Ręka mistrza to ujmująca, fascynująca historia człowieka, który po dziwnym wypadku odkrywa u siebie niezwykły talent do malowania. Zaczyna nowe życie na Duma Key, przy zachodnim wybrzeżu Florydy, wyludnionym terenie, częściowo plażowym, częściowo porośniętym, które jest w posiadaniu patronów sztuki, których córki bliźniaczki zaginęły w latach 20-tych XX wieku. Duma Key to miejsce, gdzie poza sezonowe huragany rujnują życie a potężne prądy wabią zagubione i umęczone dusze. To właśnie miejsce inspiruje Freemantle'a do malowania fantastycznych zachodów słońca, a dodając surrealne objekty, tchnie on w obrazy powiew świeżości. Lecz wkrótce stają się one prorocze. Jego bolące ramię zaczyna sięgać i widzieć daleko. A obrazy staną się niebezpieczne dla tych, którzy je kupili. Freemantle wie, że jedynym sposobem na wyjaśnienie sprawy jest wykrycie, co stało się z bliźniaczkami - i jaki sekret kryje dziwna, stara kobieta z kluczem.

Miłość na deser: Blade Cocharan, właściciel sieci luksusowych hoteli, zwykł zatrudniać najlepszych. A do tej kategorii niewątpliwie zaliczała się Summer Lyndon. Przyjmowała oferty tylko od najbogatszych, którzy w dodatku byliby w stanie docenić jej kunszt. Blake, przygotowując się na spotkanie z Summer, wyobrażał sobie, że ta mistrzyni kuchni jest pulchną panią w średnim wieku rozprawiającą o przepisach kulinarnych. Jego zdumienie nie miało granic, gdy ujrzał przed sobą młodą kobietę o klasycznych rysach i nienagannej sylwetce. Była pociągająca... Karuzela szczęścia: Juliet była samodzielnym i kreatywnym pracownikiem agencji promującej nowości książkowe. Zorganizowanie spotkań autora z czytelnikami w różnych rejonach kraju miało być jedynie kolejnym krokiem na drodze do upragnionej kariery. I zapewne tak by się stało, gdyby autorem nie był czarujący i pełen radości życia Carlo Franconi, mistrz sztuki kulinarnej, koneser win i znawca kobiet. Pod maską chłodnej profesjonalistki dostrzegł w Juliet kobietę spragnioną miłości...

Tragiczne wydarzenie splata historie kilkorga bohaterów, z których każdy uwikłany jest w trujące relacje. Rzecz dzieje się w Warszawie. Córka truje ojca, Sąsiadka zatruwa życie sąsiadowi, a powstaniec warszawski - młodej dziennikarce. A wszystko z miłości - w przekonaniu trucicieli oczywiście. Osobnym bohaterem "Toksymii" jest język. Zderzając przemoc i biedę warszawskiej Pragi ze światem snu, autorka posłużyła się estetyką onirycznego studium obcości. Sparodiowała przy tym medialny obraz wykluczenia. Przybliżając go w soczewce, osiągnęła efekt groteski, której siła już dawno nie była słyszana w polskiej prozie.

Najnowsze dzieło kultowej autorki. Powieść o namiętności i okrucieństwach wojny, bogata i piękna w swej surowej prostocie. W Eneidzie bohater Wergiliusza walczy o rękę królewskiej córki, Lawinii, z którą ma z woli przeznaczenia założyć imperium. Jednak sama Lawinia nie odzywa się w epopei rzymskiego poety ani jednym słowem. Głosu udziela jej Ursula K. Le Guin w powieści, która przenosi nas w półdziką rzeczywistość prehistorycznej Italii, kiedy Rzym był zaledwie błotnistą wioską u stóp siedmiu wzgórz.

Piaskowa Góra to nazwa wałbrzyskiego osiedla z wielkiej płyty. Za wczesnego Gierka w największym bloku Piaskowej Góry zamieszkał górnik Chmura z żoną. O tym, skąd się wzięli w Wałbrzychu i jak próbowali ułożyć sobie życie, traktuje powieść Joanny Bator. Brzmi niezbyt zachęcająco, a tymczasem "Piaskowa Góra" jest utworem znakomitym. Żeby skomunikować się z tym, co w powieści Bator najlepsze, trzeba się przedrzeć przez warstwę historii społecznej będącej wiązką obiegowych mniemań dotyczących PRL-owskiej przeszłości.Oto dostajemy jeszcze jedną opowieść - gorzką, rozrachunkową - o ofiarach socjalistycznego eksperymentu. W poniemieckim Wałbrzychu spotykają się ludzie wykorzenieni i poranieni - on, syn przesiedleńców spod Grodna, ona, wioskowa dziewczyna spod Skierniewic. Rzeczywistości, w którą zostali wrzuceni Stefan i Jadzia, pisarka nie oszczędza, skrzętnie katalogując szpetotę moralną, biedę i bylejakość życia w PRL-u. Wałbrzyskie bloki zamieszkują górnicy i inteligenci - jedni i drudzy w pierwszym pokoleniu, jednakowo zagubieni i znieprawieni, po prostu oszukani przez włodarzy Polski Ludowej.

