Tytułowym bohaterem książki jest Światosław (Stanisław) Naumow. Jego ojcem był rosyjski urzędnik z Królestwa Polskiego, a matką polska hrabianka. Gdy poznajemy bohatera, jest on całkowicie zrusyfikowany. Wcześnie osierocony, odebrał naukę i wychowanie w licznych rosyjskich szkołach i zakładach wychowawczych, a także w korpusie kadetów. Prawie zupełnie nie pamięta o pochodzeniu własnej matki. Wychowany w bezwzględnym i ślepym posłuszeństwie wobec cara oraz moskiewskiej administracji, gardzi Polakami, których uważa za prymitywnych i szalonych rewolucjonistów. Gardzi zarazem wszelkimi polskimi wartościami narodowymi i patriotycznymi. Jako oficer armii carskiej odrzuca wszelką postępową myśl, nawet wśród własnych kolegów. Poznaje Natalię Aleksiejewnę i zakochuje się w niej. Jest ona córką generała, jego dowódcy. Ta przewrotna, zepsuta kobieta także nienawidzi Polaków, których uważa za szkodliwych szaleńców i pragnie bezwzględnej rozprawy z polskim ruchem patriotyczno-narodowym. Tymczasem nadchodzi rok 1861. Naumow ze swoim pułkiem przenosi się do Warszawy. Przybywa tam również Natalia z ojcem. Światosław-Stanisław poznaje swoich krewnych ze strony matki. Pomiędzy nim a cioteczną siostrą Magdaleną zaczyna rodzić się uczucie. Jego krewni oraz niektórzy koledzy oficerowie są zaangażowani w działalność rewolucyjną. Bohatera coraz bardziej zniechęca postawa Natalii i jej zapiekła nienawiść do Polaków. Dzięki przebywaniu z rodziną w duszy Stanisława powoli budzi się świadomość narodowa. Pogłębia ją częste towarzystwo Magdy oraz rozmowy z kuzynem Jakubem. Dzień 8 kwietnia 1861 roku będzie dla bohatera przełomowy. Wówczas bowiem wojsko rosyjskie dokona masakry uczestników patriotycznej demonstracji w Warszawie. Jednostka Naumowa zostanie wysłana do tłumienia tego ruchu. Stanisław, widząc rzeź niewinnych ludzi, całkowicie zmieni poglądy. Od tej pory będzie już polskim patriotą walczącym z Moskalami o wolność ojczyzny...

Rankiem 28 sierpnia 1946 roku do pawilonu śmierci w gdańskim więzieniu wprowadzono młodziutką dziewczynę. Stanęła przy słupku, do którego zaraz ją przywiązano. Próbowano zasłonić jej oczy opaską, lecz nie pozwoliła na to. Po zdrajcach narodu polskiego, ognia! – padła komenda dowódcy plutonu egzekucyjnego. Zdążyła krzyknąć: Niech żyje Polska! Rozległ się huk wystrzałów, ale dziesięciu żołnierzy z KBW... chybiło z trzech kroków. Nawet oni nie mieli sumienia, by strzelić do nastoletniej bohaterki... Dziewczynę zabił strzałem w głowę funkcjonariusz UB. Siedemnastolatka odmówiła podpisania prośby o łaskę do Bieruta podsuniętej jej przez obrońcę z urzędu, w której były zniewagi pod adresem kolegów z oddziału. Kilka dni przed śmiercią przekazała z więzienia gryps: „Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba”… Pisała do babci, bo mamę zamordowało białostockie gestapo, a ojca Sowieci wywieźli na Sybir… Jedna z najbardziej wstrząsających, wzruszających, ale i budujących historii czasów wojny i powojennej rzeczywistości. Historia młodziutkiej sanitariuszki AK Danki Siedzikówny „Inki” to opowieść, wobec której żaden czytelnik nie przejdzie obojętnie... Opowieść o tragedii postaci niezwyczajnej - Danucie Siedzikównie, ps. Inka - sanitariuszce i łączniczce AK. Niespełna 18-letnia dziewczyna przyłącza się do oddziału partyzantów. W czasie potyczek z UB, zgodnie z kanonami służby medycznej, opatruje rannych z obu walczących stron. Na skutek zdrady zostaje aresztowana pod zarzutem mordowania jeńców - ludzi, którym w rzeczywistości ratowała życie. Poddana brutalnemu śledztwu, nie zdradza. Pośpiesznie osądzona, zostaje rozstrzelana. Umiera z okrzykiem na ustach: Niech Żyje Polska!

Historia dwóch wyjątkowych związków miłosnych, rozgrywających się w różnych czasach, lecz odkrywanych przez czytelnika równolegle.Pierwsza z nich, osadzona w roku 1948, w czasach wojny o niepodległość Izraela, to historia uczucia dwojga młodziutkich gołębiarzy - chłopca z kibucu i pięknej dziewczyny o błękitnych oczach, której imienia nie znamy. Ginąc na polu bitwy, chłopiec wysyła do swej ukochanej gołębia. Przekazuje jej tajemnice, której rozwiązanie poznamy na końcu powieści. Watek współczesny skupia się na życiu Jaira Mendelsona, mężczyzny w średnim wieku, przewodnika turystycznego. Jair opowiada nam o kochankach i o gołębiach, o swoim dzieciństwie i swej matce, która zapisuje mu w testamencie nieoczekiwany prezent - pieniądze na remont domu, dzięki którym będzie mógł zakończyć swoje nieudane małżeństwo. W następstwie tej decyzji Jair spotyka ponownie przyjaciółkę z dzieciństwa, Tirze, i odnajduje miłość swego życia.

