Wybitna powieść psychologiczno-obyczajowa jednego z największych współczesnych pisarzy o związkach małżeńskich, w których "zdrada goni zdradę". Updike przedstawia rok z życia zaprzyjaźnionej grupy dziesięciu małżeństw z niewielkiego miasteczka. Pojawienie się nowej pary elektryzuje największego z cudzołożników, Pieta Hanemę. Skutki jego romansu z ciężarną Foxy powodują, że na jaw wychodzą tajemnice, które zmieniają życie całej grupy... Brutalnie szczere, nigdy u nas niepublikowane, poruszające arcydzieło o partnerstwie, miłości i pożądaniu, osadzone w Ameryce roku 1963.

Książka jest zbiorem 14 opowiadań, z których każde dotyka ważnych dla dziesięciolatków spraw. Opowiada z humorem, prostotą i mądrością o problemach dzieci, ich marzeniach i planach. To zbiór, którą czyta się z wielką przyjemnością; inspiruje i podsuwa ważne tematy do rozmów z dzieckiem.Felek jest nowym uczniem klasy III b. Jego największe marzenie to znalezienie prawdziwego przyjaciela. Trudno jednak je zrealizować, bo chłopiec jest chory, dużo czasu spędza w szpitalach i często zmienia szkoły. W tej jest zaledwie od pięciu dni, kiedy słabnie na lekcji i ponownie trafia do szpitala. Dzieci z III b postanawiają przygotować dla nowego kolegi książkę złożoną z opowiedzianych o sobie historii, żeby Felek mógł wszystkich lepiej poznać. Zdradzają, co ostatnio przeżyły, o czym marzą, co je denerwuje lub śmieszy. Z tych historii powstaje bestseller III b Konrad opowiada o tym, jak chomik może zastąpić słonia, Ewa mówi o swojej zwariowanej rodzinie, Ania o śmierci babci, Maciek o tym, że niewielki wzrost pomaga, bo jako wielkolud nie uratowałby ślimaka, Jacek o tremie i jak ją opanować. Felek zaś zdradzi w końcu, czy znalazł przyjaciół.

Wznowienie najwybitniejszego dzieła rosyjskiego egzystencjalisty, w którym zastanawia się on, czy można pogodzić wiarę z rozumem, religię z filozofią. Ten problem od wieków zajmował zarówno filozofów, jak i teologów, między innymi Tertuliana, który wyraził go w słynnym pytaniu: ?Co mają ze sobą wspólnego Ateny i Jerozolima?. Szestow podobnie jak Tertulian sądzi, że wiary, którą symbolizuje Jerozolima, nie da się pogodzić z wiedzą ani z instynktem moralnym, symbolizowanymi przez Ateny. Mimo to Szestow opowiada się za wiarą, krytykując panowanie rozumu. Wiara to dar, coś tajemniczego i niezrozumiałego, co nie zależy od naszej woli.

Pojechałem do ZSRR kilka razy w 1991 i 1992 roku i więcej nie chciałem. Fantastyczni ludzie i obraza rozumu. Wielka sztuka i poniżające poszukiwania z opuszczonymi spodniami choć kawałka papieru toaletowego. Wspaniała architektura i okno wychodzące na górę śmieci na wysokość drugiego piętra. Zabrakło mi wtedy reporterskiego zrozumienia, zabrakło determinacji. I oto Jacek Hugo-Bader wchodzi w imperium dla mnie. Bo kiedy czytam jego reportaże, mam wrażenie, że specjalnie dla mnie-czytelnika przeżywa te wszystkie przygody. Przeżywa je niejako w moim imieniu. Wiem, że inni też mają takie wrażenie: czytają i czują, że to jest ich człowiek tam. I włazi, gdzie ja bym się bał wleźć. Ryszard Kapuściński opisywał imperium z lotu ptaka; uchwycił mechanizmy myślenia, zachowań, procesów. Hugo-Bader opisuje imperium z perspektywy wałęsającego się psa; chwyta mechanizmy myślenia, zachowań, procesów i na dodatek szczura za ogon.” Mariusz Szczygieł, reporter

Wybór wypowiedzi czytelników na konkurs miesięcznika Pochodnia.

