"Dziś wieczorem nie schodźmy na psy" to porywająca opowieść o dzieciństwie spędzonym w Afryce – zniewalająco pięknym, ale i pełnym grozy, beztroskim, choć czasem bolesnym i trudnym. Alexandra Fuller przenikliwie opisuje tamte niespokojne lata i pękającą „bańkę anglocentryzmu”. Z czułością i humorem opowiada losy swojej rodziny, która mimo niechęci do miejscowej ludności, ciężkich warunków życia i niesprzyjającej fortunie nie wyobrażała sobie życia poza Afryką. Choć jest to wspomnienie niespokojnego życia w miejscu często niegościnnym, Fuller potrafi znaleźć śmiech tam, gdzie nie ma z czego się cieszyć.

Zygmunt Kęstowicz opowiada barwnie o swych artystycznych wcieleniach, które zaskarbiły mu największą popularność: w serialu "Klan", gdzie wykreował pełną uroku postać Władysława Lubicza, w radiowych "Jezioranach" - pamiętna rola Stefana Jabłońskiego i w telewizyjnych programach dla dzieci - "Pora na Telesfora", "Piątek z Pankracym". Utrwala różnorodne, często zabawne i niezwykłe, wydarzenia ze swej scenicznej kariery w teatrach Wilna, Białegostoku, Krakowa, Warszawy. Wiele miejsca poświęca aktorom, reżyserom, ludziom teatru, których spotkał na swej artystycznej drodze; byli wśród nich również ci najwybitniejsi: Hanka Ordonówna, Ludwik Solski, Jan Kurnakowicz... Osobny wątek to wspomnienia z młodości w kresowych Postawach i Wilnie - mieście lat szkolnych i pierwszych teatralnych ról. Książka pełna pysznych anegdot, komicznych zdarzeń, stylistycznego wdzięku. Zygmunt Kęstowicz (ur. 24 stycznia 1921 w Szakach, zm. 14 marca 2007 w Warszawie) – polski aktor teatralny, filmowy i telewizyjny.

Piękna, pełna ciepła opowieść o latach spędzonych w Tymoszówce, dworze na dalekich kresach Rzeczpospolitej. Zofia Szymanowska, najmłodsza siostra Karola Szymanowskiego wspomina beztroskę lat dziecięcych, atmosferę pogody ducha tamtych dni, radości i nadzieje oraz wszechobecną muzykę. W swej opowieści przeplata losy rodzinne, pojawiają się cudowne ciotki, niańki, służący, goście a wśród nich Artur Rubinstein, Harry Neuhaus, Paweł Kochański oraz konie, psy i zabawy. I oczywiście starszy brat Karol Szymanowski, poważny, zapracowany, pochłonięty muzyką i tworzeniem; ukochany brat, który na łamach powieści mówi tak: Tymoszówka jest piękna, piękna, dobra i droga. I nie wiem, czy mógłbym rozstać się z nią na długo. Nie wiem, jak mógłbym z dala od niej żyć i pracować. Myślę, iż gdybym nie miał możności powrotu do niej co roku i pewności moralnego wypoczynku i spokojnej pracy, czułbym się, jak człowiek, który musiałby wciąż pracować i być w ruchu, a nie miałby możności usnąć.

Biografia Stanisławy Leszczyńskiej, położnej, której przyszło się zmierzyć z piekłem nazistowskiego obozu Auschwitz-Birkenau. Jej historia obrazuje okropność bezdusznej machiny w jakiej znalazły się kobiety w ciąży. Zadziwiający jest fakt, że mimo tak niesprzyjających warunków, szerzących się chorób, braku podstawowych środków higienicznych czy leków, śmiertelność zgonów przy porodzie była zerowa. A było tak odkąd ona -Położna Stanisława Leszczyńska, pełniła obowiązki położnej w obozie, codziennie dodając otuchy tym kobietom, staczając walkę o ich godność, angażując się przy odbieraniu porodów i wspierając je dobrym słowem.

