"Autostradą do sławy" to fascynująca historia życia i pracy twórczej Boba Dylana. Jej autor, znany biograf Howard Sounes, przeprowadził ponad 250 wywiadów z osobami ze środowiska Dylana, m.in. ze współpracującymi z nim muzykami, byłymi przyjaciółkami, członkami rodziny, kolegami szkolnymi, sąsiadami, uzyskując dostęp do nieznanych wcześniej dokumentów i zdjęć. Z ogromu otrzymanych informacji stworzył rzetelną, wnoszącą wiele nowych informacji, a jednocześnie absorbującą i barwną biografię artysty.

„Przez życie” to autobiografia Autora, z wykształcenia inżyniera budowlanego, który opisuje (chronologicznie) swoje życie. Przedstawia w książce przedsięwzięcia, w których brał udział, co w czasach PRL-u nie było łatwe, bo jak opisuje, zawsze wszystkiego brakowało. Andrzej Jan Kumor, urodził się 1936 roku w Garbatce, inżynier budownictwa lądowego, doktor nauk technicznych, członek zwyczajny Akademii Inżynierskiej w Polsce, prezes założyciel Polskiego Klubu Safari, podróżnik i myśliwy. Jest autorem książek podróżniczo-łowieckich: Wspomnienia afrykańskie (1998), Wyprawa po złote runo (1999), Od Kalahari do Kamczatki (2003) oraz opartej na faktach powieści Z żabiej perspektywy (2001). W roku 2006 ukazał się zbiór opowiadań zatytułowany Psia przyjaźń, w których w oparciu o własne przeżycia, pięknym, potoczystym stylem, nie bez wzruszeń i emocji wspomina swego czworonożnego przyjaciela Kima.

Nie jest to dziennik czy pamiętnik, raczej garść zaskakująco szczerych wspomnień z okresu do roku 1989. Autor nie wykazuje większego przywiązania do przełomowych momentów swego życia, ani nawet do chronologii i geografii. Woli penetrować rozległe pokłady pamięci. Umieściwszy na zderzaku własnego auta naklejkę z napisem "Najwspanialszy dziadek na świecie", oddala się, niczym wehikułem czasu, w przeszłość. Z całą pewnością nienudną.

Zofia Kossak-Szczucka (1890-1968). Wołyń w latach 1917-1919. Upadek kultury ziemiańskiej na kresach wschodnich. Ruchy narodowościowe na Ukrainie i wojna domowa.

Książka opowiada o niezwykłej wyprawie do indonezyjskiej części wyspy - Nowa Gwinea. Żyją tam setki papuaskich plemion. Egzystują one na poziomie ludzi z epoki kamienia łupanego. Niektóre plemiona Nowej Gwinei uprawiają jeszcze kanibalizm. Autorem książki jest francuski dziennikarz i publicysta. Książkę przełożyła Janina Pałęcka.

Są to pamiętniki, napisane w formie listów do syna, który wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Refleksje na temat codzienności. Opowieść o przyjaciołach i osobach bliskich autorce. Przemyślenia, będące komentarzem do rzeczywistości społecznej w Polsce. Książka obejmuje okres od 1 do 31 maja 1991roku.

Maria Dąbrowska (1889-1965) należy do najwybitniejszych prozaików i pisarzy polskich XX wieku. Maria Dąbrowska, oprócz danych z własnego życia, opisuje fakty, dotyczące historii naszego kraju. Wspomnienia są obrazem rozwoju osobowości pisarki zarówno na płaszczyźnie ideowej, jak i artystycznej. Zawierają autorefleksje na temat zadań literatury. Dzięki tej książce poznajemy także wiele faktów z życia środowiska artystycznego i literackiego w Polsce lat międzywojennych, okresu okupacji i okresu Polski Ludowej. Całość opracował i opatrzył wstępem Tadeusz Drewnowski.

Autor książki jest ojcem chłopca autystycznego. Mały Raun niczego nie widział i nie słyszał, choć nie był ani niewidomy, ani głuchy. Siedział, kiwając się w tył i w przód, nie reagując na to, co się wokół niego dzieje. Nigdy nie wyrażał niezadowolenia, ani radości. Chłopczyk żył jakby w swoim, zamkniętym świecie. Jego samotność i powściągliwość sugerowały rodzicom głęboki spokój wewnętrzny. Kiedy lekarze rozpoznali autyzm, nie dając dziecku szansy na wyleczenie, rodzice sami podjęli się terapii chłopca. Odnieśli wielki sukces. Stworzyli fundację, opiekującą się dziećmi z upośledzeniem umysłowym.

Środowisko arystokracji niemieckiej początku XX wieku, wywodzącej się z Prus Wschodnich. Życie codzienne w Prusach przed pierwszą wojną światową, w czasie wojny i w latach międzywojennych. Książkę przełożyli Ewa i Jerzy Czerwiakowscy.

Maria Dąbrowska (1889-1965) należy do najwybitniejszych pisarzy polskich XX wieku. Oprócz zdarzeń z własnego życia, autorka opisuje fakty, dotyczące najnowszej historii naszego kraju i nawiązuje do problemów politycznych. "Dzienniki" są jednocześnie obrazem rozwoju osobowości pisarki, zarówno na płaszczyźnie ideowej, jak i artystycznej. Zawierają autorefleksje na temat zadań literatury. Dzięki tej książce poznajemy także wiele postaci z kręgów politycznych i kulturalnych Polski lat międzywojennych, okresu okupacji i okresu Polski Ludowej. Całość zebrał i opracował Tadeusz Drewnowski.