"O demokracji w Ameryce" stanowi współcześnie niezbędny punkt odniesienia do społecznego i politycznego dyskursu. Jest tak dlatego, że stanowi klasyczną krytykę dominującego dziś masowego społeczeństwa liberalnej demokracji. Unikalny charakter dzieła Tocqueville a sprowadza się do tego, iż przyznają się do niego dwie konkurujące z sobą tradycje politycznego myślenia - liberalna i konserwatywna .

Kolejna przygoda Tomka Wilmowskiego. Tym razem wyrusza on do Ameryki Południowej i tam rozwiązuje kolejną zagadkę dotyczącą kultury Inków.

Kolejna porcja przygód kultowego bohatera literatury młodzieżowej. Tym razem Tomek będzie musiał zmierzyć się z amazońską dżunglą i plemieniem łowców głów. Dotrze też do tajemniczych ruin starożytnego miasta.

Rioja dla matadora to kolejny z serii winnych kryminałów. Tym razem rzecz dzieje się w Hiszpanii: Niemiecki dziennikarz, Henry Meyenbeeker wyjeżdża do najsłynniejszego winnego regionu Hiszpanii z zamiarem napisania reportażu. Okazuje się, że trafia w sam środek konfliktu pomiędzy potężną winnicą z tradycjami, a młodą, energicznie działającą spółdzielnią. Wkrótce enolog pracujący dla spółdzielni ulega śmiertelnemu wypadkowi samochodowemu, a Meyenebeeker czuje, że nie był to zwykły przypadek.

Główny bohater, zwykły mieszkaniec zwykłego współczesnego miasta, żyje sobie spokojnie swoim zwykłym życiem. Jednak pewnego dnia przyjaciel przysyła mu tajemniczą fotografię, przedstawiającą owce na pastwisku. Jedna z owiec ma na grzbiecie gwiazdę. Od tego momentu życie bohatera przestaje być zwyczajne... Na scenie wydarzeń zjawia się Boss - szef potężnej organizacji kontrolującej media i reklamę. Rozkazuje bohaterowi odnaleźć owcę z gwiazdą na grzbiecie. Zaczyna się opowieść kryminalna obfitująca w różne niesamowite wątki. Bohater w towarzystwie swojej przyjaciółki wyposażonej w niezwykle zmysłowe uszy, posiadające właściwości paranormalne, przemierza Japonię, spotyka tajemniczego Sheep Mana - owcę, która mówi i pod wieloma innymi względami przypomina człowieka; przeżywa przygody niczym z filmów Kubricka albo Lyncha. Książka stylem przypomina powieści detektywistyczne. Nie jest jednak typową przedstawicielką tego gatunku: bohater nie jest dzielnym policjantem, tylko zwykłym człowiekiem, przypadkiem wplątanym w wydarzenia, które miejscami kojarzą się raczej z południowoamerykańskim realizmem magicznym niż z mało prawdopodobną, ale jednak realistyczną formułą kryminału.

Miłosz powraca do swoich stron rodzinnych, gromadząc teksty wspomnieniowe, eseje i szkice historyczne dotyczące Wielkiego Księstwa Litewskiego i skomplikowanych związków łączących je przez stulecia z Polską. Przerzucanie pomostów ponad wzajemnymi urazami, obalanie stereotypów i pokonywanie uprzedzeń to istotne cele przyświecające autorowi, dla którego wielką satysfakcją było ukazanie się tej książki na Litwie.Wydanie to Miłosz uzupełnił o ważne wystąpienie, jakim była mowa wygłoszona w 2000 roku podczas Spotkania Noblistów w Wilnie.

Książka Zniewolony umysł Czesława Miłosza została uznana za jedną z najważniejszych książek politycznych naszych czasów. Jest to wiwisekcja systemu totalitarnego, obażenie mechanizmów, które gwarantowały ciągłość demokracjom ludowym. W latach Polskiej Republiki Ludowej była to biblia opozycji. Noblista Czesław Miłosz w dziewięciu rozdziałach-esejach porusza kilka fundamentalnych dla tematu kwestii, a także prezentuje sylwetki czterech pisarzy, których kamufluje pseudonimami. Zabieg ten tłumaczy tym, że dla zachodniego czytelnika (gdzie ksiązka ukazała się po raz pierwszy, w Polsce była bowiem zakazana i krążyła jedynie w tzw. Drugim obigu) nieistotne byłoby nazwisko, a polski czytelnik powinien bez trudu rozpoznać owych literatów i działaczy kultury. Są oni tymi, którzy podpisali się pod doktryną socrealistycznego widzenia świata i stwarzania go poprzez swoją działalność oddziałującą na masy ludowe. Pierwszy z nich to Alfa - moralista, czyli Jerzy Andrzejewski. Autor takich powieści jak Ciemności kryją ziemię, Popiół i diament, Bramy raju. Miłosz wspomina ich znajomość, rozmowy jeszcze sprzed emigracji poety. Następny – Beta, czyli nieszczęśliwy kochanek to Tadeusz Borowski. Miłosz wspomina jego debiut, wydawanie tomików podczas okupacji. Za kluczowy fakt usprawiedliwiający działalność powojenną Borowskiego Miłosz podaje pobyt w Oświęcimiu i zwrócenie się ku Wschodowi, by uciec od Zachodu, który go skrzywdził.