Jest rok 1930. Poznajemy dorastającą we Lwowie młodą Ormiankę, Hannę Donigiewicz. Wraz z nią przeżywamy przygody w szkole, pierwsze miłości, poznajemy przedwojenny Lwów, jedziemy na wakacje do Truskawca, przedwojennego kurortu. W 1935 roku Hanna wychodzi za mąż za Jana Amirowicza. Przez kilka lat starają się o dziecko. We wrześniu 1939 roku Jan zostaje zwerbowany i ginie w pierwszych dniach wojny, a Hanna wraz z matką wyjeżdżają do Powsina pod Warszawą, gdzie dziewczyna orientuje się, że jest w ciąży. Rodzi syna – Bogusława. Nie może pogodzić się ze śmiercią męża i do końca życia pozostaje samotna. W 2010 roku poznajemy Agnieszkę, wnuczkę Bogusława. Dziewczyna rozpoczyna liceum i poznaje swoją pierwszą, prawdziwą miłość. Przez kilka lat obserwujemy uczucie młodych, aż do tragicznego wypadku, w którym chłopak ginie. Mijają lata, a Agnieszka wciąż rozpacza po stracie ukochanego. Czy dzięki pamiętnikowi prababki poradzi sobie ze wspomnieniami i otworzy na nowe możliwości?

Dramat abdykacji, przepych koronacji, trauma drugiej wojny światowej – Marion Crawford, pieszczotliwie nazywana Crawfie, przez cały ten czas stała u boku rodziny królewskiej. W 1933 roku młoda postępowa nauczycielka została guwernantką małych księżniczek Elżbiety i Małgorzaty. Chcąc im zapewnić normalne, radosne dzieciństwo, jeździła z nimi autobusami, zabierała je na publiczny basen i świąteczne zakupy do Woolworths. Przez siedemnaście lat służyła w samym sercu rodziny królewskiej. Jej oddanie i lojalność okazały się jednak daremne, gdy zrobiła jeden nierozważny krok, który spowodował, że wypadła z łask i została na zawsze zepchnięta w mrok niepamięci. Ta dogłębna, bogata w szczegóły powieść przywołuje dawno zapomnianą historię i rzuca nowe światło na najsłynniejszą rodzinę świata.

Jeżeli wydaje ci się, że nie możesz w pełni rozwinąć skrzydeł, przeczytaj historię kobiety, która osiągnęła karierę i sławę w XVII wieku. Księżna Margaret jest niebanalną biografią Margaret Cavendish – awangardowej, utalentowanej i nad wyraz niekonwencjonalnej arystokratki, która żyła w XVII w. Ekstrawagancka Margaret z zamiłowaniem tworzyła piękne tomiki poezji, filozoficzne eseje, scenariusze feministycznych sztuk teatralnych i pisała utopijne opowieści typu science fiction. A były to czasy, w których kobieta pisarka nie miała racji bytu. Ponadto Margaret była damą dworu arystokratycznego pochodzenia. Kobieta wyemigrowała do Francji, gdzie obalony został król Karol I. Tam, na tle szalejącej wojny domowej, Margaret poznała i poślubiła Williama Cavendisha, który całym sercem wspierał jej karierę pisarki i podziwiał bezkompromisowe dążenie do celu. Po wojnie, Margaret osiągnęła paradoksalną popularność – była szalenie słynna, ale w niektórych kręgach okryta złą sławą. U zarania dziejów prasy, pisano o niej na łamach gazet jak o największej celebrytce. Co więcej, Margaret jako pierwsza (i jedyna na kolejne dwieście lat) kobieta, została zaproszona do angielskiego towarzystwa naukowego The Royal Society.