Ciąg dalszy "Klubu mało używanych dziewic". Ostatnio zyskał ogromną popularność na świecie, a więc i u nas, pogląd, że należy za wszelką cenę dążyć do zrealizowania SIEBIE, cokolwiek to miałoby oznaczać. Zbytnie zaufanie modzie w tym zakresie może nas jednak wyprowadzić na manowce. Realizując SIEBIE, zapominamy, że nie sami jesteśmy na świecie, a nawet (o zgrozo), być może nie jesteśmy na nim najważniejsi. Monika Szwaja w swoich książkach proponuje nieco inne podejście do rzeczywistości. Jej bohaterki, nie zapominając o podstawowej dawce zdrowego egoizmu, są zwrócone na zewnątrz. "Mało używane dziewice", które założyły Klub z zamiarem czynienia rzeczy pożytecznych to kobiety inteligentne, sympatyczne i - choć po przejściach - wciąż pozytywnie nastawione do życia. Aby dobrze się bawić przy czytaniu powieści "Dziewice, do boju!" niekoniecznie trzeba znać pierwszą książkę o nich... aczkolwiek polecamy, naturalnie.

Wydawało się, że spuściznę literacką Magdaleny Samozwaniec znamy w całości i już nic nas nie zaskoczy. Aż nagle, po kilkudziesięciu latach od śmierci największej damy polskiej satyry, Rafał Podraza znalazł pożółkłe, nieuporządkowane kartki. Maszynopis jakiejś opublikowanej powieści - pomyślał. Okazało się jednak, że są to teksty nieznane.Skrzące humorem, pisane z przekąsem i czułością wspomnienia o Krakowie sprzed dwóch wielkich wojen, o balach u Tarnowskich, od których zależało być albo nie być młodych panien. O tajnikach bardzo niewygodnej damskiej garderoby, o tym jak mleko potrafi uratować życie, gdy niechcący wypije się buteleczkę farby do włosów. O paryskich podróżach i footingu. Ale najsmaczniejsze są urocze anegdotki o najbliższej rodzinie. Tatce, czyli słynnym malarzu Wojciechu Kossaku i jego ukochanej klaczy, która wchodziła do salonu ku utrapieniu Mamidła. O siostrze Lilce, czyli Marii Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, która potrafiła pisać zawsze i wszędzie. O jej kolejnych miłościach i niepotrzebnej śmierci. O psikusach, jakie dziewczęta lubiły płatać rówieśnikom. O pewnym szlafroku w czerwone i czarne kwiaty, na który Magdalena upolowała męża. I jeszcze o wielu, wielu innych chwilach, postaciach i zdarzeniach. Ze świata, którego już nie ma. A wielka to sztuka - tęsknić za nim z humorem, dostrzegając z życzliwą ironią wszystkie kurioza współczesnego świata.

Książka jest zbiorem 14 opowiadań, z których każde dotyka ważnych dla dziesięciolatków spraw. Opowiada z humorem, prostotą i mądrością o problemach dzieci, ich marzeniach i planach. To zbiór, którą czyta się z wielką przyjemnością; inspiruje i podsuwa ważne tematy do rozmów z dzieckiem.Felek jest nowym uczniem klasy III b. Jego największe marzenie to znalezienie prawdziwego przyjaciela. Trudno jednak je zrealizować, bo chłopiec jest chory, dużo czasu spędza w szpitalach i często zmienia szkoły. W tej jest zaledwie od pięciu dni, kiedy słabnie na lekcji i ponownie trafia do szpitala. Dzieci z III b postanawiają przygotować dla nowego kolegi książkę złożoną z opowiedzianych o sobie historii, żeby Felek mógł wszystkich lepiej poznać. Zdradzają, co ostatnio przeżyły, o czym marzą, co je denerwuje lub śmieszy. Z tych historii powstaje bestseller III b Konrad opowiada o tym, jak chomik może zastąpić słonia, Ewa mówi o swojej zwariowanej rodzinie, Ania o śmierci babci, Maciek o tym, że niewielki wzrost pomaga, bo jako wielkolud nie uratowałby ślimaka, Jacek o tremie i jak ją opanować. Felek zaś zdradzi w końcu, czy znalazł przyjaciół.

Opowieść dla dzieci autorstwa jednej z najważniejszych pisarek XX wieku.Stara niania, pani Lugton szyje zasłonę do salonu, a zaczarowany świat zaklęty we wzorzystej tkaninie czeka cierpliwie. Kiedy tylko niania zasypia przy zapalonej lampie, antylopa kiwa na zebrę i już wkrótce słoń, tygrys, struś i inne zwierzęta budzą się, by wędrować ku połyskującemu jezioru i czarodziejskiemu miastu. Ta piękna książka oczaruje zarówno dzieci, jak i dorosłych.

Powieść "Moc truchleje" Janusz Głowacki pisał na jesieni 1980 po pobycie w gdańskiej stoczni im. Lenina , gdzie wraz z ekipą filmowców, zaopatrzony w przepustkę od Lecha Wałęsy, mógł poruszać się swobodnie i asystować przy obradach. Wydarzenia Sierpnia przedstawił oczami prymitywnego robotnika, który został konfidentem policji, wcale o tym nie wiedząc. Do strajku przyłączył się też trochę nieświadomie. Bohater książki - Ufnal - to pierwsza w twórczości Głowackiego postać zwykłego człowieka unoszonego w życiu przez siły, na które nie ma najmniejszego wpływu. Powieść po raz pierwszy ukazała się w 1981 roku w podziemnym wydawnictwie "Krąg", następnie wydano ją we Francji, Anglii, Niemczech, Szwajcarii, Grecji, Turcji i Stanach Zjednoczonych. "Najlepszy reportaż o polskim Sierpniu", jak pisano o książce "Moc truchleje".