Mały Kajtuś pragnie zostać czarodziejem. Marzenie jego spełnia się. Zaczyna czary od zamiany kredy w mydło, kanapki kolegi w żabę... Potem sprawia, że ludzie chodzą do tyłu, a po parku spacerują żyrafy słonie. Kajtuś ma coraz więcej pomysłów na urozmaicenie świata...

To wielka powieść. Nie dlatego, że ma bez mała tysiąc stron. Ale dlatego, że słusznie porównano ją z „Wojną i pokojem” Tołstoja. Mowa o wielkiej epopei stalingradzkiej Wasilija Grossmana „Życie i los”. Powieść zaczyna się latem 1942 r., gdy Wehrmacht prze ku Wołdze, a Stalin drakońskimi metodami szykuje się do decydującej rozgrywki. Powieść jest przemyślnie skonstruowanym splotem losów około setki ludzi z obu stron frontu – Rosjan i Niemców. Żydów i Ukraińców. Żołnierzy frontowych i jeńców wojennych. Tych niezłomnych, którzy zostaną zgładzeni, i tych gotowych do kolaboracji – jak własowcy. Matek drżących o swych synów na froncie. A także autentycznych postaci – jak Hitler i Stalin – posyłających na śmierć setki tysięcy żołnierzy, czy Adolf Eichmann posilający się salami i czerwonym winem po inspekcji komór gazowych.Osią powieści są dzieje żydowskiej rodziny radzieckiego fizyka jądrowego Sturma. Latem 1942 r. dociera do niego przez linię frontu list od matki z getta na Ukrainie: „Twoja odpowiedź do mnie nie dotrze, bo już nie będę żyła...”. Jego własny syn z pierwszego małżeństwa niebawem zostanie ranny na przedpolu Stalingradu. Matka rzuci wszystko, by dotrzeć do lazaretu, ale zdąży już tylko wybłagać w miarę godny pogrzeb syna. Sam Sturm wpadnie niebawem w tryby NKWD i publicznie wyprze się teorii względności jako nazbyt „talmudycznej”. Wielu pisarzy napisało powieści o bitwie stalingradzkiej: Plivier, Niekrasow, Konsalik. Żadna jednak precyzją opisu i rozmachem nie umywa się do dzieła Grossmana. Są tu znakomite reporterskie epizody, jak choćby pożar Wołgi po wysadzeniu przez Niemców zbiorników albo przybycie młodziutkiej radiotelegrafistki z mieszczańskiego domu do oddziału w otoczonym przez Niemców domu. Ukochany szwagierki Sturma donosi do NKWD na jej męża, który zostaje poddany straszliwym torturom.

Trudno być dwudziestodwulatką. W dodatku taką, dla której każdy dzień ze zwariowaną rodziną jest wyzwaniem! Matka ciągle wynajduje nowe diety, sposoby na życie i zajęcia, a przy tym bezustannie kłóci się ze swoim mężem. Starszy brat utrzymuje kontakt głównie z komputerem, a młodszy, zwany Smarkiem, jest nieprzewidywalny w realizacjach swoich szalonych pomysłów i ma zdecydowanie zbyt dużo energii. Na urodziny chłopcy sprawiają swojej siostrze nieoczekiwany prezent - psa Fajfusa, który podejrzanie przypomina bestię z morza. A to dopiero początek niespodzianek. Okazuje się, że dziadkowie, który mieli się rozwodzić - zostali pojmani w Tajlandii w trakcie swojej drugiej podróży poślubnej. Tymczasem matka zdążyła już wpaść na pomysł przygarnięcia mężczyzny poznanego przez Internet. Czy tajemniczy autor przewodników turystycznych, zupełnie nieprzystojny (no, może trochę) okaże się seryjnym zabójcą? Autorka określiła swoją powieść mianem "romantycznej groteski z dużą dozą absurdu". I rzeczywiście - z urokiem, niezwykłym humorem i dystansem opisuje rzeczywistość, która otacza nie tylko ją i jej bohaterkę, ale nas wszystkich.

Arrakis, zwana Diuną, to jedyne we wszechświecie źródło melanżu - substancji przedłużającej życie, umożliwiającej odbywanie podróży kosmicznych i przewidywanie przyszłości. Z rozkazu Padyszacha Imperatora Szaddama IV rządzący Diuną Harkonnenowie opuszczają planetę, swe największe źródło dochodów. Diunę otrzymują w lenno Atrydzi, ich zaciekli wrogowie. Zwycięstwo księcia Leto Atrydy jest jednak pozorne - przejęcie planety ukartowano. W odpowiedzi na atak połączonych sił Imperium i Harkonnenów dziedzic rodu Atrydów, Paul - końcowe ogniwo planu eugenicznego Bene Gesserit - staje na czele rdzennych mieszkańców Diuny i wyciąga rękę po imperialny tron. Diuna otrzymała dwie najbardziej prestiżowe nagrody w dziedzinie SF: Nebula (1965) i Hugo (1966). autorem opracowania graficznego (obrazy, grafiki w tekście) przygotowanego specjalnie dla tej edycji jest Wojciech Siudmak

Kurt Vonnegut zaczął pisać "Kocią kołyskę" w czasach, w których dla wszystkich było już oczywiste, że świat oszalał. W 1962 r. oba supermocarstwa mało co nie spowodowały końca świata, grzejąc silniki w rakietach międzykontynentalnych w sporze o Kubę. Wkrótce potem amerykański prezydent, który zapobiegł tej tragedii, zostanie zastrzelony w niewyjaśnionych do dzisiaj okolicznościach, a radziecki przywódca pójdzie w odstawkę Dla większości dorosłych ludzi w tym czasie najważniejszym życiowym doświadczeniem była druga wojna światowa (dotyczyło to także czterdziestoletniego wówczas Vonneguta). Przez wiele lat żyli w przekonaniu, że w wojnie tej Siły Dobra - reprezentowane przez państwa demokratyczne oraz socjalistyczne supermocarstwo - pokonały Siły Zła, czyli oś Berlin - Rzym - Tokio. Tak bardzo potrzebne im było takie wytłumaczenie sensu cierpień i wyrzeczeń, że odrzucali wszystkie życiowe doświadczenia przeczące temu schematowi....

