Literatura faktu. Pakistan. Mówi się, że muzułmanie to terroryści. Jednocześnie 80% ofiar wszystkich zamachów terrorystycznych to wyznawcy islamu. Polska. Żołnierze polskich sił specjalnych to światowa elita, ale gdy kończą czterdzieści lat, nasze społeczeństwo wyrzuca ich na śmietnik. USA. Czujemy się bezpiecznie, gdy więzienia są pełne przestępców, bo żyjemy w nieświadomości, że najgroźniejsze gangi są kontrolowane zza krat.Każda kolejna podróż utwierdza mnie w przekonaniu, że istnieją równoległe światy. Jeden – który wszyscy mamy w głowach, wdrukowany nam przez media. Drugi – ten rzeczywisty. Z ich zderzeń powstała niniejsza książka: zbiór ośmiu reportaży z różnych kontynentów. Wszystkie o ludziach i miejscach, które wydaje nam się, że znamy.

Świetny i błyskotliwy reportaż znanego przyrodnika i dziennikarza o zwierzętach zamieszkujących tereny Puszczy Białowieskiej , w szczególności skupiający się na tropieniu i poznaniu populacji wilków zamieszkujących tereny puszczy. Wychodząc na przeciw zapotrzebowaniu społecznemu , w którym wiedza na temat wilków w Polsce jest raczej znikoma i oparta na niezrozumiałej niechęci i odwiecznych europejskich legendach , autor zajmując się wnikliwie przez lata wilkami obala mit dzikiej bestii zagrażającej życiu ludzi .Fascynująca relacja o mieszkańcach puszczy, gdzie wśród zarośli i wielkich drzew przez całą dobę tętni życie niczym w wielkiej metropolii , miejscu gdzie nawet trzask złamanej gałązki nie pozostaje niezauważony, jest sygnałem zagrożenia. Autor umiejętnie wplótł w te opisy informacje swych badań o wilkach, ich życiu w hierarchii watahy , nawykach żywieniowych, ciągłych zmianach pobytu czy nawiązanej przez autora, ale ściśle określonej przyjaźni z tymi dzikimi zwierzętami . Największym zagrożeniem dla wilków jest człowiek, to jego obecność na terenie wilka wzbudza w nim lęk i strach . Niestety są to uczucia uzasadnione, autor przytacza w książce historie i przykłady przerażającego ludzkiego okrucieństwa, nienawiści , chciwości i niebywałej brutalności.

Jeden z nas to opowieść o sprawcy masakry na wyspie Utoya i jego ofiarach: dwóch siostrach, Irakijkach spod Oslo, które nie mogły się doczekać wyjazdu na letni obóz AUF, młodzieżówki Partii Pracy, i o grupce chłopaków z Tromso na północy Norwegii. Nie wszyscy wrócili do domów. Autorka szuka odpowiedzi na pytania, które wszyscy sobie zadajemy: jak mogło dojść do tak okrutnej zbrodni? Książka nominowana w Plebiscycie Książka Roku 2015 lubimyczytać.pl w kat. Literatura faktu.

"Wojna kobiet" to porażający dokument autorstwa Sally Armstrong,kanadyjskiej dziennikarki i działaczki na rzecz obrony praw człowieka,który przedstawia różne formy dyskryminacji i przemocy wobec kobiet na całym świecie,głównie w takich państwach jak Afganistan,Indie,Suazi,Senegal,Kongo,Kenia. Autorka przedstawia drastyczne historie kobiet bitych,gwałconych,krzywdzonych,poniżonych i wykorzystywanych pod każdym względem. Kobiety we wszystkich tych krajach pragną zmian w życiu osobistym.Zmiany już się rozpoczęły,kobiety się organizują,"rodzi się ruch,mający odmienić wiekowy sposób myślenia"."Wojna kobiet"to poruszająca lektura o odważnych kobietach,które chcą pomóc sobie i innym.

„Tysiące wschodnich chrześcijan ginie dziś z rąk islamskich fanatyków, setki tysięcy uciekają z miejsc, w których mieszkali przez stulecia. Są zastraszani i wysiedlani, a my przyglądamy się bezczynnie, jak wysycha źródło, z którego wybiła nasza kultura. Oglądamy nagrania z egzekucji i — jak zwykle, gdy chcemy zagłuszyć sumienie — organizujemy akcje humanitarne. Nie chciałem do nich dołączać ani uprawiać salonowej moralistyki. Wolałem wyruszyć w podróż, spróbować opisać świat, który być może się kończy, złożyć hołd jego mieszkańcom. Czym innym ma być dobra podróż, jeśli nie wyrazem szacunku dla ludzi i ich historii, adoracją miejsc i rzeczy?” – pisze we wstępie Dariusz Rosiak, znakomity dziennikarz i reporter, autor książki. Chrześcijaństwo powstało na Wschodzie, ale dziś, w czasach konfliktu z Państwem Islamskim, życie chrześcijan w tym rejonie stało się niemożliwe. Dariusz Rosiak ruszył śladem wschodnich chrześcijan. Pojechał tam, skąd pochodzą, i tam, dokąd uciekają. Do Turcji, Iraku, Libanu, Egiptu, Izraela, do Syryjczyków mieszkających w Szwecji.To historia, która toczy się na naszych oczach, i nikt nie wie, jak się skończy. To historia wielkiej, liczącej ponad dwa tysiące lat kultury, ale i śmierci, rzezi, prześladowań, opowiadana przez zwykłych ludzi.

Autor, Szwajcar mieszkający w Niemczech, opowiada o swoich podróżach, spotkaniach: z wiejskim piekarzem z Burkina Faso w Afryce, francuską zakonnicą w Islandii, hinduskim guru w Punie, ale i handlarzem staroci z sąsiedniej ulicy w Kolonii. Kiedyś odwiedził klasztor w Belgii; urządzono w nim teraz... zoo; w starym refektarzu otwarto snack bar, w ogrodzie, gdzie można było odmawiać różaniec, stoi klatka z małpami.To symboliczny obraz świata, w którym wszystko się rozpadło, w którym trzeba się na nowo odnaleźć, odszukać prawdę zniekształconą przez pozory, fałsz, wygodnictwo. Odrobina goryczy i ciepłej ironii z gawęd autora może się okazać potrzebna nam wszystkim.

Tym razem autor zabiera nas do Arizony, na sławny Dziki Zachód, w świat współczesnych kowboi. Swoim ciekawym, gawędziarskim stylem snuje opowieści o prerii i jej mieszkańcach. Z jego słów przebija miłość do tamtych stron i mieszkańców. Zależy mu na ich akceptacji i przyjaźni. Książka zawiera wiele historii z przeszłości, a także współczesne oblicze tej w dalszym ciągu dzikiej i odludnej krainy. Piękne zdjęcia dopełniają całości tak, że nabiera się ochoty, by razem z autorem posiedzieć przed domem i oddać się "nic nie robieniu".Książka zawiera wiele humorystycznych sytuacji, a także trudnych momentów, bo ta dzika okolica w dalszym ciągu wymaga od mieszkańcówczujności i zaradności. Trudne warunki pogodowe, dzikie zwierzęta, niebezpieczne owady i gady, wszechobecny kurz, pustkowie i samotność to zwykła codzienność. Autor wszystkiego tego doświadczył i teraz we właściwy dla siebie sposób, z humorem i dystansem dzieli się wspomnieniami z czytelnikami.