Książka nominowana w Plebiscycie Książka Roku 2015 lubimyczytać.pl w kategorii Literatura piękna.W mieście wybuchł skandal obyczajowy – nauczyciel liceum muzycznego miał kontakty seksualne z nieletnią uczennicą. Główna postać w powieści, nauczycielka saksofonu, przygląda się swojej klasie, przyjaciółkom ofiary, które wyrażają oburzenie seksualnym skandalem, ale zarazem bardzo chętnie, z zaciekawieniem i zazdrością, śledzą każdy jego detal…Z liceum sąsiaduje szkoła teatralna. Jej uczniowie postanawiają na zaliczenie odegrać sztukę, której tematem jest ten skandal. Wytyczenie granic między sztuką, dramatem scenicznym a światem realnym z jego życiowymi dramatami wzbudza jeszcze większe emocje, gdy młody student szkoły aktorskiej dowiaduje się, że molestowaną uczennicą jest młodsza siostra jego również nieletniej dziewczyny.

Do czego zdolna jest grupa trzymająca władzę, która obawia się utraty kontroli? Francis dzięki swojej przebiegłości i bezwzględnym wybiegom wygrał wszystko, co na scenie politycznej było do wygrania. Dla niego to jednak wciąż za mało. Tylko miesiące dzielą go od tytułu najdłużej urzędującego premiera Wielkiej Brytanii. Wyniki sondaży są jednak coraz gorsze. Groźba utraty władzy staje się realna. Francis musi posunąć się dalej niż kiedykolwiek, by nie utracić swojej pozycji. Nawet niebezpieczny pomysł wywołania międzynarodowego konfliktu stanie się opcją wartą zaryzykowania…Mroczny thriller polityczny Michaela Dobbsa to trzymająca w napięciu opowieść, która prześwietla uniwersalne mechanizmy władzy. Postać Francisa Urquada jest pierwowzorem bohatera, którego w serialu tak rewelacyjnie wciela się Kevin Spacey.

Co sprawiło, że etiopska nastolatka zjadła kawałek po kawałku ścianę swojego domu, a dwaj bracia zginęli pod lawiną kompulsywnie gromadzonych rupieci? W którym momencie nieszkodliwa myśl zmienia się w potok dręczących obrazów? Człowiek, który nie mógł przestać to wciągające połączenie nauki, historii i osobistych wspomnień. Autor, sam od dwudziestu lat cierpiący na zaburzenie obsesyjno-kompulsyjne (obsessive-compulsive disorder, OCD), bada pojawiające się w naszych umysłach dziwne myśli, wywołujące u milionów ludzi obsesje i kompulsje. Ta niezwykła książka, która zachwyca przejrzystym i dynamicznym stylem, niepozbawionym humoru, stanowi poruszające świadectwo osobistego dramatu, a zarazem uchyla rąbka tajemnicy skrywającej najmroczniejsze zakamarki ludzkiego umysłu.

Miał stanąć za sklepową ladą, ale wolał stanąć za kamerą, by na zawsze odmienić kino i naszą wyobraźnię.Biografia George Lucasa - twórcy Luke’a Skywalkera, Hana Solo i Indiany Jonesa, najbardziej wpływowej postaci w historii kina. W 1977 roku Gwiezdne wojny: Nowa nadzieja weszły na ekrany zaledwie trzydziestu dwóch amerykańskich kin, jako niezależny film science- fiction. Czterdzieści lat później „The Telegraph” ocenił, że marka Star Wars jest warta więcej niż Harry Potter i James Bond razem wzięci. A pomyśleć że niewiele brakowało, by zamiast za gwiezdną sagę Lucas wziął się za kręcenie Czasu Apokalipsy. Brian Jay Jones znalazł klucz do portretowania swojego bohatera w sposób ciekawy zarówno dla fanów, jak i tych, którzy lubią czytać dobre biografie. Lucas Jonesa to postać totalna – idol, ikona, przyjaciel Francisa Forda Coppoli i Stevena Spielberga – uchwycony w chwilach powszednich i zwyczajnych; chuderlawy chłopak z odstającymi uszami, mający trudności z pisaniem i ortografią, który odważył się podążyć za swoją pasją. Towarzyszymy mu w tej drodze ze stutysięcznego kalifornijskiego miasta na tunezyjską pustynię, gdzie zmagając się z ograniczonym budżetem i szwankującymi prototypami robotów, kręci sceny, które fani sagi zapamiętają jako krajobrazy planety Tatooine. Wraz z nim docieramy aż na szczyty box office’ów i na pierwsze strony gazet.Gwiezdne wojny i reszta życia to biografia reżysera wypełniona anegdotami z planów filmowych, odsłaniająca arkana pracy w przemyśle filmowym, męki pisania scenariuszy, morderczych walk o budżet, ale przede wszystkim pierwsze tak otwarte zaproszenie za kulisy Gwiezdnych Wojen.

