Książka nagrodzona tytułem Książki Roku 2015 lubimyczytać.pl w kategorii Autobiografia, biografia, wspomnienia. Jeden z najbardziej lubianych polskich księży w rozmowie życia. Ceniony za swój autentyzm, odwagę i szczerość. Podziwiany zarówno przez katolików, jak i niewierzących. Sam o sobie mówi, że jest onkocelebrytą, czyli człowiekiem znanym głównie z tego, że ma raka. Zanim się o tym dowiedział, wybudował hospicjum w Pucku. W szkole nie chodził na religię. Gdy już zyskał pewność do swojego powołania - odrzucili go jezuici. Kłopoty ze wzrokiem prawie uniemożliwiły mu święcenia. W inspirującej rozmowie z Piotrem Żyłką ks. Jan zdradza źródła swojej niesamowitej energii i nieskończonych pokładów optymizmu. O swoim życiu i polskim Kościele mówi z odwagą i dystansem osoby, która pokonała własny strach. Wzruszające do łez świadectwo człowieka, który wie, że być może nie zostało mu wiele czasu.

Napisana przepięknym językiem opowieść o poszukiwaniu miłości i spełnienia, literaturze i życiu, których czasem nie można od siebie oddzielić.Do sanatorium w Beskidzie Niskim przyjeżdża młody kuracjusz Robert. Chce odpocząć i podreperować zdrowie. Ale czy to się uda, jeśli niemal cały czas dzieli między spotkania z piękną i demoniczną malarką Iwoną oraz intrygującą lekarką Małgorzatą? Na dodatek pogrąża się w lekturze powieści o lwowskim detektywie Jesipowiczu, który staje się jego wiernym towarzyszem i doradcą w miłosnych podbojach.Po nocy, którą Robert i Iwona spędzają razem, malarka znika i okazuje się, że nikt w sanatorium nie pamięta takiej kuracjuszki. Czy wszystko się tylko Robertowi wydaje? Czy wszystko jest tylko powieścią?

Pełna nieznanych informacji, fascynujących zwrotów akcji historia zamknięta w listach Władysława i Janiny Broniewskich ujawnia nowe oblicze romantycznego poety, mężczyzny tradycjonalisty, który nie potrafi zaakceptować feministycznych pasji niezależnej żony. Broniewscy poznali się w 1925 roku w mieszkaniu, które Janina wraz z przyjaciółką, Haliną Koszutską, wynajmowały na ulicy Pięknej w Warszawie, na jednym ze spotkań lewicującej młodzieży. Początek znajomości jest jednocześnie początkiem korespondencji, która ujawnia wszystkie etapy ich związku: czas narzeczeństwa, wahań, wyznań, pierwsze listy małżeńskie, próby porozumienia, poważny kryzys, jakim był związek poety z Ireną Hellman, aż wreszcie ostatni etap-przyjaźń i bliskość, która wypełniła ich życie do końca. Miłość jest nieprzyjemna zawiera listy Władysława Broniewskiego, pochodzące ze zbiorów Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza, i nieudostępnione do tej pory nigdy do wglądu listy Janiny Broniewskiej z archiwum prywatnego Ewy Zawistowskiej, wnuczki Broniewskich.

Drugie wydanie, cieszących się dużym powodzeniem wśród czytelników, powojennych zapisków autora Szkiców piórkiem. Na tom składają się fragmenty dziennika pisanego we Francji w latach czterdziestych przed wyjazdem Bobkowskiego z Europy, w trakcie podróży przez Atlantyk oraz w Gwatemali w latach pięćdziesiątych. Tom zamykają poruszające notatki z 1958 roku, pisane w obliczu postępującej choroby nowotworowej.

38 opowiadań wybitnego poety. "Te opowieści nie są takie zabawne, jak się wydaje - przestrzega autor na każdym kroku. A jednak, choć się nie wydaje, są one również zabawne. I na tym polega ich urok".Na zbiór opowiadań składają się historie mające źródło w dzieciństwie i wojennych przeżyciach, młodości. Wrażliwość Ficowskiego nadała tym miniaturom poetycki klimat. Liryczne obrazki z bogatą metaforyką przeplatają się z grozą wojny, powstaniem warszawskim, wspomnieniami z dzieciństwa, onirycznymi rojeniami, groteskowymi zdarzeniami. Poetycka proza przenosi czytelnika do krain dawno nieistniejących, zaciera się granica między światem realnym a fantastycznym. Budzi to niepokój, ale też pomaga zrozumieć poetę.

