Eva ma jedenaście palców u nóg, jedną sławną mamę i zero taty. Może i ma jakiegoś tatę, ale mama nie chce jej nic o nim powiedzieć. Kiedy więc na zadanie domowe z biologii uczniowie mają napisać referat na dowolny temat, Eva decyduje, że napisze o tym, kim są „ojcowie biologiczni”. Im bardziej wgryza się w swój projekt, tym bardziej nabiera pewności, że chce poznać swojego tatę. Gdy odkrywa, że ten prawdopodobnie mieszka w Ameryce Południowej, potajemnie angażuje do pomocy ekipę programu telewizyjnego. Jak daleko się posunie, żeby odnaleźć ojca?

Historia o gorliwej pobożności i przesądach, za którymi kryją się najmroczniejsze ludzkie instynkty. Po międzynarodowym sukcesie Daru języków Rosa Ribas i Sabine Hofmann powracają z kolejną powieścią o młodej dziennikarce Anie Martí, która tym razem musi zmierzyć się z fanatyzmem religijnym, surową rzeczywistością hiszpańskiej prowincji w latach 50. XX wieku i mrocznymi sekretami sprzed lat. Luty 1956 roku. W Hiszpanii nastaje najmroźniejsza od kilkudziesięciu lat zima. Ana Martí, obecnie reporterka popularnego tygodnika „El caso”, w którym relacjonowane są najbardziej przerażające wydarzenia z całego kraju, przybywa do zagubionej na końcu świata górskiej wioski, by napisać artykuł o obdarzonej stygmatami dziewczynce. Na miejscu dziennikarkę z zadowoleniem witają proboszcz i alkad. Obaj liczą na to, że prasa rozsławi „małą świętą” w całym kraju. Jednak większość mieszkańców wioski, w tym wpływowy bogacz don Julián, nie darzy przybywającej z miasta obcej osoby sympatią. Ana znajduje sojuszników jedynie w osobach miejscowego głupka Mauricia, inteligentnej, choć nieco dziwnej dziewczynce Eugenii oraz doświadczonej życiem właścicielki gospody, w której mieszka. Wkrótce jasne staje się, że sprawa małej stygmatyczki nie jest jedyną dziwną historią, jaka rozgrywa się w Las Torres… Dodatkowo padający nieustannie śnieg odcina wioskę od świata.

Młody Awaru wyrusza na Atlantydę, tajemniczą wyspę, której mieszkańcy posiedli nieznane innym plemionom sekrety i tajemnice. Okazuje się jednak, że nie on jeden próbuje je przeniknąć. Czy uda mu się uniknąć grożących mu niebezpieczeństw i dowiedzieć się, kim byli ludzie, zamieszkujący ten dziś.

Wisia, Halina i Lonia znają się jak to w małych miasteczkach: niby od lat, lecz bez głębszej zażyłości. Szczęśliwym trafem zapisują się do domu kultury na te same zajęcia z ceramiki. Od słowa do słowa, od jednego wspólnego spaceru do drugiego stają się sobie coraz bliższe i coraz bardziej nawzajem potrzebne. Na pierwszy rzut oka dzieli je wszystko: mają różne sytuacje rodzinne, statusy społeczne, style życia… Co więcej, mają ugruntowane poglądy na siebie, świat czy sferę duchową. Gdyby ktoś próbował zmienić je na siłę, pewnie nic by nie wskórał, lecz jeśli za przykład innego podejścia do życia służy przyjaciółka (albo i dwie!),osoba, którą się lubi i szanuje, zmiana nadchodzi jak cicha woda - niezauważalnie, a skutecznie. I czasami wywraca wszystko do góry nogami! Powieść utkana jak quilt: z nitek szarych i zielonych, srebrnych i złotych z codzienności i świąt, radości i wzruszeń, dołków i górek. Nitkę czasem trzeba spruć, czasem jakiś fragment trzeba przeszyć od nowa, jeden materiał przykryć innym – w efekcie jednak otrzymujemy historię o życiu - jak makata pełną barw, kształtów i ekspresji.

Książka jest pierwszą częścią trylogii poświęconej amerykańskiej wojnie secesyjnej. Rozgrywała się ona w latach 1861-1865. Osadzona w realiach historycznych tj. w okresie wojny secesyjnej książka opowiada historię zmagań na najważniejszym froncie tejże wojny. Punktem startowym dla fabuły jest przeddzień wybuchu konfliktu - okres wyborów prezydenckich których zwycięzcą okazał się być Lincoln. Książkę kończy zaś epizod poprzedzający ekstremum eskalacji wojny tj. bitwa pod Gettysburgiem. Kontynuacją książki jest "Gettysburg".