Wzruszająca opowieść o dojrzewaniu, dorastaniu i godzeniu się ze swoim przeznaczeniem. Dean Koontz umiejętnie żongluje gatunkami, tworząc w „Mieście” zaskakującą mieszanką thrillera z powieścią sensacyjną, dodając szczyptę magii. Wychodzi poza utarte ścieżki tradycyjnych opowieści, w jedynie sobie znany sposób mieszając wydarzenia historyczne, realistyczne z elementami nadnaturalnymi. Całości nadaje swojego specyficznego tonu, pokazując, że zło i dobro toczą walkę od zawsze, wszędzie, nawet podczas naszych codziennych zmagań.Jednocześnie na każdym kroku podnosi czytelnika na duchu i udowadnia, że dobro to nie tylko dobry uczynek wobec potrzebujących, ale także zwracanie uwagi na bliskich sobie ludzi, umiejętność doceniania tego, co już się ma, tego, co sprawia, że życie jest lepsze, pełniejsze, że nabiera znaczenia.

W miasteczku Fairview w stanie Connecticut wszystko wydaje się na pozór idealne. Pewnej nocy nastoletnia Jenny Kramer zostaje brutalnie zgwałcona i pobita na lokalnej imprezie. Kilka godzin później dostaje lek, który ma wymazać z pamięci wspomnienie tej koszmarnej nocy. Jednak w ciągu kolejnych miesięcy, w miarę jak goją się jej rany, pozbawiona pamięci o faktach dotyczących napaści Jenny, nie daje sobie rady z nagromadzeniem negatywnych emocji. Jej ojciec obsesyjnie chce znaleźć prześladowcę i pragnie sprawiedliwości. Natomiast matka udaje, że ten przerażający incydent nie naruszył jej misternie zbudowanego świata. Podczas gdy rodzice szukają pomocy dla córki, wychodzą na jaw ich skrywane od lat tajemnice.

Jeden z najbardziej znanych w Polsce rekolekcjonistów w szczerej rozmowie o wielkiej mocy Boga!. Ksiądz Piotr Glas od wielu lat ewangelizuje, prowadzi modlitwę o uzdrowienie i wyjaśnia niebezpieczeństwo duchowych uwikłań. Posługuje w Wielkiej Brytanii, a do Polski przyjeżdża regularnie, by głosić słowo Boże i nieść duchowe wsparcie wszystkim zagubionym. 15 października 2016 roku na Błoniach jasnogórskich w czasie WIELKIEJ POKUTY w obecności ponad 200 tysięcy wiernych odmówił modlitwę o uwolnienie Polski spod mocy ciemności. W rozmowie z Tomaszem P. Terlikowskim ks. Piotr Glas opowiada o swoim życiu, kryzysie duchowym, drodze do Boga oraz posłudze kaznodziei i egzorcysty. Przypomina, że Jezus nas kocha i chce naszego dobra, niestety często sami zamykamy przed Nim drzwi. Ta książka to nie tylko przewodnik po życiu duchowym, lecz przede wszystkim piękne świadectwo nawróconego kapłana, który całkowicie zawierzył swoje życie Jezusowi i Maryi.

Książka Szampańskie dni już samym tytułem „musuje” i skłania do sięgnięcia po nią.Jest to historia odwagi, determinacji i pasji w dążeniu do celu, a przy tym ciepła saga rodzinna, dziejącą się na przełomie XIX i XX wieku. Rafel Nadal spisał dzieje swojej rodziny, od pradziadka Francisca Ollera, aż po własną osobę. Książka zresztą jest dedykowana jego pradziadkowi już na samym początku. Powieść nie tylko daje wiarę w powodzenie „family businessu” porusza również istotny problem pochodzenia, korzeni i tożsamości. Niejednokrotnie pisarz podkreśla, że po przyjeździe do Francji w zasadzie każdy wcześniej czy później wyrzekał się tożsamości i asymilował na francuskiej ziemi. Ale mimo takich drastycznych w pewnym sensie decyzji, Katalonia przyciągnęła do siebie z powrotem wielu członków rodziny.Szampańskie dni, to historia silnej i mocno ze sobą związanej rodziny, to mądra rozrywka i wprost idealna lektura na lato. Taka wielobarwna historia rodziny na przestrzeni XX stulecia, przecinana tragediami obu wielkich wojen, sprawia, że jeszcze po skończeniu książki długo o niej myślimy. Tym bardziej, że ta opowieść dotyczy prawdziwej rodziny i daje wspaniały dowód siły miłości i rodzinnych.

Powieść powstała w latach 1853-1854. Ukazuje ona społeczeństwo węgierskie w pierwszym ćwierćwieczu XIX stulecia, łącząc realizm w ujęciu postaci i środowiska z anegdotą historyczną i niezwykle urozmaiconą, barwną fabułą.

„Rozmowa w »Katedrze«” uznawana jest za najważniejsze dzieło Vargasa Llosy. „Rozmowa w »Katedrze«” to niezwykła historia ludzi żyjących w Peru w latach 50. w czasie dyktatury wojskowej, której przywódcą był generał Manuel Apolinario Odría. Powieść rozgrywa się na wielu płaszczyznach, ujawniając kulisy i mechanizmy władzy, a także jej wpływ na życie zwykłych ludzi. Vargas Llosa, posługując się bolesną historią własnej ojczyzny, w precyzyjny i niezwykle kunsztowny sposób kreśli złożony obraz dyktatury.