Zamachowiec to thriller, którego akcja toczy się we współczesnym Sztokholmie. Południowy port Hammarby. Jest trzecia siedemnaście rano, tydzień przed świętami Bożego Narodzenia. Eksplozja bomby zrównuje z ziemią Stadion Olimpijski. Na powalonej przez wybuch trybunie policja znajduje szczątki energicznej, powszechnie podziwianej szefowej igrzysk olimpijskich, Christiny Furhage. Za pół roku w Sztokholmie ma się odbyć letnia olimpiada. Zamachowiec musi zostać schwytany za wszelką cenę. Dziennik wieczorny „Kvällspressen” wyznacza Annikę Bengtzon, młodą mamę, która właśnie została mianowana szefową redakcji kryminalnej, aby nadzorowała sprawę morderstwa. Dziennikarka zaczyna rozsupływać zawiłą przeszłość ofiary. Pod perfekcyjną fasadą Christiny Furhage kryje się coś, co doprowadziło do tej okrutnej zbrodni. Nie zdając sobie z tego sprawy, Annika Bengtzon wprawia w ruch moce, które zaczynają zagrażać jej własnemu życiu...

Mieszkańcami Vigaty wstrząsa wiadomość o uprowadzeniu pięknej studentki Susanny. Rzecz jest o tyle dziwna, że powszechnie wiadomo, iż jej rodzina nie będzie w stanie zebrać żądanego okupu. Sprawa staje się jeszcze dziwniejsza, gdy porywacze, zamiast starać się jak najdyskretniej kontaktować z ojcem porwanej dziewczyny, czynią to za pomocą telelwizji. Komisarz Montalbano zaczyna dostrzegać w tej sprawie przemyślną, pełną fałszywych tropów intrygę utkaną przez cierpliwego pająka. Lecz nawet w konstrukcji tak na pozór doskonałej jak pajęcza sieć można znaleźć jeden słaby punkt.

Ta pośmiertna książka, przygotowana do druku przez syna autora, jest doskonałym sprawdzianem szczerości. To podróż niezmordowanego globtrotera, który starał się doprowadzić do końca swoje ostatnie dziennikarskie śledztwo. Chciał odnaleźć sens choroby, śmierci, cierpienia. Aby tego dokonać, trzeba było wielkiego dziennikarza. Jednego z największych na świecie.

W 1946 Szpilman wydał „Śmierć miasta”, książkę, w której zawarł swe wspomnienia z okresu okupacji. Utrzymana w chłodnym tonie książka opowiadała o życiu w getcie i pokazywała, czym było ono dla ofiar i katów zamieszkujących ten szczególny świat.

Nietrudno zrozumieć, że Syzyf jest bohaterem absurdalnym tak przez swoje pasje, jak i udręki. Za pogardę dla bogów, nienawiść śmierci i umiłowanie życia zapłacił niewypowiedzianą męką: całe istnienie skupione w wysiłku, którego nic nie skończy. Oto cena, jaką trzeba zapłacić za miłość tej ziemi. Jeśli ten mit jest tragiczny, to dlatego, że bohater jest świadom. Niniejszy tom zawiera pierwsze eseje Camusa, "Dwie strony tego samego", napisane w latach 1935 i 1936, a wydane w Algierii rok później, "Mit Syzyfa", opublikowany w 1942 roku w okupowanym Paryżu oraz "Listy do przyjaciela Niemca", które ukazywały się na łamach prasy podziemnej od 1943 roku (wydanie łączne w 1945).

Wybór Zofii to dramat związku dwojga bohaterów, ludzi opętanych przeszłością i starających się uciec przed nią w miłość. Ale miłość jest tu tak samo bezwzględna i okrutna jak życie, miłość nie tylko nie jest ocaleniem, ale skazuje na śmierć. Bohaterowie Styrona osobno mieli szansę, we dwoje mogą tylko umrzeć, zanim jednak dojdzie do podwójnego samobójstwa, autor przeprowadzi nas przez mekę życia bohaterów i mękę ich miłości.Polska emigrantka Sophie żyje na nowojorskim Brooklynie, naznaczona wojenną tragedią: jako więźniarka Auschwitz musiała zadecydować, czy ocalić synka, czy córeczkę. W odzyskaniu równowagi nie pomaga jej partner, Natan, szalony Żyd, opętany żądzą zemsty. Oboje poznają młodego pisarza Stingo, narratora całej opowieści...