Wszyscy myśleli, że Martin, który jako dziecko zapadł na dziwną chorobę, jest tylko pustą skorupą – ciałem sztucznie podtrzymywanym przy życiu.Nawet jego własna matka życzyła mu, aby wreszcie umarł.Tymczasem w pełni świadomy Martin przez 12 lat tkwił w sparaliżowanym ciele, które nie pozwalało mu na kontakt ze światem.Mimo tego, że znalazł się w najstraszniejszej i pozbawionej wyjścia pułapce,nie stracił wiary i nadziei.Chłopiec- duch nie poddaje się i jednak ktoś odkrywa w nim coś więcej, niż bezkształtną masę. Badania wskazują na szansę na komunikację ze światem. Dzięki uporowi chłopak robi postępy, a jego intelekt zostaje szybko doceniony. Okazuje się, że ma bardzo wysoki poziom IQ. Martin ma smykałkę do naprawy komputerów, a jak się szybko okazuje, również do ich naprawy, oraz do pisania programów.Chłopiec komunikuje się ze światem za pomocą specjalnej klawiatury, oraz programów - syntezatorów mowy. Kolejni pracodawcy decydują się na jego zatrudnienie. Martin czuje się coraz bardziej potrzebny, ale nadal odczuwa samotność. Do czasu, kiedy poznaje pewną dziewczynę."Chłopiec - duch" to książka o odcieniach trudnej miłości, oraz wielkiej chęci do życia. Autor udowadnia, że wszystko tkwi w naszej głowie. Tam jest potęga do walki z przeciwnościami.

Przypisy do książki Miłość jest nieprzyjemna. Listy ze wspólnego życia

Przezabawna książka. Główny bohater - Jacek Karaś stara się na wszystkie możliwe sposoby zdobyć serce koleżanki z klasy - Kaśki Kwiatek.Kiedy Jacek Karaś dostrzega u siebie pierwsze objawy zakochania, jest na to przygotowany - prędzej czy później to się musiało stać. Ponieważ jego wybranka nie wygląda na razie na szczególnie zakochaną, Jacek postanawia wziąć sprawy w swoje ręce i sam ją zakochać. Czy misternie ułożony plan zakochania Kaśki Kwiatek, inteligentnej dziewczyny z zasadami, powiedzie się? Zabawna opowieść, nie tylko o pierwszej szkolnej miłości...

Narracja Stasiuka jest jak rzeka, tak właśnie jak rzeka, wijąca się meandrami przez ten płaski jak patelnia kraj marzący o niebotycznych szczytach. Jego słowa snują się leniwie po kolejnych kartkach i jeśli chcesz wskakujesz w nie i pławisz się w ich leniwym nurcie.Dzięki tym słowom możemy dostrzec skaliste wyspy naszych narodowych wad i rosnące na nich drzewa rodzące gorzkie owoce naszych przeszłych uczynków. Taka kąpiel oczyszcza ale i wywołuje swędzenie w duszy, może dlatego tak wielu ludzi Stasiuk wkurza. Za pomocą swych prostych słów pokazuje bez zbędnych ceregieli że ta "od morza do morza" to po prostu iluzja. Że tzw "Europa" jest gdzieś tam... że Słowianie za kogokolwiek by się nie przebrali, zawsze będą ze wschodu. Że powinniśmy żyć tu i teraz i cieszyć się z życia jakie nam dano, bo przecież całkiem blisko są tacy co mają gorzej. I może pisać o samochodach, stepach, korupcji i owcach a gdzieś tam w głębi jego tekstów, zawsze chodzi o tę zahukaną a jednocześnie megalomańską, wiecznie rozdartą polską duszyczkę. Stasiuk to chyba najbardziej poetycki polski prozaik, jego słowa choć zdają się leniwe, wlewają się do serca z siłą wodospadu

Żywy duch i duchy. Oto Jerzy Pilch jakiego nigdy dotąd nie czytaliśmy! Ostatni na statku szaleńców. Zagłada cicha jak kot? Potop bez opadów? Terrorystyczny atak z nieba? Globalne wyludnienie? Apokalipsa rozgrywa się w języku. Świat kończy się, bo milknie. Dalekie głuche pożary. Nie ma do kogo gęby otworzyć. Przed aniołem śmierci, który przeszedł przez Warszawę, uchodzi jedynie pisarz — odludek . Można powiedzieć trafił żywy duch na swego. Po kolejnych próbach nawiązania kontaktu z kimkolwiek i gdziekolwiek nie może się dłużej łudzić. Został sam. I to sam w sensie ścisłym. Co może robić ostatni człowiek na świecie? Wyruszyć przed siebie? Spać w najlepszych hotelach? Bezkarnie wynosić książki z księgarń i markowe ubrania z najlepszych butików? To co zwykle: łudzić się kasą? Pielęgnować samotność, czyli życie? Gorączkowo upajać się własną wyjątkowością? Tylko właściwie po co? A przedtem było po co? Czy przedtem i potem to jest aż tak wielka różnica? Widziadła coś do niego mówią — nie wie co, bo nie wie, czy są z tego świata? A my? Jesteśmy jego urojeniami? — Jerzy Pilch