"Ministerstwo strachu", to metaforyczne określenie stanu psychicznego głównego bohatera powieści, udręczonego dramatyczną rzeczywistością lat wojny, uwikłanego w działania wywiadu. Bohater powieści przeżywa konflikt wewnętrzny, ponieważ szlachetne ideały chrześcijańskie, w które wierzył, zostały okrutnie podeptane przez rzeczywistość.

Bardzo wzruszająca książka pisarki i dziennikarki amerykańskiej polsko-żydowskiego pochodzenia, urodzonej w 1946 roku. Autorka wspomina lata dzieciństwa, spędzone w Polsce. Mieszkała w Krakowie i tam uczęszczała do szkoły. Uczyła się również muzyki. Jej pierwszy koncert odbył się w krakowskiej szkole dla dzieci niewidomych. Autorka wspomina również szykany, którymi dręczono jej rodziców w czasach stalinowskich, przygotowania do wyjazdu z Polski i swój dalszy pobyt w Stanach Zjednoczonych. Eva Hoffman wyjechała z kraju w 1959 roku, w wieku trzynastu lat. W Ameryce była stypendystką wielu fundacji, zamieszczała swoje publikacje w czasopiśmie "New York Times", a za książkę - "Zagubione w przekładzie" - otrzymała wiele nagród.

Opowieść o losach osiemnastoletniej Zuzki, która była częściowo sparaliżowana. Mimo kalectwa była radosna i pogodna. Mieszkała na wsi. Miała wielu przyjaciół.

Dwoje rodzeństwa - Pawełek i Janeczka, - i ich rezolutny dziadek zapaleni filateliści, przypadkowo trafiają na ślad gangu przestępczego. Demaskują złodzieji samochodów. Polska w latach siedemdziesiątych.

Środowisko włoskich emigrantów w Stanach Zjednoczonych. Opowieść o rodzinie Angeluccich di Corpo, borykającej się z wieloma kłopotami, przede wszystkim z brakiem pieniędzy. Mimo to przedstawiciele tej rodziny wiele osiągnęli. Mieli dobre posady, cieszyli się szacunkiem we włoskiej dzielnicy Nowego Yorku. Głową tej rodziny była Lucia Santa Angelucci di Corpo, która wcześnie owdowiała, ale mimo to sprostała zadaniom, stawianym jej przez życie.Obraz przemian społecznych w Stanach Zjednoczonych w połowie XX wieku.

Jest to historia życia tytułowego bohatera, od jego dzieciństwa, aż po lata dojrzałe. Rozwój psychiczny Forresta Gumpa odbiega od normy. Uznano go za idiotę, debila kretyna. Choć Gump myślał wolniej od innych, to fizyka kwantowa i obliczenia matematyczne nie sprawiały mu trudności. Natura nie poskąpiła mu wzrostu i siły. Osiągał sukcesy w sporcie. W końcu został milionerem. Forrest Gump to człowiek o wielkim sercu, ucieleśnienie naiwności i optymizmu. Jego losy jakby przypadkiem splatają się z istotnymi wydarzeniami historii Stanów Zjednoczonych. Forrest Gump jest żywym dowodem na to, że wcale nie trzeba być mądrym, żeby do czegoś dojść. Wystarczy niezachwiany optymizm i pogoda ducha. Jest to najbardziej wzruszająca powieść amerykańska ostatnich lat. W oparciu o tę książkę powstał film w reżyserii Roberta Zameckisa, który był przebojem roku 1994. W Stanach Zjednoczonych wytworzył się nawet styl, zwany "gumpizmem", którego przejawem jest niesłychana popularność powiedzonek Gumpa, takich jak: "życie jest jak pudełko czekoladek i nigdy nie wiadomo, co się trafi", lub "życie idioty to nie bułka z masłem".

Jest to powieść historyczna z czasów Powstania Kościuszkowskiego. Bohaterami powieści są bliźnięta, Klimek i Klementynka, które bezpośrednio uczestniczyły w wydarzeniach wiosny 1794 roku.

Amerykanin - kapitan Montgomery - z fortu wojskowego w stanie Colorado, zostaje oddelegowany z armii, by eskortować podróżującą po Ameryce śpiewaczkę operową. Ta pełna przygód podróż stała się początkiem wielkiej miłości. Akcja powieści osadzona jest w realiach Dzikiego Zachodu, połowy XIX wieku. Książkę przełożyła Anna Maria Nowak.

Tematem tej powieści biograficznej jest burzliwa młodość wielkiego kompozytora niemieckiego - Ryszarda Wagnera - początki jego twórczości artystycznej oraz dzieje pierwszego, nieudanego małżeństwa. Książka jest ilustrowana muzyką kompozytora. A. Świderska napisała tę książkę na podstawie autobiografii Ryszarda Wagnera.

Spowiedź trzydziestokilkuletniego mężczyzny, który nie znalazł sobie miejsca w życiu. Dlatego też musiał iść do szkoły, aby na nowo się kształtować, jako człowiek - jednostka społeczeństwa. Obraz człowieka, jako istoty niepełnej i niedokończonej. Kultura jako pusta forma.