Wspomnienia autorki z czterech kilkutygodniowych pobytów w Nepalu, w tym trekkingów w rejonie Everestu, Annapurny, świętych jezior Gosainkund i doliny Langtang. Autorka dzieli się ciekawymi spostrzeżeniami dotyczącymi codziennego życia mieszkańców, obyczajów, rzemiosła, regionalnej kuchni i realiów podróżowania po tym kraju. W książce odnajdziemy misterne opisy nepalskiej przyrody i refleksje rodzące się podczas przemierzania górskich szlaków oraz zwiedzania rozmaitych miejsc, nie tylko tych znanych i zabytkowych jak miasta doliny Katmandu czy Park Narodowy Chitwan.

Emigranci. Wyzwania wolności to druga książka autobiograficzna Stefana T. Meissnera, obejmująca powojenny okres jego życia. Autor wspomina czasy studenckie w Londynie, przenosiny do Nowego Świata, karierę w korporacji Ingersoll Rand oraz podróże na zachód USA, na dziewiczą północ Kanady, do tropikalnej Brazylii czy egzotycznych Indii. Przedstawia także własne wrażenia na temat zmian zachodzących w wolnej Polsce oraz przemyślenia związane z problemami i wyzwaniami, z którymi boryka się nasz kraj. Stefan Tadeusz Meissner urodził się 14 stycznia 1926 roku. W 1939 roku przeżył oblężenie Warszawy, a w czasie okupacji wstąpił do Armii Podziemnej. Uzyskał maturę na tajnych kompletach i zaczął studia na tajnej politechnice. Podczas Powstania Warszawskiego walczył w szeregach batalionu „Gurt”. Ranny, przeżył niewolę, po czym znalazł się w szeregach korpusu generała Andersa. W listopadzie 1946 roku ożenił się z „sanitariuszka Oleńką”, Aleksandrą Ursyn Niemcewicz, a pod koniec roku wraz z 2. Korpusem został ewakuowany z Włoch do Anglii. Rozpoczęte w okupowanej Warszawie studia kontynuował najpierw na Politechnice Mediolańskiej, a dyplom inżyniera uzyskał w 1951 roku w Londynie. W tym samym roku wyemigrował wraz z rodziną do Kanady, gdzie dostał pracę w międzynarodowym koncernie Ingersoll Rand. Stał się wybitnym specjalistą w dziedzinie zarządzania zakładami produkcyjnymi. Gdy Polska odzyskała niepodległość, wielokrotnie przyjeżdżał do rodzinnego kraju, by jako doradca-wolontariusz dzielić się z polskimi przedsiębiorcami doświadczeniem zawodowym. Swoje przeżycia wojenne opisał w książce Krzyknęli „Wolność!”.

Bohumil Hrabal – urodzony 28 marca 1914 roku, zmarł 02 marca 1997 roku.Wybitny czeski prozaik, zapatrzony w naturszczyków mistrz słowa, który potrafił wznieść nieliterackość mowy potocznej na wyżyny uniwersalnej opowieści o człowieku i świecie. Pisarz, który wyszedł z drugiego obiegu, na przemian hołubiony i nękany przez komunistyczną władzę. Scenarzysta Jiřiego Menzla, uwielbiany przez Kunderę i Havla. Bywalec knajp i nieśmiały kobieciarz. Prześmiewca i melancholik. Niestrudzony podróżnik i miłośnik przyrody. Samotnik, pogrążony w depresji po śmierci żony, który ginie tajemniczą, tragiczną śmiercią. Pod znakomitym piórem niezłomnego piewcy hrabalowszczyzny ożywa i uwodzi, sprawiając, że nie sposób po raz kolejny nie sięgnąć po Pociągi pod specjalnym nadzorem, Obsługiwałem angielskiego króla czy Czułego barbarzyńcę.

Dzieci przetrwały rzeź. Teraz opowiadają historię zamordowanych rodziców i dziadków. Rozalia miała osiem lat, gdy schowana w piwnicy słyszała ostatnie słowa umierającej matki i siostry. Zofia pamięta złowieszczą przestrogę – „Jutro ma was tu nie być. Będą mordowali". Tak ostrzega ich wiejska położna, Ukrainka. Nikt w to nie wierzy. Pogrom przetrwa jedynie garstka. Teodora uczestniczyła we mszy, kiedy Ukraińcy zaatakowali kościół w Kisielinie. Uratowała się z płonącej dzwonnicy. To jest jej pierwsze spotkanie z banderowcami. Niestety nie ostatnie. W 1939 roku sielskie życie na Wołyniu się kończy. Polska upada, zmieniający się okupanci sieją postrach. Jednak największe zagrożenie przychodzi ze strony, z której nikt się tego nie spodziewał. Sąsiadów. Kumów. Ukraińców. Wiedzeni banderowską wizja Ukrainy zaczynają mordować Polaków. Wołyńskie dziewczęta były jeszcze dziećmi, gdy rozpoczął się pogrom. Widziały śmierć rodziców, braci, sióstr i rzeź całych wsi. Słyszały błagania bezbronnych ofiar opętanych szałem mordu Ukraińców. Z dnia na dzień straciły nie tylko najbliższych, ale również swoją ojcowiznę.