Uwięzieni a niepokonani. Wymykali się prześladowcom w okolicznościach, w których nikt inny nawet nie pomyślałby o ucieczce. Aby dotrzeć do tych, którzy ufnie czekali na ich powrót, potrafili tysiące kilometrów przedzierać się przez wrogie kordony.Józef Piłsudski i jego brawurowa ucieczka z carskiej twierdzy. Bojownik PPS symuluje chorobę psychiczną i z pomocą spiskowców ucieka przed przygotowywanym procesem pokazowym. Kwiecień-sierpień 1901 r. Duma i legenda nawigacji. Bez map i bez uzbrojenia, tropiony na Bałtyku dniem i nocą przez Kriegsmarine i flotę sowiecką. Ucieczka najnowocześniejszego polskiego okrętu podwodnego „Orzeł” z internowania w Tallinie do portów sojuszniczej Wielkiej Brytanii. Trzy konspiratorki uciekają nocą z hitlerowskiego więzienia na Pawiaku. Jak zniknąć Niemcom sprzed nosa w samym centrum Warszawy? Bronisława Ewa Dreżepolska, Teofila Ull i Zofia Przybytkowska. 16 stycznia 1942 r.Kochankowie z Auschwitz, w filmowych okolicznościach, opuszczają chyłkiem największy obóz śmierci okupowanej Europy. Czy obozowa miłość wytrzyma próbę? Ile lat bohaterowie muszą czekać do ostatecznego happy endu? Jerzy Bielecki i Cyla Cybulska. 21-31 lipca 1944 r.MIGiem do wolności – przez żelazną kurtynę. Ucieczki polskich pilotów na za sterami odrzutowych maszyn bojowych. Co Amerykanie oferowali uciekinierom w zamian za dostarczenie im najnowszego modelu sowieckiego myśliwca MIG-15? Pilot Franciszek Jarecki. 5 marca 1953 r. Wojna wywiadów. Zdrada na Watykanie. Intryga i niewyjaśniona tajemnica. Superszpieg i jego rodzina znikają z Warszawy. Do dziś nie wiadomo w jaki sposób płk Ryszard Kukliński wymknął się depczącym mu po piętach służbom polskim i sowieckim, i zdołał bezpiecznie przedostać się na Zachód. Jaką cenę za swoją misję zapłacił pierwszy polski oficer w NATO? 7-11 listopada 1981 r. Morskie głębiny czy podniebne przestworza. Carskie twierdze, hitlerowskie kazamaty, czy KL Auschwitz.

"Rokoko, dama i gilotyna" – to biograficzna opowieść o Rozalii z Chodkiewiczów Lubomirskiej – jednej z najsłynniejszych Polek XVIII stulecia. Burzliwe życie polskiej arystokratki interesowało swego czasu wielu badaczy. Potem nieco o niej zapomniano. Niniejsza książka stara się ponownie przybliżyć postać księżnej Lubomirskiej – kobiety, której niezwykłe koleje życia z pewnością warte są przypomnienia. Opowieść o Rozalii Lubomirskiej przenosi nas do dawnych pałaców polskich emigrantów, na dwór Stanisława Augusta, a także do przedrewolucyjnego Paryża, z którym bohaterka książki tragicznie związała swe ostatnie lata życia. Na kartach książki przewija się galeria wielkich i znanych ludzi tamtej epoki – królowa Maria Antonina, cesarzowa Katarzyna II, Książę de Ligne, hrabina Dubarry, Robespierre, Danton, Kościuszko i wielu innych. Autorka starała się odmalować życie polskiej księżnej na szerokim tle obyczajowym, dbając o szczegóły, jak i szerszy kontekst historyczny. Dzięki temu poza życiorysem głównej bohaterki został nakreślony interesujący obraz epoki. Schyłek XVIII wieku poznajemy dzięki przytaczanym anegdotom, opisom salonowego życia Warszawy i Paryża, a także obyczajom europejskich elit.

Saga rodu Czartoryskich jest próbą choćby częściowego zapełnienia tej luki. Nie jest jednak monografią; ta ciągle czeka na odważnego i wystarczająco światłego historyka. Nie ma ambicji przedstawienia mechanizmów politycznych, które wyniosły Czartoryskich na szczyt, a potem ich z tego szczytu zrzuciły. Jest tylko historycznoliterackim spacerem przez pięćset lat historii Polski, w który wybieramy się pod rękę z ludźmi złączonymi więzami błękitnej krwi. Procesy społeczne i gospodarcze, majątki, folwarki, wojny, bitwy, schizmy, sojusze i polityczne zdrady są jedynie tłem opowieści. Saga rodu Czartoryskich, jak sam tytuł wskazuje, jest bowiem opowieścią o konkretnych ludziach. Ludziach, którzy, choć urodzili się w specjalnej rodzinie i w specjalnych czasach, kochali i nienawidzili tak samo jak inni. Rodzili się, chorowali, umierali, bywali wielcy i podli, wierni i zdradliwi, dobroczynni i mali, mądrzy i głupi. Mimo tego, co chcieli w nich widzieć współcześni, byli po prostu ludźmi.