Doskonała powieść obyczajowa o zetknięciu kultur, grze pozorów i potrzebie mistyfikacji, a także o miłości i pełnym blichtru chaosie codzienności w USA. Jaka jest rola sztuki w życiu człowieka? Co można uznać za autentyczną sztukę, a co jest jej naśladowaniem? Powieściowy debiut, nagroda Granta dla najlepszego młodego amerykańskiego autora. Młody Chińczyk przyjeżdża do Los Angeles jako stypendysta amerykańskiego programu dla młodych artystów. Nie jest jednak zaproszony przez Amerykanów Yuanem Zhao, znanym artystą performerem, lecz jego młodszym kuzynem; Yuan Zhao został w Chinach, bojąc się zetknięcia z obcą kulturą i obcym językiem. Choć nasz bohater potrafi malować (kopiuje malowidła klasycznych chińskich mistrzów),to jednak z pewnością nie stworzy awangardowego dzieła, którego oczekują profesorowie uczelni. Na czas trwania stypendium artysta dysydent zamieszkuje u typowej amerykańskiej rodziny nękanej mnóstwem codziennych problemów. Rozpoczyna się prawdziwa komedia omyłek, pełna humoru i celnych spostrzeżeń na temat ludzkiej natury.

We wczesnych latach siedemdziesiątych Jan Wong była jedną z dwóch studentek z Zachodu, uczących się na Uniwersytecie Pekińskim. Pewnego dnia młoda Chinka Yin Luoyi prosi Jan, aby pomogła jej wyjechać do Stanów Zjednoczonych. Wong, zagorzała maoistka, denuncjuje dziewczynę i ta znika z uczelni. Trzydzieści cztery lata po tym wydarzeniu Jan wraca do Pekinu, aby odnaleźć kobietę, wobec której ma ogromne wyrzuty sumienia. Chce ją przeprosić i zadośćuczynić nieświadomie wyrządzonej krzywdzie. Ale przede wszystkim chce się dowiedzieć, czy Yin przeżyła.

To cudowne, jaki naturalny urok ma morderstwo i nagła śmierć w tak romantycznym kraju jak ten. Czyny, które gdzie indziej byłyby po prostu brutalne i obrzydliwe, stają się dramatyczne i tajemnicze, ponieważ to są Włochy... Powieść o lojalności i zdradzie, o przemocy i wierności tradycji.

Młoda, piękna i zdolna Brianna dusi się nudnawym życiem w małym miasteczku na prowincji. Nie znajduje tutaj możliwości, by rozwinąć skrzydła i zdobyć to, o czym marzy. Kochający ojciec i jego sady pomarańczowe, spokojny dom oraz oddany chłopak to nie to samo co czerwony dywan, kariera aktorska i życie w splendorze. Uparta Brianna postanawia zrobić wielki krok. Jednak to, co miało być krokiem ku sławie i karierze, okazuje się prowadzić w zupełnie inną stronę. Brianna zaplątuje się w ciasną sieć zła, z którego istnienia nawet nie zdawała sobie sprawy. Gdyby tylko była w stanie przewidzieć, do czego zaprowadzi ją jej bezkompromisowy upór w dążeniu do spełnienia swoich marzeń, pewnie nigdy nie wyjechałaby do „wielkiego świata”. Gdyby tylko umiała cieszyć się tym, co miała w domu, życie nie obeszłoby się z nią tak okrutnie. Gdyby tylko umiała docenić miłość troskliwego ojca… Ale nie umiała, podobnie jak nie umiał jej docenić syn marnotrawny z biblijnej przypowieści.

„Czcij ojca swego” to gorzka i poruszająca opowieść o zranionym dzieciństwie oraz młodości, która zawsze żywi nadzieję na lepsze jutro. Na kartach swojej powieści Ela Sidi kreśli sugestywne emocjonalnie krajobrazy, których tłem jest rzeczywistość PRL – wprawdzie widziana z perspektywy dziecka, lecz pozbawiona infantylizmu i sentymentalnego idealizowania. Odważny styl autorki intryguje przenikliwością oraz intensywnością odczuć. W surowych dekoracjach Polski przełomu lat 70. i 80. XX wieku toczy się życie wychowywanej przez ojca-alkoholika Ani. Dziewczynka doświadcza okrucieństwa ze strony najbliższego człowieka, ale dziecięca mądrość i wrażliwość pomagają jej budować własny świat, którego fundamentem staje się miłość. Historia bolesna, lecz niepozbawiona optymizmu, bo choć dziewczynka cierpi i nienawidzi za doznawane krzywdy to zarazem bezwarunkowo kocha i uczy się wybaczać. „Czcij ojca swego” to powieść z gatunku tych, które są tak prawdziwe i mocne, że mogło je napisać tylko życie. I choć konfrontuje czytelników z ciemną stroną ludzkiej natury, to jednocześnie przypomina, że karta ludzkiego losu zawsze może się odwrócić.