Osnuta wokół losów dwóch przyjaciół, poety Von Humboldta Fleishera i pisarza Charliego Citrinea, fascynująca opowieść o wyzwaniach i pułapkach, z jakimi musi się zmierzyć współczesny człowiek.Saul Bellow (1915-2005), znany w Polsce z przekładów takich dzieł, jak Herzog, został w 1976 roku laureatem Nagrody Nobla. Otrzymał także wiele innych literackich wyróżnień, m.in. nagrodę Pulitzera - właśnie za Dar Humboldta.

Jest to niewielka książka, zawierająca podstawowe informacje o ocenie i percepcji twórczości Ryszarda Kapuścińskiego. Jej rozmiar ma być zachętą dla tych czytelników, którzy nie lubią czytać opasłych tomów. Głównym celem jej napisania była chęć zwrócenia uwagi na fakt, że pod koniec pierwszej dekady XXI wieku, ściślej od 2007 roku, można było zdać maturę, nie wiedząc, kim był Ryszard Kapuściński. Wspaniały, dobry człowiek, odważny, obdarzony wieloma talentami. Wiedzą o tym ci, którzy czytali jego książki. Natomiast ci, którzy ich nie czytali, nie wiedzą, co stracili.

Teodora Szackiego, warszawskiego prokuratora, łatwo rozpoznać na miejscu zbrodni. Wysoki, szczupły, w zbyt dobrym jak na urzędnika garniturze, o młodej twarzy, z którą kontrastują zupełnie siwe włosy. Stoi trochę z boku, wściekły, że znów kogoś zamordowano po siedemnastej, dokonując zamachu na jego poukładane życie rodzinne lub - zależnie od dnia- przeszkadzając mu w nieudolnym flircie, który może to poukładane życie doszczętnie zburzyć. W chłodną niedzielę 5 czerwca 2005 roku Szacki rozpoczyna nowe śledztwo. W klasztorze,w centrum miasta, zamordowano jednego z uczestników niekonwencjonalnej terapii grupowej, w czasie której pacjenci wcielali się w role swoich bliskich. Przypadkowe zabójstwo podczas włamania? Taka jest oficjalna wersja, gdyż Szackiemu trudno uwierzyć w hipotezę, że sprawcą zbrodni jest któryś z uczestników terapii. A jeśli tak, to dlaczego? Czy motywu należy szukać w nich samych, czy w osobach, które odgrywali podczas terapii? Każde przesłuchanie dostarcza informacji jeszcze bardziej wikłających sprawę. Prokurator ma nadzieję, że dokładne zbadanie przeszłości denata - osoby pozornie nieciekawej i bezbarwnej - pozwoli wykryć przyczynę zabójstwa i znaleźć sprawcę. Są jednak tajemnice, których nie odkrywa się bezkarnie - rodzinne tajemnice strzeżone przez siły potężniejsze niż rodzina.

W mieście położonym z dala od frontów pierwszej wojny światowej, której obecność jest jednak odczuwalna każdego dnia, grupa chłopców stojących przed egzaminem dojrzałości w swoisty sposób buntuje się przeciw otaczającemu ich modelowi życia, którym zawiaduje pieniądz. Wiedzą, że po maturze zostaną zmobilizowani i wysłani na front, z którego jeden ze starszych braci już powrócił, utraciwszy rękę i wiarę w jakąkolwiek moralność. Odrzucają więc zachwalaną przez profesorów gimnazjalnych i własnych rodziców przyszłość i próbują stworzyć enklawę, w której mają obowiązywać inne prawa. Nie uświadamiają sobie jeszcze, że świat, przeciw któremu się buntują, rozpada się właśnie wokół nich. Dlatego niezależnie od egzaminu dojrzałości w krótkim czasie zmuszeni są dojrzeć. Ich mentorami stają się dwaj mężczyźni, aktor Amade i właściciel miejscowego lombardu Havas, którzy z okrutną szczerością konfrontują ich ze światem dorosłych i ukazują ciemną stronę życia.

W polskiej literaturze Romowie byli dotąd albo brudnymi żebrakami albo uwodzili śpiewem i tańcem przy ognisku. Książka Jacka Milewskiego jest bez wątpienia przełomowa, gdyż pokazuje Romów zupełnie inaczej: jako uczestników tej samej, "naszej" codzienności - przed telewizorem, ekranem komputera, w szkole i szpitalu.