Paryż, koniec XIX wieku. Dla hrabiny Marceli de Lagarde najważniejsze w życiu są pieniądze i luksus. To dla nich poślubiła mężczyznę, którego nie kochała. Dla nich gotowa jest na wszystko. Co zrobi, gdy jej mąż dowie się o kompromitujących błędach młodości i zagrozi skandalem? Jak obroni własną pozycję? Czy ktokolwiek będzie w stanie przeszkodzić jej w realizacji makabrycznego planu? Wkrótce dochodzi do okrutnej zbrodni – a jest ona zaledwie początkiem lawiny zdarzeń, które zrujnują życie wielu ludzi... Fortuna, namiętność i zbrodnia – oto, co kieruje życiem bohaterów. Hrabina Marcela de Lagarde po śmierci męża jest zrujnowana. Jak usunie przeszkody, które stoją na jej drodze do fortuny? Czy osiągnie szczęście, skoro nikogo nie można zmusić do miłości? Sprytna kobieta uważa, że ma wszystko pod kontrolą, ale czy rzeczywiście tak jest? W świecie, którym rządzi przypadek, może się wydarzyć wszystko...

Max Müller, znany szwajcarski malarz, zostaje znaleziony nieprzytomny na podłodze swojej pracowni w Zurychu. Kilka miesięcy wcześniej właściciel kawiarni Glück (Szczęście) Gottfried Messmer otrzymuje spadek po swoim ojcu Hermannie – laskę i przechowywany w bankowym sejfie list. W lasce schowany jest maleńki (formatu pocztówki) obraz W głębi lasu Gustava Klimta. W liście Hermann powierza synowi zadanie odnalezienia jego prawowitego właściciela, Żyda, któremu pomógł nielegalnie przekroczyć granicę w 1942 roku. Jednak Gottfried nie ma chęci wracać do przeszłości. Nie może wybaczyć ojcu wieloletniej depresji i samobójstwa. Wiesza obraz w swojej kawiarni, gdzie szybko przyciąga uwagę bywającego tam Müllera. Wkrótce z Gottfriedem kontaktuje się jeszcze jeden zainteresowany płótnem mężczyzna, który z czasem w swoich żądaniach staje się coraz bardziej agresywny. Fabuła zgrabnie balansuje pomiędzy teraźniejszością a przeszłością. Pomiędzy życiem modnych sfer artystycznych Zurychu a ponurymi czasami III Rzeszy i prześladowaniami Żydów, którym także Szwajcaria odmawiała schronienia. Debiutancka powieść Móniki Subietas została bardzo ciepło przyjęta. Zajmująco opowiada o losach rabowanych przez nazistów dzieł sztuki i dwuznacznej postawie Szwajcarii, a jednocześnie trzyma w napięciu od pierwszej do ostatniej strony łącząc rzetelną warstwę historyczną z konwencją romansu i kryminału.

Nostalgiczna, barwna, poetycka opowieść o Ukrainie. Akcja obejmuje okres od początku XX wieku do 1914 roku. Autorka opisała z wielką znajomością rzeczy nieistniejący już od dawna świat, który znała z własnego dzieciństwa i z pierwszej młodości, do którego po pozostaniu na emigracji wracać mogła jedynie wspomnieniami. Nie jest to jednak opowieść autobiograficzna - Irena Bączkowska inspirowała się zapisanymi w pamięci obrazami, ale stworzyła galerię fikcyjnych postaci. Trudno jednak oprzeć się wrażeniu, że wśród bohaterów są ludzie, jacy mogli kiedyś żyć na Kresach - rozrzutni ziemianie, lekkomyślni mężowie i ojcowie, matki poświęcające całą uwagę życiu towarzyskiemu, opływające w bogactwa, znudzone wdowy, jak i wdowy żyjące na łasce dalszej rodziny. Nie brak tu również postępowych, wyzwolonych kobiet, ale także dewotek i plotkar; są patrioci kultywujący rodzinne tradycje niepodległościowe, są i ludzie, którym jest obojętne, w jakim miejscu i systemie żyją. Obok świata arystokracji i ziemiaństwa toczy się życie ich służby, wśród której także znajdujemy zbiór najróżniejszych bohaterów - pozytywnych, negatywnych, kontrowersyjnych... Całość napisana jest barwnym, plastycznym, dynamicznym językiem. Przyznam, że początkowo raził mnie nieco egzaltowany styl, ale - jak się później okazało - odpowiadał on charakterowi bohaterki pierwszego rozdziału.

