Anne Bishop, bestsellerowa autorka „New York Timesa”, powraca w drugiej części fenomenalnej trylogii Tir Alainn, zabierając nas w pełną ekscytujących przygód podróż po swoim świecie. Światło i cienie to perełka wśród opowieści gatunku fantasy, pełna nieoczekiwanych zwrotów akcji, osnuta mgiełką romansu i pełnej oddania miłości… Po straszliwej rzezi wiedźm Fae – którzy powinni chronić swych dalekich ludzkich krewnych od wszelkiego zła – ignorowali potrzeby reszty świata. A we wschodnich wioskach znów zaczęły gromadzić się cienie – mroczne, pełne mocy, stanowiące śmiertelne zagrożenie dla każdej wiedźmy, kobiety i Fae. Tylko trójka Fae może stawić czoła rosnącej potędze zła i zapobiec jeszcze większemu rozlewowi krwi: losy świata leżą teraz w rękach Barda, Muzy i Zbieraczki. Aiden, Bard, doskonale zdaje sobie sprawę, że świat rozpaczliwie potrzebuje ochrony Fae. Ci jednak za nic mają jego ostrzeżenia o złu czającym się pośród drzew. Aiden nie ma zatem wyboru: wraz z miłością swojego życia – Lyrrą, Muzą Ź– musi wyruszyć w szalenie niebezpieczną podróż, by odnaleźć tego, który stanowi jeden jedyny wyjątek w świecie Fae – tego, który zdolny będzie przekonać resztę, by opuścili swe bezpieczne gniazda i pospieszyli na ratunek wiedźmom i zwykłym śmiertelnikom. Bo jeżeli Fae będą jeszcze dłużej zwlekać, nie ocaleje już nikt…

Uważaj na sekrety, które kryją się pod falami... Bogowie Miriad nie żyją. Kilkadziesiąt lat temu zaczęli walczyć między sobą. Nikt nie wie dlaczego. Ale czy tak naprawdę odeszli na zawsze? Kiedy piętnastoletni Hark znajduje bijące serce przerażającego bóstwa, ryzykuje wszystko, by uchronić je przed przemytnikami, naukowcami i fanatykami. Chce użyć serca, aby uratować życie swojego najlepszego przyjaciela, Jelta. Jednak z sercem Jelt stopniowo i niesamowicie się zmienia. Jak długo Hark pozostanie lojalny wobec przyjaciela, który staje się potworem? Co chłopak jest skłonny poświęcić, aby go uratować? Elektryzująca opowieść o przyjaźni równie mrocznej i niebezpiecznej jak ocean oraz podróży równie zdradliwej jak sami bogowie.

Truchlin to mroczna dzielnica Pragi, gdzie czas zatrzymał się sto lat temu: nie działa tu elektryczność ani inne współczesne wynalazki. Jest lato, minęło kilka miesięcy od ostatnich przygód Jirki i En. Tajemnica Truchlina została ujawniona, co zupełnie zmieniło życie jego mieszkańców. Świat Jirki też wywrócił się do góry nogami. Rodzice mu nie ufają, chodzi do innej szkoły, ale to jeszcze nie koniec zmian. Jirka wolałby już nigdy więcej nie wracać na Truchlin, tymczasem pewnego deszczowego wieczora odwiedza go dawno niewidziany przyjaciel z wieścią, że En zniknęła. Co planuje En? Ostatnim hasłem wyszukiwanym przez nią w internecie była „Biała Komnata”. Gdzie jej szukać i co się w niej kryje?Czy przyjaźń ma sens, jeśli przyjaciele nie mówią sobie wszystkiego? I najważniejsze: czy istnieje sposób, by ocalić Truchlin? Niewiadome się mnożą, a historia ani na chwilę nie traci tempa. Truchlin. Biała Komnata – trzecia, finałowa część bestsellerowej czeskiej serii dla młodzieży autorstwa Vojtecha Matochy – to dynamiczna, pełna emocji i przygód opowieść z pobudzającymi wyobraźnię czarno-białymi ilustracjami Karla Osohy. Na podstawie Truchlina powstaje pełnometrażowy film fabularny, seria doczekała się też komiksowej kontynuacji.