Ciężkie Czasy to amerykańskie miasteczko położone gdzieś niedaleko kopalni złota. Kawałek jego historii opisuje w formie kroniki Blue, którego nazywano w miasteczku burmistrzem. Wszystko w Ciężkich Czasach być może toczyłoby się dobrze, gdyby nie Zły Człowiek z Bodie. Nie tylko doprowadził miasteczko do ruiny, ale i sprawił, jak to bywa w trudnych chwilach, że jego mieszkańcy pokazali, jacy są naprawdę. Cóż... niemal wszyscy uciekli. A ci, którzy zostali...? Dość powiedzieć, że jedyną osobą poważnie myślącą o stawieniu oporu Złemu Człowiekowi jest prostytutka, cudem ocalała z pożogi. Nie może jednak liczyć na niczyje wsparcie. Czy bowiem ktoś, kto raz okazał się tchórzem, zdobędzie się na walkę? "Witajcie w Ciężkich Czasach", to jedna z najbłyskotliwszych powieści Doctorowa, to gorzka, ale i dowcipna historia odwiecznej walki dobra i zła.

Powieść sprawia wrażenie wspomnień autora – choć autor temu zdecydowanie zaprzecza – z okresu nauki w klasie maturalnej jednego z warszawskich liceów. Jest to bardzo pomysłowe połączenie historii miłosnej, powieści sensacyjnej i politycznej, zaprawione sporą dozą humoru i satyry na polską rzeczywistość w okresie komunizmu. Młody człowiek zafascynowany starszą od siebie, atrakcyjną i tajemniczą nauczycielką pragnie się o niej czegoś dowiedzieć. Prowadzi więc własne śledztwo, które pozwala mu zebrać sporo intrygujących informacji. Tło tego śledztwa, to rzeczywistość okresu PRL-u, doskonały przyczynek historyczny, przypominający okres fascynacji zagranicznymi długopisami lub taśmą klejącą.Elitarność powieści przejawia się w założeniu autora, iż czytelnik prezentuje taki poziom wiedzy ogólnej, że nieobce są mu fachowe terminy muzyczne lub szachowe. Co krok spotykamy się z odnośnikami do wielkiej literatury światowej, muzyki i filozofii.

"Pierwszy dzień reszty życia zawsze przypomina, że życie można zmienić… Nigdy nie jest za późno na skruchę, nigdy nie jest za późno na wyrzeczenie się głupoty i zawsze można zacząć wszystko od nowa."Akcja powieści toczy się w dwóch płaszczyznach, w roku 1945 i w 2005. W Związku Radzieckim Stalin dla upamiętnienia swoich zasług i dla podkreślenia swojego znaczenia, postanawia przyznać sam sobie nowe specjalne odznaczenie Generalissimusa – najwyższe w państwie. W tym celu powstaje również order odpowiadający temu tytułowi. Zlecono to najlepszemu jubilerowi. Z rąk Stalina trafia on w ręce szejka kuwejckiego jako początek wspaniałej współpracy i nawiązania dobrych stosunków. Przez kolejne lata aż do 2005 roku order przechodzi przez różne ręce, interesuje się nim zarówno rosyjski wywiad jak i FBI ale nie tylko. Trwa pogoń za czymś, czego nikt prawie nie widział, a każdy pragnie. Powodując wiele szczęśliwych i nieszczęśliwych wydarzeń dla swoich posiadaczy staje się również obiektem zainteresowania samego pisarza, który jakby tworzy tym samym powieść w powieści. Referuje czytelnikowi to, o czym będzie traktowała jego powieść, igra z czytelnikiem, mieszając fikcję z pozorną prawdą.Jurij Drużnikow na pewno musiał wykazać się dużą wiedzą, doświadczeniem i fantazją. Od historii radzieckiej, przez rosyjską teraźniejszość, do amerykańskiej realności, autor doskonale odzwierciedla realia charakterystyczne dla każdego okresu w historii w każdym z tych miejsc. Zestawia ze sobą świat zachodu i wschodu, nie stroniąc od elementów groteski i satyry w ich ukazaniu. Z dużą dawką ciętego humoru przekłada swoje wersety na przeróżne gatunki i style literackie. W tej sensacyjno-obyczajowo-polityczno- autobiograficznej powieści łączy tematykę społeczną, polityczną, historyczną, szpiegowską, miłosną. Elementy komiczne wplata pomiędzy wątki poważne czy dramatyczne, porusza problemy ogólnoludzkie, prowadzi dysputę na temat ludzkiej egzystencji

Pisarz zawarł w powieści doświadczenia ze swego pobytu na katordze w Omsku, gdzie został zesłany za udział w socjalistycznym kole pietraszewców. Powieść nie jest jednak zwykłym zapisem wspomnień skazańca. Dostojewski doświadczenia własnego życia uczynił mottem, pretekstem do uniwersalnych rozważań o istocie i sekretach natury ludzkiej oraz do analizy motywów postępowania człowieka postawionego w sytuacji ekstremalnej. Dostojewski stworzył fantastyczny portret człowieka zniewolonego, zakleszczonego między dawnym szlacheckim życiem a teraźniejszością zredukowanego niemal do zer więźnia.