Wspomnienia Diane Keaton, znanej milionom widzów pod postacią Annie Hall, to fascynująca opowieść o drodze aktorki do sławy, o jej związkach ze znakomitymi ludźmi filmu, Woodym Allenem, Warrenem Beattym i Alem Pacino, o jej zmaganiach z bulimią i późnym macierzyństwie (Diane Keaton adoptowała dwójkę dzieci w wieku bardzo dojrzałym). Jest to także portret jej rodziny, opowieść o miłości i przyjaźni, a zwłaszcza hymn na cześć matki, Dorothy Hall, która w trakcie całego swego życia zapisała 85 pamiętników, w sumie ponad 1000 stron ilustrowanych zdjęciami, wycinkami prasowymi, kolażami. Diane przejrzała je i zacytowała, by nakreślić odważny portret niezwykłej kobiety, którą rozpierała twórcza energia, zawsze marzącej o pełniejszym i piękniejszym życiu. W ten sposób napisała coś więcej niż autobiografię współczesnej aktorki, oddając w ręce czytelników książkę przypominającą im o tym, kim są i co jest w życiu najważniejsze.

Halina Poświatowska pisze wiersze z potrzeby serca. Serca słabego i zdradliwego. Każde jego uderzenie od wczesnego dzieciństwa przypomina o śmierci. Przy każdym szybszym kroku pozbawia ją oddechu, powołuje dławienie w krtani i kłucie w płucach. Nie pozwala bawić się z rówieśnikami, swobodnie spacerować ani tańczyć. Uniemożliwia studiowanie, bo pragnienia i ambicje muszą przegrać z wysokimi schodami. Serca, które mimo swoich ograniczeń, a może właśnie z ich powodu, każe jej gnać przez życie bez opamiętania.Biografia Haliny Poświatowskiej to poruszająca opowieść o krótkim, lecz intensywnym życiu jednej z najpopularniejszych polskich poetek. Zadebiutowała w wieku 21 lat. W tym samym roku została wdową po szczęśliwym, choć krótkim małżeństwie. Uratowała ją operacja serca, przeprowadzona w Ameryce dzięki hojności tamtejszej Polonii. Nie na długo. Zmarła w wieku zaledwie 32 lat. Kalina Błażejowska odsłania jej nieznaną twarz: zbuntowaną, ironiczną, daleką od sentymentalnego wizerunku, z którym jest kojarzona.Przede wszystkim jednak to książka o odwadze i pragnieniu życia, o sprzeciwie wobec nieuniknionego, o potrzebie zmysłowego potwierdzania swojego istnienia, wśród światła, kolorów i zapachów. To historia niezależnej kobiety, która próbuje okpić los i uciec od przeznaczenia, ratunku szuka w miłości i poezji, od samego początku naznaczonych śmiercią. Kobiety, która do samego końca nie pozwala, by ktokolwiek decydował o jej życiu za nią.

On – kanadyjski biznesmen, emigrant polityczny z 68 roku, właśnie wrócił do kraju po dwudziestoletniej przerwie. Ona – znakomita dziennikarka. Po godzinnej znajomości decydują się na ślub i są szczęśliwym małżeństwem przez dwadzieścia jeden lat. Bajka? Nie mogą mieć swoich dzieci, więc decydują się na adopcję rodzeństwa w wieku 3, 5 i 7 lat. Iwona, zwana Żabą, opowiada o tym z humorem, dystansem i bardzo szczerze. Książkę uzupełniają opowieści przyjaciół. Żyli razem długo i szczęśliwie? Szczęśliwie, ale niedługo. Iwona zmarła osiem lat po tym, jak Dzieci pojawiły się w ich rodzinie.Krzysztof Topolski, mąż Iwony, pisze: Zawsze będziemy Rodziną, choć Iwona odeszła. Bo Żaba siedzi sobie koło jakiejś dziurki w niebie, na leżaku, oczywiście kolorowym, i patrzy, czuwa, żeby nie stała się nam krzywda.

„Sufi" to powieściowy debiut, za który Elif Shafak otrzymała Nagrodę Rumiego, wyróżnienie przyznawane w kręgu literatury mistycznej. Pewnego dnia do bractwa anatolijskich derwiszów przybywa Pinhan, chłopiec o dwoistej naturze. Chcąc zrozumieć sens swojej przypadłości, pozostaje wśród sufich, by po wielu latach w końcu wyruszyć w podróż w poszukiwaniu prawdy o sobie i świecie. Droga prowadzi go do Stambułu, do miejsca strzeżonego przez cztery bramy i omiatanego podmuchami czterech opiekuńczych wiatrów, w którym tymczasem nic nie układa się tak, jak powinno… Od tamtejszych mieszkańców odwróciło się szczęście. Pinhan poznaje między innymi siedem Staruch, charyzmatycznych strażniczek odwiecznej ludowej mądrości. To spotkanie będzie miało zaskakujący finał…Czy wychowany w klasztorze derwiszów i skrywający wielką tajemnicę młodzieniec zaradzi złu?

