Japonia po II wojnie światowej. Bohaterem powieści jest emerytowany malarz, który dokonuje rozrachunku z własną przeszłością. Widząc , jak porządek, który współtworzył, uległ kompromitacji zmienia ocenę, własnych dokonań. Artysta wytacza proces przeciwko samemu sobie, pełniąc w nim rolę sędziego, oskarżyciela i oskarżonego.

Lata 1944-45. Autor występuje tu jako 15-letni chłopiec, Żyd,którego wywieziono z rodzinnego Budapesztu i skazano na przebywanie w obozach koncentracyjnych. W jednym z obozowych szpitali jest pod opieką Polaka, który udziela mu pomocy w kluczowym momencie akcji. Książka ta pozwala poznać historię w skali mikro, z punktu widzenia pojedynczego człowieka. Literacka Nagroda Nobla 2002.

Bohaterem tej powieści jest doktor Farrokh Daruwalla, Zamieszkały w Kanadzie i podróżujący do rodzinnych Indii. jego podróż rychło staje się czymś więcej, niż tylko sentymentalną wycieczką. Daruwalla będzie wkrótce odgrywał rolę jedynego sprawiedliwego w świecie gry i pozorów, świecie cyrkowym, w którym wszystko wydaje się absolutną fikcją.Wielbiciele prozy Irwinga poczują się w pełni usatysfakcjonowani.Jest tu wszystko, co zdecydowało o międzynarodowym sukcesie literatury Irwinga - szczegółowa,opracowana tu w każdym calu akcja, poczucie humoru graniczące z groteską, Kpina.

Do tej niewielkiej książki, wydanej przeszło 30 lat temu mam szczególny sentyment. "Aloes" był ostatnią moją książką wydaną w kraju przed wyjazdem do Anglii i długim zakazem druku.... Ta niewielka książka dzieli dwie połowy mego życia. Kiedy napisałem jej ostatnie strony, miałem 50 lat." Tak pisze o tej małej książeczce nie żyjący już profesor - Jan Kott - historyk i krytyk literacki. Zawiera ona wspomnienia ze spotkań z największymi luminarzami polskiej kultury.

Młody Amerykanin z podniszczoną fotografią w ręku przybywa na Ukrainę w poszukiwaniu kobiety która w czasie wojny ukrywała jego dziadka. W towarzystwie wyjątkowo niekompetentnego tłumacza i starca nawiedzanego przez wojenne wspomnienia przemierza zaniedbaną okolicę, z każdym krokiem cofając się w przeszłość. Jest to tragikomiczna, wirtuozerska opowieść o poszukiwaniu ludzi i miejsc już nie istniejących, spraw, które nie dają spokoju wielu rodzinom, opowieści ulotnych, ale i istotnych, które łączą przeszłość, teraźniejszość i przyszłość.

Do małej mieściny na francuskiej prowincji, gdzie czas się zatrzymał, przyjeżdża tajemnicza, młoda i piękna kobieta z córeczką. Mieszkańcy Lansquenet ze zdumieniem obserwują, jak Vianne z Anouk odnawiają starą piekarnię na rynku, by urządzić tam sklep z czekoladą. W dniu otwarcia, właścicielka ofiarowuje zaglądającym do niej ciekawskim gatunek słodyczy, który każdy z nich lubi najbardziej, jak gdyby znała ich najskrytsze myśli i pragnienia. Czyżby ta dziwna kobieta była współczesną czarownicą? Dla wielu mieszkańców miasteczka przyjazd Vianne jest prawdziwym darem losu,ale są i tacy, którzy zrobią wszystko, by opuściła Lansquenet.Zbliża się Wielkanoc i Vianne zamierza urządzić dla dzieci "festiwal czekolady", lecz jej wrogowie za wszelką cenę chcą jej w tym przeszkodzić.

Wojciech Albiński dzieli się w tych opowiadaniach swoim długoletnim doświadczeniem afrykańskim. To, o czym nam mówi, czerpie z własnego, pasjonującego życia. Wartość tej książki podnosi jeszcze barwny styl i piękny, język. Pożyteczna poznawczo lektura, wciągająca w osobliwości świata na antypodach, tam, gdzie z oceanu wynurza się Przylądek Dobrej Nadziei i Góra Stołowa.

Marvin Deernose, indiański stolarz i narkoman na odwyku, odkrywa rozbity samochód. Jego pasażer, senator Henry Meihart, jest bliski śmierci. Po kilku godzinach na miejsce wypadku przyjeżdża jego wnuczka, Justine, która dopiero co przeżyła osobistą tragedię. Jej dziecko zginęło w wypadku samochodowym, a małżeństwo zaczęło się rozpadać. Po wyjściu ze szpitala senator zaprasza Marvina do swojej rezydencji, aby podziękować mu za uratowanie życia. Marvin i Justin natychmiast przypadają sobie do gustu i nawiązuje się między nimi namiętny romans.

Porównywano tę książkę do "Ptaków ciernistych krzewów" i "Kluczy królestwa". Autor tej powieści, ksiądz katolicki, mówi o dojmujących problemach i dylematach współczesnych kapłanów. Akcja tej powieści rozgrywa się na przestrzeni 30 lat w Stanach Zjednoczonych, Rzymie i w Watykanie. Bohaterami powieści jest czworo przyjaciół z lat szkolnych.

Książka stanowi rodzaj wewnętrznej spowiedzi bohatera, człowieka, żydowskiego pochodzenia, niosącego przez całe dorosłe życie przytłaczający ciężar wspomnień z czasów dzieciństwa przypadającego na lata międzywojenne, a potem z pobytu w obozach koncentracyjnych. Zarówno koszmar Oświęcimia, jak i przedwojenne Węgry przedstawione są w mrocznych barwach. Jednak autor i jego bohater szukają w sobie źródeł owego mroku. Kadysz to żydowska modlitwa za zmarłych, którą bohater zmawia za dziecko, którego nie odważył się powołać do życia.