„Dalej są tylko lwy” to opowieść o wyprawie po bezdrożach Afryki oglądanej oczami dziecka i rodziców. Dwoje podróżników na kolejną wyprawę zabiera trzynastoletnią córkę Kasię. Wyruszają na spotkanie niezwykłych ludzi, zwierząt i miejsc. Samochodami terenowymi przemierzają bezdroża Namibii, Botswany, Zimbabwe i Zambii. Błądzą w piaskach pustyni Namib, pływają po bagnach Okawango, odwiedzają tajemnicze ruiny Wielkiego Zimbabwe. Przy Wodospadach Wiktorii wspominają wizytę w afrykańskiej misji, na solnisku podziwiają ogromne baobaby, tańczą z Buszmenami... Afryka oglądana oczami dziecka porusza i zaskakuje. Obserwacje Kasi przeplatają barwne eseje i reportaże jej rodziców, relacje z różnych wojaży, ciekawostki. Opisane historie przenikają się, tworząc jednolitą fabułę. To książka dla każdego, dla dzieci i dorosłych. Elżbieta i Piotr Hajdukowie publikują artykuły ze swoich licznych podróży na łamach miesięcznika „Poznaj Świat”.

Mimo że nie wyobraża sobie, by na stałe wyjechać z Polski, trudno mu żyć bez corocznych długich wypadów na „koniec świata”. Marek Niedźwiecki fotografuje Australię od piętnastu lat, zjechał ten nadzwyczajny kontynent wzdłuż i wszerz. Mieszkał w wiosce wielorybników, wspinał się na drzewa giganty, stawał twarzą w twarz z ospałym misiem koala i oko w oko ze śmiertelnie jadowitym wężem brązowym. Spacerował po Sydney, Melbourne, Perth, Darwin, Hobart. Zasnął podczas przechadzki dwukilometrowym molo. Nie wszedł na Górę Kościuszki, czego się trochę wstydzi i na Ayers Rock, z czego jest bardzo dumny. Stał się miłośnikiem australijskiego wina, australijskiego miodu, australijskich ryb i australijskiego sposobu skracania słów... Stał się po części – „Australijczykiem”. Ta książka pełna jest miłości do Australii.

Druga wojna światowa widziana z kokpitu. „Początek jutra“, „Świt zwycięstwa“ i „Ogień nad Chinami“ – porywające wojenne wspomnienia polskiego asa myśliwskiego po raz pierwszy w jednym tomie! Jak wyglądały pierwsze dni września 1939 roku z perspektywy porucznika lotnictwa? Co czuje człowiek ostrzeliwany przez messerschmitta? Jak to jest – w piątek zestrzelić cztery niemieckie samoloty jednego dnia, a w poniedziałek powtórzyć ten wyczyn? Jak wygląda powietrzny pojedynek z kamikadze? Co myśli pilot, gdy widzi ciało zestrzelonego wroga spadające do pełnego rekinów oceanu? O swoich wojennych przygodach, od pierwszych dni kampanii wrześniowej, przez bitwę o Anglię w składzie Dywizjonu 303, aż do walk z Japończykami w słynnej formacji „Latające Tygrysy”, opowiada jeden z najskuteczniejszych pilotów myśliwskich w naszej historii. Witold Urbanowicz wspaniale walczył i jeszcze lepiej pisał. Lektura obowiązkowa dla każdego fana lotnictwa. Witold Urbanowicz-Polski lotnik i as myślistwa. W czasie bitwy o Anglię dowodził Dywizjonem 303. Od 1943 roku walczył jako jedyny polski lotnik na froncie japońsko-chińskim. W 1995 prezydent Lech Wałęsa mianował go generałem lotnictwa polskiego.