Souad miała siedemnaście lat i była zakochana. W maleńkiej wiosce w Cisjordanii, gdzie mieszkała, kobiety są warte mniej niż zwierzęta domowe. Tam miłość przed ślubem to największa zbrodnia, dlatego szwagier dziewczyny oblał ją benzyną i podpalił. Jednak Souad przeżyła. Przeżyła by zerwać tabu milczenia wobec brutalnej praktyki zbrodni honorowej, i napisać książkę będącą wstrząsającą opowieścią o jej życiu, ale i rozpaczliwym wołaniem o pomoc wszystkim narażonym na śmierć kobietom, ofiarom opacznie rozumianego honoru.

Najlepszy nowojorski patomorfolog, Laurie Montgomery-Stapleton, wraca do pracy po urlopie macierzyńskim. Pierwsza sprawa, którą jej powierzono, choć z pozoru prosta, okazuje się wyjątkowo niebezpieczną zagadką. Satoshi Machita, były naukowiec z uniwersytetu w Kioto, uzyskał właśnie cenny patent z dziedziny, która wkrótce ma się stać fundamentem medycyny regeneracyjnej - biznesu wartego być może biliony dolarów. Gdy umiera na zatłoczonym peronie nowojorskiego metra, Laurie musi rozstrzygnąć, czy to zgon z przyczyn naturalnych, czy może element niezwykłej intrygi. Ci, którzy woleliby pozostać w cieniu, są gotowi zrobić wszystko, by Laurie przestała się interesować sprawą śmierci Satoshiego. Mimo anonimowych gróźb, patomorfolog z wyjątkową dociekliwością kontynuuje swoje dzieło, aż wreszcie groźby zostają spełnione, a ich ofiarą pada jej ukochany syn. Teraz Laurie staje w obliczu dwóch wyzwań: rozwiązania kryminalnej zagadki i ratowania własnego dziecka. Czy patomorfolog Laurie uda się rozwiązać kryminalną zagadkę i uratować życie własnego dziecka?

Nieśmiały Wiktor poznaje szaloną i pełną energii Damrokę. Jego siostra Wika gubi się we własnych uczuciach. Diupa to pół roku z życia rodziny, w której wszyscy, od papugi po babcię, mają swoją rolę do odegrania. Seria miętowa to współczesna Polska: aktualne problemy, radości i tematy z życia tu i teraz.Gdyby nie ona, nie byłoby żadnej historii... Gdyby nie ona, nie byłoby Wiktora i Damroki... Gdyby nie ona, nie byłoby tytułu... Gdyby nie ona... Ara ararauna... Papuga... Po prostu Diupa! Gdyby nie ona, gdyby się nie przybłąkała, nie byłoby książki!

Kontynuacja bestsellerowej powieści Drzwi do piekła. Daria po wyjściu na wolność ucieka do Zakopanego, nie chce już być pisarką, zmienia imię i uczy się życia od nowa. Jednak wkrótce więzienna przeszłość upomni się o nią w bardzo nietypowy sposób. Za pieniądze odziedziczone w spadku Daria buduje pensjonat, w którym pewnego dnia zjawia się Iza, by bez skrupułów podrzucić jej na wychowanie swoją córkę Olę. Daria, stając się w zasadzie matką dziewczynki, odzyskuje dzięki niej wiarę w siebie i wiarę w drugiego człowieka. Wkrótce też spotyka miłość swojego życia, Pawła, przy którym wreszcie staje się spełnioną kobietą. Z czasem Daria odkrywa, jak trudne jest macierzyństwo, ale dzięki temu postanawia podjąć próbę zbudowania relacji z własną matką. W pensjonacie Darii pojawi się również Agata, Kochanka i Zuzanna. Każda z nich, choć bardzo związana z przeszłością, na swój sposób pomoże Darii w tworzeniu nowej siebie, a Agata stanie się nawet jej oddaną przyjaciółką i powierniczką. Po latach Iza upomni się jednak o względy swojej córki i uczyni to w sposób bezpardonowy. W odpowiedzi na jej słowa Daria postanawia napisać swoje ostatnie dzieło - list, w którym opisze, jak bardzo zasłużyła na miłość Oli. Ale Dom na krawędzi, to nie tylko opowieść o matkach i córkach, to przede wszystkim piękna i przejmująca historia odkrywania i budowania kobiecości.

