Bohaterem powieści jest śmiertelnie chory mężczyzna, który jako dziecko cudem ocalał po wymordowaniu przez Hitlerowców swojej rodziny za ukrywanie Żydów. Uratowany przez księdza, wychowywany przez zakonnice, a później przez przybranych rodziców, próbuje na podstawie strzępków ocalałych fotografii wyobrazić sobie biologicznych rodziców, rodzeństwo i swoje dzieciństwo. Tytułowe zimno jest przede wszystkim metaforą świata, w którym przyszło żyć bohaterowi. Powieść oszczędna w słowach, ale o wielkiej sile wyrazu.

Poza dynamiczną akcją i wyrazistymi bohaterami w tle rysuje się tu problem poważniejszy: zagrożenia kryminalne związane z przeszczepami twarzy. Jest to historia chirurga plastycznego i jego niezwykle pięknej żony. Pewnego dnia twarz kobiety zostaje nieodwracalnie oszpecona w wypadku lotniczym. Mąż decyduje się zabić przypadkową dziewczynę, aby dokonać przeszczepu. Od tej chwili wszystko ulega zmianie. Uciekając przed prokuratorem, małżeństwo wiąże się ze światem przestępczym. To jednak nie jest ich największy kłopot. Towarzyszy im coś znacznie gorszego.

Ta krótka powieść zawiera w sobie ogromną treść, która zmusza do refleksji na temat brzydoty i piękna. Marcella i Giorgia są uważane za najbrzydsze dziewczyny ze szkoły. Nie mają żadnych koleżanek. Obie są obiektami sprośnych żartów, docinków i obelg. Zdążyły przyzwyczaić się do tego, że nikt ich nie lubi. Jeden z uczniów, Roberto, mimo tego że jest ładny i lubiany, czuje wielką pustkę w życiu. Wszystko zmienia się, gdy poznaje Marcellę. Jednak czy ładny może zakochać się w brzydkiej? Czy brzydota zasługuje na miłość ładnego? Książkę wzbogacają refleksje dziewcząt na temat brzydoty. Ta książka o problemach nastolatków jest bardzo dobrą rozrywką. Nie brakuje tu humoru, intrygujących zdarzeń i zmuszających do przemyśleń historii, które podnoszą na duchu.

Szwecki klasyk kryminału składa swą kolejną powieść z elementów doskonale już znanych. Są w niej policjanci, zmagający się nie tylko z zagadkami zbrodni, ale również z życiowymi problemami. Jest tu przedstawiony mroczny obraz prowincjonalnej Szwecji i wyraziście zaznaczone tło społeczno-polityczne. W odludnej części Szwecji zostaje zamordowany emerytowany policjant - Herbert Molin. Sprawę próbuje rozwikłać jego były kolega, choć właściwie nie powinien tego robić, bo jest na zwolnieniu. Właśnie dowiedział się, że ma raka. Angażując się w śledztwo w sprawie Molina próbuje zapomnieć o chorobie.

Akcja powieści rozgrywa się w czasach Henryka VIII, dokładnie w latach 1500-1535. Jej głównym bohaterem jest Tomasz Cromwell. Bogate tło obyczajowe, wnikliwa analiza wydarzeń, szerokie tło historyczne.

"Cienka czerwona linia" jest powieścią, która bardziej niż samą wojnę, opisuje ludzi rzuconych w jej środek. Jones, który sam brał udział w kampanii na Guadalcanale, pokazuje w zbliżeniu przeżycia, myśli, decyzje, refleksje i prywatne podejście do wojny garstki żołnierzy z jednej kompanii - kompanii C. Książka opisuje zwyczajne wojenne losy zwyczajnych ludzi: desant na wyspie, biwak, chrzest bojowy itd. Wszystko to przedstawione jest z niebywałym realizmem, bezpośrednością, brutalnością i szczerością, a do tego przesiąknięte wstrząsającym antywojennym przesłaniem.

Pozbawiony pracy Wiesiek dowiaduje się od swego kumpla, że jest dobra praca, ale daleko poza domem. Przyjmuje ją z wątpliwościami i nadzieją, skorzystałby bowiem z każdej szansy, byle przerwać poniżający stan bycia utrzymankiem własnej żony. Silne i prawdziwe męskie przyjaźnie pozwalają mu z humorem i dystansem przeżywać porażki i uwierzyć, że trzeba iść naprzód i poszukiwać sensu życia, nawet gdy wszystko jest przeciw i ma się ponad 50 lat. W jesiennych barwach Mazur oraz w zimowym krajobrazie Finlandii Wiesiek odnajduje nieznane mu dotąd znaczenie miłości dojrzałej i mądrej, której tak długo szukał. Autorka po raz kolejny udowadnia, że miłość może połączyć i uzdrowić pokaleczonych ludzi i być nadzieją na spełnione życie.

Lata 1760-1767. O dawnych czasach opowiada imć Wit Narwoj, który pismem Augusta III otrzymał szarżę kapitańską i służył dumnie w Gwardii Konnej Koronnej. Pewnego dnia otrzymał rozkaz wyjazdu do Lwowa, aby wzmocnić garnizon. Wątek główny zaczyna się pod koniec jego trudnej podróży, na ostatnim przystanku, w Rawie Ruskiej, gdzie bohater spotyka tajemniczego i nieodgadnionego mężczyznę - Zapatana. To przez niego już we Lwowie jeden z oficerów chorągwi rzuca służbę.

Akcja powieści rozgrywa się w kurorcie nad Morzem Czarnym. Bohater - podpółkownik Stasow, spędza tu urlop z ośmioletnią córką. W kurorcie przebywa też była żona milicjanta i matka dziewczynki. Jest ona jedną z organizatorek odbywającego się tutaj festiwalu filmowego. Podczas imprezy zostaje zamordowana gwiazda filmowa, potem kolejna aktorka i nie jest to koniec zabójstw. Miejscowa milicja nie kwapi się jednak, by wyjaśnić tę sprawę. Stasow potajemnie pomaga w prowadzeniu śledztwa, jako przybysz z Moskwy nie jest tam mile widziany. Konsultuje się z mieszkającą w tym samym, co on, domu Tanią, która pisze kryminały i jest sędzią śledczym. Wkrótce połączy ich nie tylko śledztwo.

Książka zaczyna się opowieścią o dwóch siostrach mieszkających na kalifornijskiej farmie z owdowiałym ojcem, który przygarnia jako trzecie dziecko osieroconego chłopca. Gdy chłopiec staje się mężczyzną, jedna z sióstr nawiązuje z nimkazirodczy romans, a druga ukrywa swoją grzeszną miłość do niego przed światem. Ta miłosna historia zostaje brutalnie przerwana, rodzina rozpada się, a bohaterowie tragedii rozchodzą się w różne strony. Chłopak zostaje zawodowym hazardzistą, pierwsza z sióstr podejmuje pracę w firmie adwokackiej w Kalifornii, a druga wyjeżdża do Francji, gdzie bada twórczość pewnego francuskiego pisarza. Ostatnia część powieści to dzieje tego pisarza spisane przez niego samego. W powieści tej czas jest zawieszony, a powieściowa rzeczywistość zamienia się w w pozaczasowy krajobraz pamięci i wewnętrznego doświadczenia, nadając tej prozie liryczne znamię.