Bohater powieści Kadisz (1987) dopiero wtedy stał sie żydem, gdy uwierzył w modlitwę.Jego brat po śmierci matki modlitwę odwołał... Dziedzictwo (1993) to relacja rozmów z mieszkańcami wsi i miasteczek, w których Grynberg ukrywał się w czasie wojny. Na jego podstawie, Marcel Łoziński nakręcił słynny film Miejsce urodzenia, z porażającą sceną bez precedensu w kinie, w której na oczach widzów autor odnajduje szczątki swego ojca i dowiaduje się kto go zamordował.

Gródek to wieś pachnąca rozgrzanymi przez słońce ziołami. Miejsce małych radości i niewielkich smutków, spokojne i harmonijne, gdzie czas odmierzają msze w kościele i wieczorne dysputy w barze. Ludzie żyją z dnia na dzień, a ksiądz może więcej niż wójt. Ten trwający od lat porządek burzy śmierć starego proboszcza. Do Gródka musi przyjść ktoś nowy! Gdy na plebanii pojawia się ksiądz Rafał, cała wieś huczy od plotek. Młody i przystojny proboszcz to w Gródku prawdziwa sensacja! Zdania parafian są podzielone, a na biurku biskupa ląduje coraz więcej donosów. Jednak mieszkańcy z zaskoczeniem zauważają, że od przybycia księdza Rafała coś się zmienia. Godzą się wrogowie, ludzie uznawani za przegranych odzyskują sens życia. Gdy dodać do tego nabożeństwo w intencji Elvisa Presleya – wniosek jest jasny. Nastają nowe czasy, które nie każdemu mogą się podobać.

"Pierwszy dzień reszty życia zawsze przypomina, że życie można zmienić… Nigdy nie jest za późno na skruchę, nigdy nie jest za późno na wyrzeczenie się głupoty i zawsze można zacząć wszystko od nowa."Akcja powieści toczy się w dwóch płaszczyznach, w roku 1945 i w 2005. W Związku Radzieckim Stalin dla upamiętnienia swoich zasług i dla podkreślenia swojego znaczenia, postanawia przyznać sam sobie nowe specjalne odznaczenie Generalissimusa – najwyższe w państwie. W tym celu powstaje również order odpowiadający temu tytułowi. Zlecono to najlepszemu jubilerowi. Z rąk Stalina trafia on w ręce szejka kuwejckiego jako początek wspaniałej współpracy i nawiązania dobrych stosunków. Przez kolejne lata aż do 2005 roku order przechodzi przez różne ręce, interesuje się nim zarówno rosyjski wywiad jak i FBI ale nie tylko. Trwa pogoń za czymś, czego nikt prawie nie widział, a każdy pragnie. Powodując wiele szczęśliwych i nieszczęśliwych wydarzeń dla swoich posiadaczy staje się również obiektem zainteresowania samego pisarza, który jakby tworzy tym samym powieść w powieści. Referuje czytelnikowi to, o czym będzie traktowała jego powieść, igra z czytelnikiem, mieszając fikcję z pozorną prawdą.Jurij Drużnikow na pewno musiał wykazać się dużą wiedzą, doświadczeniem i fantazją. Od historii radzieckiej, przez rosyjską teraźniejszość, do amerykańskiej realności, autor doskonale odzwierciedla realia charakterystyczne dla każdego okresu w historii w każdym z tych miejsc. Zestawia ze sobą świat zachodu i wschodu, nie stroniąc od elementów groteski i satyry w ich ukazaniu. Z dużą dawką ciętego humoru przekłada swoje wersety na przeróżne gatunki i style literackie. W tej sensacyjno-obyczajowo-polityczno- autobiograficznej powieści łączy tematykę społeczną, polityczną, historyczną, szpiegowską, miłosną. Elementy komiczne wplata pomiędzy wątki poważne czy dramatyczne, porusza problemy ogólnoludzkie, prowadzi dysputę na temat ludzkiej egzystencji

Jedna z najważniejszych powieści Maria Vargasa Llosy.W dziewiętnastowiecznej Brazylii podczas powstania w Canudos wybucha wojna domowa. Grupa ubogich mieszkańców prowincji skupiona wokół charyzmatycznego przywódcy rzuca wyzwanie władzom republiki. Bunt niepostrzeżenie przeradza się w wojnę końca świata...

Silmarillion to zbiór opowieści o Dawnych Dniach, czyli o Pierwszej Erze Świata, poprzedzającej epokę, w której rozgrywa się akcja Władcy Pierścieni. Legendy i mity sięgają zamierzchłych czasów, gdy pierwszy Władca Ciemności, Morgoth, przebywał w Śródziemiu, a elfy Wysokiego Rodu toczyły z nim wojnę, by odzyskać Silmarile, trzy „świetliste klejnoty”, w których przetrwało światło Dwóch Drzew Valinoru.