Natalie powracają, by uciec w wielkim stylu... W Międzyzdrojach, uroczej nadmorskiej miejscowości wypoczynkowej, gdzie zazwyczaj najgorszą plagą są kieszonkowcy, zostają znalezione zwłoki młodej kobiety. Nikt nie wie, kim była ofiara morderstwa. W tym samym czasie ktoś włamuje się do pustego pokoju w eleganckim hotelu. Nie ma żadnych śladów, nic nie ginie. Policja jest bezsilna. Traf chce, że właśnie wtedy nad polskim morzem odpoczywają siostry Sucharskie. Nieoczekiwanie mężczyźni ich życia sprawili im zawód, tak więc Natalie postanowiły uciec z domu. Ale jak długo można leżeć bezczynnie na plaży? I co robić, gdy z nieba leje się piekielny żar? Siostry na własną rękę zaczynają prowadzić śledztwo, wchodząc w drogę miejscowym stróżom prawa. Jak to Natalie...

Obfite piersi, pełne biodra to atrybuty kobiet z rodziny Shangguan, mieszkającej w małej chińskiej wiosce w prowincji Shandong. Od obfitych piersi i matczynego mleka uzależniony jest nastoletni narrator powieści, długo wyczekiwany syn, brat ośmiu starszych sióstr. Losy rodziny ukazane zostały na tle dramatycznych wydarzeń historycznych, począwszy od Powstania Bokserów w 1900 roku, poprzez upadek dynastii Quing, inwazję japońską, walki Kuomintangu z komunistami, terror rewolucji kulturalnej, aż do współczesnych reform gospodarczych. Na prowincji życie toczy się jednak obok wielkich przemian. Rządzą tam najprostsze instynkty, a podstawową wartością jest przetrwanie. Matka dziewięciorga pozamałżeńskich dzieci walczy o ich byt w zmieniających się, trudnych czasach. Walczy także o pozycję w apodyktycznej rodzinie swego bezpłodnego męża. Porządek patriarchalnego świata odwraca się - to kobiety są silne i zdolne do działania. Makabryczne zdarzenia, wynaturzone postacie, elementy nadprzyrodzone - w książce "Obfite piersi, pełne biodra" realizm miesza się z magią, a historia z ludowymi podaniami. Wszystko opisane jest prostym, niezwykle obrazowym językiem, przesycone ironią i czarnym humorem. Powieść wciąga i odurza, wyprowadza z równowagi i na długo nie pozwala o sobie zapomnieć. "Obfite piersi, pełne biodra" to druga, po "Krainie wódki", wydana w Polsce powieść chińskiego pisarza Mo Yana, laureata Literackiej Nagrody Nobla 2012. Autor przez Szwedzką Akademię porównany został do Gabriela Garcii Marqueza, a jego twórczość często nazywana jest chińskim realizmem magicznym.

Błyskotliwy sukces dzieli życie Chopina we Francji na dwie, odmienne epoki. Późniejszą znamy dobrze. Od kiedy stał się bogaty i sławny jego występy publiczne były zapowiadane na afiszach, relacjonowane i komentowane przez prasę; każdy gest, każde słowo notowali uczniowie, pamiętnikarze, diaryści. W odróżnieniu od niej pierwsze paryskie miesiące geniusza pozostają nieznane. Co robił, gdzie mieszkał, jak żył? Zamiast faktów powtarza się kilka legend notorycznie fałszywych. Biedni nie mają historii. A przecież okres przed triumfem zasługuje na lepsze poznanie: w ciągu tych miesięcy niefortunny kandydat na pianistę koncertowego przedzierzgnął się w najdroższego profesora fortepianu; kompozytor utworów przeznaczonych do wykonywania w wielkich salach w autora genialnych etiud, preludiów, nokturnów granych przed elitarną publicznością w czołowych salonach Paryża.