„Dzieci naszej dzielnicy” egipskiego noblisty to dzieło tak kontrowersyjne jak „Szatańskie wersety” Rushdiego. Po raz pierwszy powieść ukazała się na łamach jednego z egipskich dzienników w 1959 roku. Po opublikowaniu jej w wersji książkowej Mahfuz został oskarżony o bluźnierstwo. W listopadzie dzieło ukazało się na polskim rynku. „Dzieci naszej dzielnicy” to kilkusetstronicowa alegoria. Czytając ją nie da się nie zauważyć, że silnie nawiązuje do religii.Głowni bohaterowie swoim postępowaniem przypominają takie postaci jak Adam, Mojżesz, Jezus i Mahomet. Natomiast w sylwetce nestora rodu Al – Dżabalawiego odnaleźć można samego Boga; jego posiadłość to niewątpliwie Eden.Tak jak i w Biblii mamy tu do czynienia z wygnaniem z raju, bratobójstwem, miłością i nienawiścią, uciemiężeniem narodu i dziesięciorgiem przykazań.Al-Dżabalawi żyje w bajecznym domu położonym pośród pustkowia, pewnego dnia wyznacza swojego najmłodszego syna na zarządcę, co powoduje bunt najstarszego potomka. Za sprzeciw ojcu Irdys zostaje wygnany poza mury posiadłości. Włóczy się po okolicy złorzecząc ojcu i całej rodzinie, kradnąc i budząc postrach. Namawia swego brata do grzechu – chce aby ten wykradł najpilniej strzeżoną tajemnicę Al – Dżabalawiego.Za namową brata i żony Adham decyduje się na to, zostaje jednak złapany na gorącym uczynku i musi podzielić los swego nikczemnego brata – zatrzaskuje się za nim brama posiadłości.Dwaj bracia, dwie różne postawy. Mimo, iż obu spotkał taki sam los zachowują się zupełnie inaczej. Adham nie rzuca przekleństw tylko w spokoju znosi swój los nie wypowiadając ani jednego złego słowa na ojca.Tak zaczyna się ta paraboliczna opowieść. Na dalszych stronach poznajemy potomków pierwszych wygnańców, ich walkę o wolność swojego narodu, o sprawiedliwość, walkę o powrót do raju.Powieść Nadżiba Muhfaza jest ponadczasowa i uniwersalna. Zawiera prawdy, które aktualne będą dopóty, dopóki na świecie istnieć będzie tyrania i podziały klasowe.

Warszawa. Burzliwe lata trzydzieste XX wieku. Wielokulturowy, podzielony świat u progu drugiej wojny światowej, targany konfliktami narodowymi, politycznymi, społecznymi - w całej złożoności, pokazany nieraz drastycznie, ostro, szokująco. Zwroty akcji, romanse, gwałty, ćwiartowanie ciał, szantaże, przewroty polityczne - tu zaciera się granica między życiem codziennym, polityką, a gangsterką. Król to opowieść o przedwojennej Warszawie, która przemieniona zostaje w pole walki. Prowadzeni przez Kuma Kaplicę socjalistyczni bandyci dzień w dzień stawiają czoła falangistom, a agresja i przemoc rządzą na ulicach. Młody Mojsze Bernsztajn po części jest ofiarą, a po części beneficjentem tych mrocznych czasów – jego ojciec, pobożny Żyd, ginie z rąk Jakuba Szapiry, najsłynniejszego warszawskiego urki, ale sam morderca postanawia zadbać o przyszłość siedemnastolatka.