Suda i Andżu są kuzynkami. Urodziły się w wielkim domu, w Kalkucie, tej samej tragicznej nocy, gdy okazało się, że ojcowie ich obu zaginęli w tajemniczych okolicznościach. W rządzonym przez kobiety domu rodziny Chatterji dziewczynki, bliższe sobie niż siostry, dzielą się strojami, zmartwieniami i marzeniami. Ale okropny sekret z przeszłości, jaki odkrywa Suda, wystawi na próbę ich wzajemną lojalność. Rodzinny kryzys zmusza ich matki, by zajęły się poważnym zadaniem zaaranżowania małżeństw dla dziewcząt. Przyjaciółki czeka rozstanie. Suda przenosi się na bengalską wieś, do rodzinnego domu nowopoślubionego męża, zaś Andżu wędruje do Kalifornii, by dołączyć do męża-emigranta. Obie zostały wychowane tak, aby były doskonałymi żonami, lecz nic nie przygotowało ich ani na ból, ani na radość, jakie czekają na nie w nowym życiu. Ta podobna do klejnotu opowieść, zanurzona w mistycyzmie pradawnych podań, rzuca światło na więzy rodzinne, na miłość i utratę, na realia tradycyjnego związku małżeńskiego, zawartego we współczesnych czasach.

Kończy się pierwsza wojna światowa, wraz z nią dobiega końca epoka monarchii Habsburgów, ale mieszkańcy Wiednia pozostają pełni nadziei na lepsze jutro. Miasto powoli podnosi się z nędzy, a Charlotte i jej ciotka Wilhelmina energicznie przystępują do odbudowy dawnego barwnego życia. Jednak kiedy wydaje się, że świat już powstał z gruzów, nad Europą zaczyna krążyć widmo rozprzestrzeniającego się nazizmu... Magdalena Knedler z wprawą oprowadza czytelnika po świecie, którego już nie ma. Tętniące życiem europejskie stolice, arcydzieła muzyki, malarstwa i literatury, postaci znane z kart wielkiej historii... A to wszystko w cieniu tragicznych wydarzeń, które zmuszą tysiące ludzi do podjęcia najtrudniejszych w życiu decyzji.

Seryjny morderca i jego naśladowca toczą brutalną grę w kotka i myszkę. Nad Tamizą zostają znalezione części poćwiartowanych ciał dwóch ofiar. Dochodzenie prowadzi Anjelica Henley, inspektor londyńskiej policji. Sposób działania mordercy jest uderzająco podobny do modus operandi Petera Oliviera, który odsiaduje wyrok dożywocia za serię przerażających zabójstw. Gdy Olivier dowiaduje się, że ktoś imituje jego zbrodnie, bierze sprawy w swoje ręce. Wkrótce inspektor Henley uświadamia sobie, że i ona jest obiektem zainteresowania zabójcy, a ofiary nie zostały wybrane przypadkowo… Pierwszy tom kryminalnej serii z komisarz Anjelicą Henley, którą pokochają fani Hannibala Lectera i Larsa Keplera!

Rok 1699. Fount Royal to niewielka osada w Południowej Karolinie, gdzieś na skraju brytyjskich koloni w Ameryce. Miasteczko leży nad oceanem, otoczone bagnami, lasami, a w okolicy roi się od Indian. Pewnego dnia w makabryczny sposób ginie miejscowy pastor, a jakiś czas później jeden z najbardziej szanowanych mieszkańców - Daniel Howarth. W dodatku na osadę spada fala nieszczęść - plony są słabe, ludzie zaczynają chorować i umierać, pożary trawią kolejne zabudowania, a w dodatku od kilku tygodni niemal nieustannie pada deszcz. Mieszkańcy osady są przekonani, że odpowiedzialna za to jest wiedźma. Podejrzenia pada na świeżo upieczoną wdowę - Rachel Howarth, jest młoda, piękna, w jej domu znaleziono słomiane lalki, na ciele ma znamiona, nie chce odmówić Modlitwy Pańskiej, a świadkowie zeznają, że widzieli jak spółkowała z samym Szatanem. Na wezwanie burmistrza do osady przybywa sędzia Issac Woodward i jego młody sekretarz Matthew Corbett. Mimo iż dowody i zeznania nie pozostawiają złudzeń i wiedźmę czeka śmierć na stosie Matthew nie wierzy w jej winę. Rozpoczyna własne śledztwo w trakcie którego na jaw zaczynają wychodzić skrzętnie skrywane tajemnice osadników. Rozpoczyna się gra w której stawką jest nie tylko życie Rachel, ale i przyszłość całego Fount Royal. „Zew nocnego ptaka” Roberta McCammona („Magiczne lata”, „Łabędzi śpiew”) to przyprawiony szczyptą grozy kryminał, który mimo epickiego rozmachu zachwyca dynamiczną akcją, barwnie zarysowanymi postaciami i zaskakującą fabułą.

