"Człowiek jest tylko bażantem na tym świecie" to przejmująca opowieść o sztuce odchodzenia, o przygotowaniach do emigracji, i potrójnym uwięzieniu: w przeszłości, w dyktaturze i w skostniałych strukturach wiejskiej wspólnoty.Rzecz dzieje się w Rumunii Ceauşescu, we wsi banackich Szwabów. Jej mieszkańcy, uciskani jako mniejszość narodowa, czują się lepsi od wszystkich innych, zarówno od pogardzanych Rumunów jak i - ich zdaniem - zdegenerowanych Niemców z Niemiec. Poczucie wyższości wobec świata zewnętrznego nie ułatwia jednak życia w ich małej wspólnocie. Nie radzą sobie z przeszłością, spragnieni bliskości ranią się nawzajem i mają na baczności przed najbliższymi. W koszmarach sennych wciąż wracają wspomnienia z czasów wojny i głodu w sowieckich obozach pracy.

Utwór ten to zbiór dziewięciu opowiadań. Jest to nietypowa lektura, gdzie każda historia połączona jest jedynym słowem, tytułowym wyrokiem. Pierwsze opowiadanie nosi właśnie taki tytuł. Poznajemy ludzi, którzy osądzają innych bez skrupułów oraz ich ofiary.

Aby napisać coś w rodzaju autobiografii, Kertész jako formę literacką wybrał wywiad. Wypowiada się tu w pierwszej osobie. Zaprzecza jednak, by bohaterem czy choćby narratorem opowieści był on sam. Teoria Kertésza jest bowiem następująca: Po pierwsze, trzeba określić, kim jest pisarz: osobą prywatną, posiadającą swój życiorys, czy też osobą fikcyjną, wymyśloną przez tamtego, żywego człowieka. Ja uważam, że tym drugim. Ze swobodnego dialogu wyłania się jednak historia życia Kertésza: od wczesnych lat do dnia dzisiejszego. Znane fakty z życiorysu pisarza, zasygnalizowane w poprzednich książkach, układają się w chronologiczny porządek. Wspomnienia przeplatają się z rozważaniami natury ogólnej i anegdotami. Kertész opowiada o trudnym dzieciństwie, braku zgody na własną tożsamość, doświadczeniach Holocaustu, powodach wstąpienia do partii komunistycznej, a także o tym, co sądzi o rozwiązaniu, jakim jest samobójstwo. W Dossier K. znalazł się ponadto nieopublikowany dotąd w Polsce tekst, wygłoszony przez Kertésza w obozie Auschwitz w 2000 roku.

Porywająca, barwnie napisana historia jednego z najbardziej zagadkowych dokumentów z czasów Jezusa – "Piątej Ewangelii" Barabasza, której tajemnica jest do dziś zazdrośnie strzeżona przez Watykan.Po tragicznej śmierci męża młoda arystokratka, Anna von Seydliz, zostaje wplątana w zagadkową historię. Kluczową rolę odgrywa w niej stary, liczący kilkaset lat pergamin, który jej mąż na krótko przed swą nagłą śmiercią sprzedał za astronomiczną sumę i który zniknął w tajemniczych okolicznościach.Zaintrygowana Anna podąża tropem tajemniczego dokumentu. Ślady prowadzą kolejno do Francji, USA, prastarego klasztoru usytuowanego w Grecji u stóp Olimpu i wreszcie do Rzymu, do samego Watykanu.Wkrótce okazuje się, że Anna nie jest jedyną osobą, której zależy na rozwiązaniu zagadki. Rozpoczyna się więc śmiertelnie niebezpieczna i pełna przygód pogoń za starym pergaminem.

W czasach parytetu, gdy kobiety wypierają mężczyzn ze sfer życia zawodowego zarezerwowanego do tej pory wyłącznie dla panów, są jeszcze bastiony broniące przywilejów rodzaju męskiego. Choćby działy sportowe redakcji prasowych. Bo czy kobieta może być specem od piłki nożnej, hokeja, żużla bądź boksu? Niby może, ale to jest jakieś zaprzeczenie odwiecznych praw natury. Natomiast przypadek – kobieta szef redakcji sportowej, to już kuriozum na miarę światową. Taka sytuacja się jednak zdarzyła. „Miłość czy sport” opowiada historię, w której męska ekipa dziennikarzy sportowych musi stawić czoła nowej szefowej Malwinie Stern. Pasjonujące potyczki mają miejsce w redakcji warszawskiego pisma, w pubie „Pod kogutem”, w Sopocie lub w mieszkaniu narratora – Ryszarda. Można uznać, że rozgrywka kończy się remisem (słowo miłość w tytule nie jest użyte przypadkowo), ale zanim do tego dojdzie, zdarzy się wiele zabawnych perypetii, które lekkim piórem opisał Ryszard Makowski.Ryszard Makowski – satyryk i kabareciarz, znany między innymi z Kabaretu OT.TO i kabaretu „Pod Egidą”, ostatnio zajmuje się także pisaniem. „Miłość czy sport” jest jego debiutem literackim.