Jak założono Wrocław i jaka jest tajemnica Wielkiego Stawu? Gdzie we Wrocławiu diabły porywają pijaków? Czy w Nysie Kłodzkiej żyją wodniki, a na Łysym Garbie smok? W tym fascynującym zbiorze legend i podań dolnośląskich znajdziecie historie najdawniejsze – o dzwonie biednego grzesznika, pławieniu czarownic i karzełku z wieży kościoła Św. Elżbiety. Dowiecie się, skąd się wzięła nazwa Milicza, co robił w Sudetach jeździec bez głowy i dlaczego książę Konrad lubił ścinawskie piwo. Większość opowiadań zawartych w tym zbiorze to opowieści nawiązujące do wydarzeń i postaci historycznych zachowanych w pamięci ludu. Ludzka fantazja często ubarwiła te opowieści, wprowadzając do nich elementy niezwykłe, czarodziejskie stanowiące wyraz ludowej wyobraźni, elementy baśniowe, które nieraz trudno jest oddzielić od podań. Dlatego też zebrane tu opowieści określić można jako legendy, podania, a nawet baśnie. Książkę polecamy wszystkim pragnącym odbyć wyprawę przez stulecia historii, od początków samego miasta, które urodziło się w postaci kilku lepianek i rodzin rybackich, przechodziło z rąk do rąk, podlegając to Czechom, to Polakom, a to Niemcom. A także wszystkim wybierającym się na wycieczkę na malowniczy Dolny Śląsk lub po prostu chcącym poznać pasjonującą historię...

Jak w tytule, równo setka felietonów z "Dużego Formatu", nie muszę pisać, że wspaniałe te felietony? O filmie, teatrze, literaturze, Episkopacie, wierze i nie, religii, ogólnie o sztuce, a nade wszystko o ludzkiej miernocie i głupocie. Błyskotliwe i bezkompromisowe teksty, dla których punktem wyjścia jest kultura, również w wersji okropnej, grafomańskiej i nieudacznej. Do czytania z odautorskim komentarzem: Ponieważ felietonistyka jest jednak zajęciem dla autorów szczycących się ponadnormatywnym poziomem złego charakteru, niesympatyczności i zgorzknienia.

W tej wielkiej dziczy, którą z przymrużeniem oka nazwaliśmy światem, ciągle nie jest do końca dobrze. Chcemy być bezpieczni i dawać takie poczucie najbliższym, ale między drzewami w lesie dużych miast i małych wsi biegają wilki. Dobry i zły. Wygrywa ten, którego karmisz."Wilki dwa" to zbiór przemyśleń na kilka tematów, które mogą odmienić czyjeś życie. Na przykład Twoje. Jeśli zastanawiasz się, co jest w życiu ważne, jak poradzić sobie z największymi problemami, i czy to, z czym się zmagamy, faktycznie jest tragedią. Dwaj zupełnie różni ludzie - mężczyźni, ojcowie - mówią o swoich upadkach i powstaniach. Mówią, że z każdego grzechu można wyjść. Że Jezus Chrystus - Ten, który umarł, abyś żył - zajmie się każdym problemem jak menedżer niemający sobie równych w branży i poza nią. Opowiadają o tym, że Jego narodziny są dramatem i że chrześcijanie to ludzie smutku, którzy zaznają szczęścia dopiero po śmierci. A może tak naprawdę wcale nie mają racji? Co w tej książce ciekawego - jest dla wierzących i wierzących inaczej. Pokazuje, jak iść, żeby się nie pogubić i że można podążać z(a) Chrystusem. Dotyka problemów, których rozwiązania interesują wszystkich, mimo że nikt się do tego nie przyznaje.Książka powstała we wsółpracy z Judytą Syrek.

Reportaż historyczny poświęcony polskim obozom koncentracyjnym. Użyte w tytule książki sformułowanie z pewnością wywoła nową falę oburzenia, jednak jako naród nie możemy pozwolić, aby przykryła ona historyczną prawdę. A jest ona taka, że w latach 1945-1950 w Polsce funkcjonowało ponad dwieście obozów pracy przymusowej oraz obozów koncentracyjnych, utworzonych z wykorzystaniem infrastruktury wybudowanej w czasie wojny przez nazistów. Osadzano w nich nie tylko hitlerowskich funkcjonariuszy i żołnierzy, nie tylko rodowitych Niemców, lecz także Ślązaków, Ukraińców, Łemków i Polaków. Za druty trafiali bez różnicy członkowie NSDAP, powstańcy śląscy, volksdeutsche, zwykli cywile, przedsiębiorcy, „bogacze” – wszyscy, którzy uznani zostali za wrogów przez władze komunistyczne. Wśród więźniów były całe rodziny z dziećmi. Ludzie umierali z głodu, zimna, od chorób, umierali także w wyniku nieludzkiego traktowania, bicia, tortur, byli mordowani, a nawet dosłownie obdzierani ze skóry.