Jak działa nasza pamięć? Dlaczego jedne zdarzenia doskonale zapamiętujemy, a inne wymazujemy z pamięci? Jak ćwiczyć pamięć? I w końcu: czy niezawodna pamięć, o której często marzymy i której często pragniemy, rzeczywiście jest nam tak bardzo potrzebna? Najnowsza książka Ewy Woydyłło to pod wieloma względami rewolucja w myśleniu o pamięci. Znana psycholog pisze bowiem nie tylko o tym, jak dbać o swą pamięć, ale przede wszystkim o tym, jak ćwiczyć się w zapominaniu. Pamięć może przecież być źródłem cierpień, może posiadać toksyczną moc, z którą trzeba umieć walczyć. Ta książka dla wielu osób może stać się orężem w tej trudnej walce. Ewa Woydyłło zaprasza czytelników do swego gabinetu terapeutycznego i doradza, jak uwolnić się od pamięci złej. Pokazuje, jak wydobyć dobre wspomnienia i pozwolić im zapanować nad złymi, które często nas zniewalają. Autorce pomagają w tym zaproszeni rozmówcy: Anna Dodziuk – psychoterapeutka, autorka książek psychologicznych, która opowiada, jak radzić sobie ze skazą wstydu i winy; Małgorzata Sieczkowska – psychoterapeutka, trenerka w zakresie Somatic Experiencing, która dzieli się swoją wiedzą na temat leczenia traum; Jerzy Korzewski – psycholog kliniczny, psycho- i hipnoterapeuta, który wyjaśnia rolę hipnozy w docieraniu do ukrytej w nieświadomości prawdy o sobie; Wiktor Osiatyński – prawnik, autor książek o uzależnieniu i jego pokonywaniu, który przekonuje, że rozwój osobisty polega między innymi na pracy nad własną pamięcią.

Znikła bez śladu. Opowieść o mrocznej bliźniaczce.Co robi Joanna Bator, którą prześladują słowa „znikła bez śladu”? Szuka po omacku. Czeka na znak. Na Sandrę Valentinę, która w 1989 roku znikła bez śladu i do dziś nie odnaleziono jej ciała. Pisarka i fotograf ruszają śladem zaginionej Sandry. Tam, gdzie kończy się jej trop, zaczyna się mroczna opowieść o miłości, samotności i pisaniu. O podróży na Sri Lankę, wyspie w kształcie łzy, bramie do świata Joanny Bator i jej bliźniaczki... Zdjęcia Adama Golca ilustrują tę mroczną podróż na wyspę, gdzie ludzie i miejsca istnieją jednocześnie w rzeczywistości i w świecie czarnej magii.

Tytuł najnowszej książki Sylwii Chutnik zakrawa na żart, jako że o krainie czarów jej bohaterowie mogą co najwyżej pomarzyć. Wszyscy są uziemieni przez okoliczności lub własną niemoc i jawnie lub skrycie tęsknią: za zmarłymi bliskimi, za planem filmowym, za córką oddaną do adopcji, za końcem wojny. Czekają na śmierć matki, na natchnienie albo na zasłużony odpoczynek. Tylko nieliczni przestaną wzdychać do losu i zaryzykują zmiany. Bohaterowie najnowszej książki Sylwii Chutnik to zwyczajni ludzie, którzy muszą radzić sobie w niezwyczajnych sytuacjach. Ich życie pełne jest kontrastów i nieoczywistości, a wybory nigdy nie są łatwe. We wspaniałym literackim stylu, pisarka odkrywa przed czytelnikiem pulsujący obraz codzienności, który ani przez chwilę nie jest zwyczajny i nie przestaje zaskakiwać.

Astrid Lindgren kojarzy chyba każdy. To jedna z najbardziej lubianych przez dzieci autorek ich bajek, opowieści. Autorka m.in. Pippi Pończoszanki, Dzieci z Bullerbyn, Detektywa Blomkvista i wielu innych książek odniosła wielki sukces pisarski. Na przestrzeni lat udało jej się zebrać większość literackich nagród. Jednak początki jej życia i kariery nie były łatwe. Zmar­ła 28 stycz­nia 2002 roku w Sztok­hol­mie. Margaret Stromsted udało się stworzyć arcyciekawą, poruszającą, wzruszającą i w wielu momentach wywołującą uśmiech na twarzy opowieść.

Nowe wydanie. Poradnik dla kobiet zaangażowanych w destrukcyjne uczucie do niedojrzałych emocjonalnie mężczyzn. Autorka uczy, jak przezwyciężyć własne uzależnienie, odzyskać godność i stworzyć satysfakcjonujący związek.

Oddziały radzieckie przez dziesięć lat „udzielały narodowi afgańskiemu braterskiej pomocy”. Od 1979 do 1989 roku życie straciło co najmniej kilkaset tysięcy Afgańczyków, a kilkadziesiąt tysięcy radzieckich żołnierzy poniosło śmierć lub zostało rannych. Wyjeżdżali, by zostać bohaterami. Do kraju wracali jako bankruci – bez nóg, bez rąk, bez złudzeń, z koszmarami, które miały ich nigdy nie opuścić. Niektórzy wracali w cynkowych trumnach.Z opowieści weteranów, pielęgniarek, prostytutek, matek i żon „afgańców” wyłania się wstrząsający obraz niepotrzebnej wojny; wśród zapierających dech w piersiach afgańskich krajobrazów rozgrywają się ludzkie dramaty, a odwaga i braterstwo przeplatają się z niegodziwością i okrucieństwem. „W każdej kolejnej książce z uporem robię to samo – pisze Aleksijewicz – zmniejszam historię do wymiarów człowieka”.Po publikacji książki Swietłana Aleksijewicz została pozwana o znieważenie honoru i godności żołnierzy walczących z Afganistanie.