Laureat Nagrody Pulitzera 2019 roku. "Listowieść" to napisana z rozmachem i pasją historia aktywizmu i oporu, a zarazem olśniewający opis i pean na cześć świata przyrody. Dwunasta powieść Richarda Powersa rośnie od korzeni po koronę, aby wrócić poprzez nią do nasion, kreśląc po drodze koncentryczne kręgi przeplatających się wątków – od przedwojennego Nowego Jorku aż do wojen o lasy toczonych pod koniec XX w. na północnym zachodzie nad Pacyfikiem i na terenach położonych bardziej na północ. Obok nas istnieje równoległy świat – olbrzymi, powolny, pełen wzajemnych powiązań, zaradny, wspaniale pomysłowy, a dla nas prawie niewidzialny. Richard Powers opowiada o garstce ludzi, którzy uczą się widzieć ten świat i dają się wciągnąć w wir grożącej mu katastrofy.

Powieść jest przeplatana naprzemienne rozdziałami zarówno z przeszłości jak i teraźniejszości. Poznajemy Katerinę i jej babkę, Mariam, która przeżyła życiowy dramat. Straciła bowiem wszystkich, których kochała. Katerina próbuje jednak dowiedzieć się, czy aby na pewno? Czy przypadkiem ktoś z bliskich nie przeżył tragedii, jaka się wówczas wydarzyła na Cyprze? Powieść Makis przepełniona jest bólem, strachem, oczekiwaniem. Młoda Mariam zadaje sobie wielokrotnie pytanie, jak to jest umierać. Nie umie nawet w pełni pojąć tego, co dzieje się wokół. Ale nie tylko jej historia jest smutna i poruszająca - również snuta przez Autorkę opowieść o Katerinie, która z nadzieją, a czasem powątpiewaniem, szuka śladów utraconej rodzinnej historii, jest godna powagi. Książka, choć powodująca w nas smutny nastrój, ma również wiele fragmentów, które kipią mądrością i ciepłem. Opisy widoków, gotowania powodują ciepło na sercu i uśmiech przez łzy. "Listy pachnące tymiankiem" to niełatwa lektura odwołująca się do tragicznych wydarzeń. Jest w niej sporo bólu, nostalgii, ale także ciepła i nadziei. Natomiast zakończenie jest bardzo pokrzepiające!

"Ludzie w hotelu" dzieją się w berlińskim Grand Hotelu po I wojnie światowej. W hotelu stykają się przypadkowi ludzie. Jest piękny baron włamywacz, tancerka u schyłku kariery, śmiertelnie chory buchalter, nieuczciwy przemysłowiec, sekretarka dorabiająca ciałem i lekarz z twarzą oszpeconą podczas wojny (stały mieszkaniec). Ogólnie jest to bardzo mądra książka o życiu, o tym co w życiu ważne oraz o tym jak życie może się skończyć.

Beniamin wraz z rodzicami mieszka w górniczej wiosce, gdzie jego ojciec zostaje lekarzem. Słaby kontakt z rodzicami będącymi w kryzysie małżeńskim powoduje, że zaczyna wchodzić w towarzystwo górniczych dzieci. Negatywne nastawienie matki do mieszkańców, nie będących rodowitymi Walijczykami powoduje, pogłębianie kryzysu i w końcu wyjazd z synem od męża. Sprowadzenie w tym czasie przez męża do domu jednego z kolegów Beniamina, Clema, biednego, ale butnego chłopaka powoduje lawinę wydarzeń, na które nikt z nich nie był przygotowany.