"Żeby cię lepiej zjeść" osiągnęła w Argentynie w latach 1968-1970 aż pięć wydań, wkraczając szturmem do nowej literatury tego kraju. Powieść Eduardo Gudino Kieffera jest w istocie oryginalnym zjawiskiem artystycznym i próbą syntezy jednego pokolenia. Pokolenia ludzi młodych, wkraczających w rozdartą i skłóconą rzeczywistość naszego stulecia. "Żeby cię lepiej zjeść" jest również opowieścią o mieście Buenos Aires, które stanowiąc tło akcji jednocześnie wydaje się być ukrytym i niemal żywym partnerem losów bohaterów książki. Interesującą stroną utworu jest takie ujęcie formalne, gdzie każdy rozdział odpowiada innym postaciom, a ich monologi, rozmowy czy fragmenty zapisków tworzą osobliwą "polifonię" dzieła. Poszczególne głosy łączą się jednak w przejrzystą całość dzięki wewnętrznej logice narracji, a ich ekspozycje, przeprowadzenie i rozwiązania poddane są żelaznemu "kontrapunktowi" użytemu przez autora. Dla czytelnika polskiego jest to bardzo przyjemna i wielowątkowa lektura, w której można poczuć atmosferę i problematykę dawno minionych czasów.

Jorgen to człowiek sukcesu - pracuje w wydawnictwie, do którego sprowadza niszowych pisarzy z Europy Wschodniej. Jest głową rodziny - jego żona jest artystką, dwie córki stanowią przedmiot dumy ojca. Piękne, mądre, posłuszne. Aż wszystko nie staje na głowie. Traci pracę, bo nie nadąża za zmianami. Żona odchodzi do miłości z dzieciństwa, Ibi (jedna z córek) zostaje przyłapana na czymś, co trudno jej ojcu wybaczyć, jednak to ona czuje się skrzywdzona i postanawia w ramach protestu wyprowadzić się z domu. Jorgen zostaje z Tirzą. Jego oczkiem w głowie. Jego słoneczną księżniczką. Wiecznie małą dziewczynką, której dał całą miłość i zaangażowanie. Dla której zawsze był, jeśli go potrzebowała i dla której znikał, jeśli tego chciała. Dla której tolerował wszystko i wszystkich, żeby ona kochała go choć w jakimś stopniu tak bardzo, jak on kochał ją. W tej powieści ilość smutnych wydarzeń pociągających za sobą kolejne zatrważa. Mimo to książka nie wydaje się przygnębiająca i jest jedną z tych, które trudno odłożyć. Grunberg stworzył świetny obraz rozpadającej się rodziny, której się wydaje, że wszystko jest w porządku. Ludzi, którzy mieszkają ze sobą, ale nie tworzą relacji. Ludzi, którzy od początku się rozmijali, a z biegiem lat ten rozjazd był tylko coraz szerszy.„Tirza” jest najbardziej znaną książką Grunberga, wielokrotnie nagradzaną, uhonorowaną między innymi nagrodami: holenderską Libris i belgijską Złotą Sową. Została przetłumaczona na 21 języków. W 2010 roku holenderskie środowisko literackie uznało „Tirzę” w badaniach tygodnika „De Groene Amsterdammer” za jedną z najważniejszych powieści XXI wieku.

Dalsze losy rodziny Stawińskich, ich przyjaciół i wrogów. Banderowcy wciąż napadają na wsie i wycinają w pień Polaków. Wanda, próbując ratować życie, ucieka do lasu, ale w czasie drogi zawraca, bo nie potrafi zostawić bliskich na pastwę zbrodniarzy. Razem z resztą Stawińskich trafia do Łucka, do rodziny Heleny. Niestety nikt nie wie, co stało się z Andrzejem, którego Zygmunt powierzył opiece Oleksandra, swojego parobka. Sam Zygmunt nie potrafi odnaleźć się w nowych realiach, oddala się od córek, za to doskonale dogaduje się z kobietą, od której powinien trzymać się z daleka. Po ponad roku od lipcowych wydarzeń, na cmentarzu zostaje odsłonięta tablica poświęcona pamięci zamordowanych przez UPA. Edward, brat Heleny, jest temu przeciwny, ale Zygmunt stawia na swoim, nie wiedząc nawet, że ściąga na bliskich kłopoty. Niedługo po odsłonięciu tablica zostaje oblana farbą, a kilka tygodni później roztrzaskana.