"Wspomnienia osobiste z epoki wielkich przemian" zostały podzielone na dwie części i wydane w dwóch tomach.Pierwszy - "Na Kresach - czas pokoju i wojny" - to wspomnienia z międzywojennego dwudziestolecia na polskich Kresach północno-wschodnich i w dużej mierze tam spędzonych lat okupacji, konspiracji i partyzantki.

Wspomnienia ze studiów w Krakowie i zaangażowanej pracy zawodowej na Śląsku - głównie w służbie rozwoju i efektywności górnictwa węgla kamiennego. Specyfikę tego tomu dopełniają - wydzielone w odrębnych podrozdziałach - obszerne wspomnienia z życia prywatnego, z „sentymentalnych” wypraw na Kresy oraz turystyki realizowanej w kraju i „szerokim świecie”

Autor wybitnej książki non-fiction, zatytułowanej Oskarżam Auschwitz, tym razem ukazuje nam się jako twórca fabuł, 30 opowieści o losie Żydów we współczesnej Polsce. Nie jest są to, jak znamy Grynberga, opowieści ani optymistyczne, ani wesołe, bo część jego bohaterów neguje swoją tożsamość, część ją ukrywa, część opowiada antysemickie żarty. Pamięć drugiego i trzeciego pokolenia powraca u niego w całkowicie nowych formach, Grynberg przyzwyczaił nas już do tego, że mówi rzeczy, których wolelibyśmy nie słyszeć, pokazuje, że pamięć żydowska wciąż może zaskakiwać.

W ogarniętym wojną Wiedniu młody Georg pomaga matce ukrywać Żydów. Wcielony do hitlerowskiej armii, ma zostać skierowany na kurs oficerski. Ponieważ nie ma na to najmniejszej ochoty, ujawnia swoje żydowskie pochodzenie. Trafia na front wschodni, gdzie walczy jako szeregowiec na południu Związku Sowieckiego i w Rumunii. Tak rozpoczyna się niesamowita tułaczka dziewiętnastolatka, rzuconego wbrew swojej woli w straszliwą wojnę, zmuszonego przez okrutny paradoks historii do wykorzystywania swej inteligencji, zdolności i determinacji, by walczyć za tych, których nienawidził. Służąc jako radiotelegrafista, wyprowadza oddział z okrążenia, za co zostaje odznaczony Krzyżem Żelaznym. Mimo ekstremalnych warunków jego opowieść nie jest pozbawiona swoistego humoru - jako straszny głodomór nosi przytroczoną do radiostacji patelnię, a dzięki kulinarnym talentom zyskuje wielu przyjaciół. Wzięty do niewoli w 1944 roku dzięki młodzieńczej sile oraz hartowi ducha zdołał przetrwać zarówno rosyjską zimę, jak i późniejszy równie okrutny i zabójczy obóz jeniecki. Do spisania wspomnień Georga Raucha skłoniło odnalezienie 80 własnych listów, które wysyłał do matki z frontu, a które ona pieczołowicie przechowała. Tak powstała ta wyjątkowa książka, ujmująca prostotą i autentycznością. Rauch stworzył przejmujący obraz czasów wojny, który łączy autentyzm Zapomnianego żołnierza ze spojrzeniem na wojnę oczami nastolatka z Berlińskiego żołnierza. Pierwsza książka w nowej serii "Byliśmy żołnierzami" prezentującej militarne wspomnienia i biografie.

Wspomnienia opowiedziane Dennisowi Michaelowi Burke i Megan M. McKenna. Daoud Hari pochodzi z okolic Darfuru, należy do plemienia Zaghawa. Przez lata pracował jako tłumacz oraz przewodnik dla wielu fundacji pozarządowych oraz dziennikarzy podróżujących do objętego wojną Sudanu. W 2006 roku razem z nagrodzonym Pulitzerem dziennikarzem Paulem Salopkiem oraz ich kanadyjskim kierowcą został porwany i skazany przez sudański sąd za szpiegostwo. Ich uwolnienia domagały się m.in. znane osoby publiczne, przedstawiciele amerykańskiej dyplomacji i wojska oraz Watykan. Po wielomiesięcznym uwięzieniu i torturach zostali zwolnieni z obawy przed międzynarodowym skandalem. Po odzyskaniu wolności Hari przeniósł się do USA, gdzie rozpoczął pracę nad spisywaniem swoich wspomnień, aby przybliżyć światu losy jego kraju. W ten sposób powstała książka Tłumacz z Darfuru.

„Dora” to konspiracyjny i powstańczy pseudonim Janiny Rożeckiej. Ta książka to nie wywiad ani spisany życiorys, ale opowieść o „Dorze”, bliskich jej ludziach i czasach, w których żyła. Z setek usłyszanych historii Autorka wybrała te, które zrobiły na niej największe wrażenie.