Wielki książę, małe arcydzieło Jarosława Marka Rymkiewicza, może być czytany jako wstęp do jego „polskiej trylogii” – Wieszania, Kinderszenen i Samuela Zborowskiego. Opowiada o wielkim księciu Konstantym, jego ojcu, braciach, babce, polskiej żonie, o jego dworakach, ale też o polskich podchorążych, którzy w noc wybuchu Powstania Listopadowego nie byli w stanie zabić Konstantego inaczej niż symbolicznie, opowiada wreszcie o Warszawie, o romantycznej Polsce i o polskim duchu, zapatrzonym w swoją chrześcijańską dobroć. Problematyka historyczna (a nawet historiozoficzna) jest tu jednak podporządkowana dociekaniom nad ponadczasową duchową strukturą rosyjskiego namiestnika na Polskę – figury dobrze nam znanej, której Konstanty był tylko pierwowzorem.

Irlandia, rok 1952. Nastoletnia Filomena Lee zachodzi w przypadkową ciążę, rodzina wysyła ją do klasztoru w miejscowości Roscrea, w hrabstwie Limerick, do miejsca gdzie zakonnice „opiekują się upadłymi kobietami”. Kiedy chłopiec, którego urodziła, kończy trzy lata, zostaje odebrany matce, „sprzedany” przez zakonnice do adopcji amerykańskiej rodzinie i wywieziony z Irlandii. Zmuszona do formalnego zrzeczenia się wszelkich praw do dziecka, nigdy więcej go nie zobaczyła, kolejne pięćdziesiąt lat spędziła na poszukiwaniach. Przez te wszystkie lata nie miała pojęcia, że i syn szukał jej przez całe swoje życie. Michael – jak nazwali go przybrani rodzice – Hess wyrósł na jednego z najlepszych waszyngtońskich prawników. Zajmował wysokie stanowisko w strukturach Partii Republikańskiej za czasów administracji George’a Busha Seniora. Ale syn Filomeny miał pewną tajemnicę: był gejem. Waszyngton w latach osiemdziesiątych nie należał do miejsc gdzie można było otwarcie i z dumą mówić o swojej odmiennej orientacji seksualnej. Kiedy zachorował na AIDS, starał się to ukryć tak długo, jak to było możliwe. Wiedząc, że zostało mu niewiele czasu, powrócił do Irlandii, by błagać zakonnice o pomoc w odnalezieniu matki, którą pragnął zobaczyć przed śmiercią. Odmówiły.„Tajemnica Filomeny” jest poruszającą opowieścią o matce i synu rozdzielonych przez bezduszne instytucje oraz morze urzędniczej hipokryzji po obu stronach Atlantyku. Martin Sixsmith w fascynujący sposób opisuje miłość i stratę, wywołując łzy wzruszenia, ale i uśmiech nadziei, ponieważ jest to historia także o przebaczeniu. Na jej podstawie powstał OSKAROWY film w Judi Dench w roli głównej.

Powieść wielowątkowa, jak zawsze u Saramago pełna dygresji na temat otaczającego nas świata. Pisarz najczęściej umieszcza miejsce akcji w czasach historycznych, ale ukazuje problemy, które nam współczesnym nie są obce. Tym razem przenosimy się do wieku XVI, na dwór króla portugalskiego Jana III, który podarowuje arcyksięciu austriackiemu z racji ślubu dość nieoczekiwany i jedyny w swoim rodzaju prezent - słonia Salomona. Podróż Salomona do Austrii staje się osią różnych wydarzeń mniej lub bardziej ważnych, które przeplatają się z przeróżnymi dygresjami narratora na temat wiary, zakłamania rządzących, sposobu myślenia prostego ludu, obyczajów, przemijalności, podziałów społecznych i różnych stereotypów. Czasami są to myśli prześmiewcze, ironiczne, czasami zabawne, a czasem smutne i tragiczne...