Uczestnicy kontrowersyjnego telewizyjnego reality show wyruszają do Vegas, gdzie ma być nagrywany program. Gdy rano budzą się na pustyni, nikt nie pamięta, co wydarzyło się w nocy i co stało się z kierowcą ich autokaru. Tylko jeden z rozbitków domyśla się, że zostali porwani i są teraz na łasce bezwzględnego mordercy. Na pustkowiu, bez wody, prowiantu i szans na wezwanie pomocy.

Rok 2033. W wyniku konfliktu atomowego świat uległ zagładzie. Ocaleli tylko nieliczni, chroniący się w moskiewskim metrze, które dzięki unikalnej konstrukcji stało się najprawdopodobniej ostatnim przyczółkiem ludzkości. Na mrocznych stacjach, rozświetlanych światłami awaryjnymi i blaskiem ognisk, ludzie ci próbują wieść życie zbliżone do tego sprzed katastrofy. Tworzą mikropaństwa spajane ideologią, religią czy po prostu ochroną filtrów wodnych... Zawierają sojusze, toczą wojny. WOGN to wysunięta najbardziej na północ zamieszkała stacja metra. Kiedyś była jedną z najpiękniejszych, a po zagładzie przez długi czas pozostawała bezpieczna. Teraz pojawiło się na niej śmiertelne niebezpieczeństwo. Artem, młody mężczyzna z WOGN-u, otrzymuje zadanie: musi przedostać się do legendarnej stacji Polis, serca moskiewskiego metra, aby przekazać ostrzeżenie o nowym niebezpieczeństwie. Od powodzenia jego misji zależy przyszłość nie tylko peryferyjnej stacji, ale być może całej ocalałej w metrze ludzkości.

Szwaczka to opowieść o dwóch siostrach – starszej Emilii i młodszej Luzii, wychowywanych przez ciotkę Sofię, siostrę ich zmarłej przed laty matki, gdzieś na prowincji Brazylii. Dwa odmienne charaktery, inne marzenia, inny cel w życiu. Każda z nich ma swoją receptę na szczęście, każda idzie swoją własną drogą. To co je łączy – to umiejętność szycia. Obie są szwaczkami, co nie pozostanie bez znaczenia na przebieg ich życia. Umiejętność szycia nie sprawia wprawdzie, że panny opływają w bogactwa materialne, jednakże z pewnością pozwala na swego rodzaju niezależność obu kobiet, co w latach dwudziestych ubiegłego wieku w Brazylii było rzadko spotykane i stanowiło wielki krok do przodu w rozwoju stosunków społecznych, relacjach damsko-męskich i miejscu kobiety w życiu rodzinnym i społecznym.

Życie Josepha Vaughana jest naznaczona tragedią. Jeszcze jako dziecko traci jedną koleżankę po drugiej. Dziewczynki giną z ręki seryjnego zabójcy. Nikogo nie udaje się schwytać na gorącym uczynku, ale miasteczko oddycha z ulgą, kiedy w domu sąsiada, który popełnił samobójstwo, policja znajduje ślady pozwalające go zidentyfikować. Po latach Joseph przenosi się do Nowego Jorku. Chce zapomnieć o przeszłości, ale przeszłość nie chce o nim zapomnieć. Mężczyzna zaczyna bowiem podejrzewać, że prawdziwy morderca nadal żyje i działa. Czy sekret jego tożsamości może odkryć, spoglądając wstecz na własne życie?

Tajemnicza firma farmaceutyczna postanawia przeznaczyć ogromne środki na badania naukowe genialnego chemika. W jego nieprzeciętnym umyśle zrodziła się rewolucyjna hipoteza: w Tablicy Mendelejewa brakuje pierwiastka, który pozwala odpowiedzieć na nurtujące uczonych całego świata pytanie jak stworzyć materię ożywioną. Wraz z postępem pracy naukowej okazuje się, że na udowodnieniu hipotezy najbardziej zależy pewnej organizacji, która od wieków pragnie posiąść tajemnicę życia.