Poruszające wspomnienia lekarki z oddziału intensywnej opieki medycznej. Historie z OIOM-u, czyli oddziału intensywnej opieki medycznej, zazwyczaj zaczynają się od syren i świateł karetki, a kończą odratowaniem albo śmiercią pacjenta. Często słyszymy też o zaawansowanych technologiach i nowatorskich zabiegach, które ratują życie. Daniela Lamas, lekarka pracująca na OIOM- ie przekonuje jednak, że znamy jedynie niewielki fragment tych opowieści. Po jednym z trudnych dyżurów zadała sobie bowiem zaskakująco proste pytanie: jak funkcjonują ludzie, którym nowoczesna medycyna przedłużyła życie o kolejne dni, miesiące, a czasami lata? Autorka odpowiada na to pytanie, śledząc losy swoich byłych pacjentów oraz ich krewnych. Dziadek, którego obumierające serce zastąpiono pompą na baterie; sprzedawca, który znalazł dawczynię nerki na portalu społecznościowym oraz młoda kobieta, próbująca odnaleźć się w dorosłości, której miała nie dożyć. Wszystkie te poruszające historie rozgrywają się na cienkiej granicy między zdrowiem a chorobą, życiem a śmiercią. To głęboko osobista książka, pozwalająca poznać rzeczywistość, której zarówno my sami, jak i nasze rodziny możemy kiedyś doświadczyć.

Głośna powieść słynnego egipskiego noblisty, która była przez lata objęta zakazem wydawania. Na barce, zacumowanej na Nilu, co wieczór spotyka się śmietanka kairskiej inteligencji: znany aktor, adwokat, literat, tłumaczka w ministerstwie, studentka... Oddają się zabronionemu rytuałowi palenia haszyszu, miłości i rozmowom o tym, co jest najważniejsze w życiu. Mahfuz po mistrzowsku łączy egzystencjalne rozważania o naturze człowieka ze społeczno-obyczajową panoramą Kairu lat 1960. i swoistą poezją absurdalnych, narkotycznych wizji bohaterów.

Żeby widzieć, należy patrzeć, żeby słyszeć, trzeba słuchać. Niepewna siebie, zdominowana przez wszystkich dookoła bohaterka, rozwydrzony synalek, toksyczna matka, ojciec pantoflarz, brat egoista, który zawsze miał "z górki", wredna szefowa - jednym słowem mnóstwo powodów do nieustającej złości na nieciekawą rzeczywistość i nieciekawych ludzi. Ale czy zawsze jest tak, jak się nam wydaje, a otaczający nas ludzie są tacy, jakimi ich postrzegamy? Powieść o tym, że czasem po prostu trzeba "zobaczyć gdzie indziej" czyli spojrzeć na wydarzenia i osoby pojawiające się w naszym życiu z innej perspektywy, a wówczas wszystko może zyskać zupełnie nieznany dotąd wymiar, a bezładnie rozsypane okruchy przeszłości nagle zaczną doskonale do siebie pasować i życie stanie się o wiele szczęśliwsze. A także o tym, że dążenie do zemsty za doznane krzywdy najdotkliwiej uderza w nas samych, przesłaniając z czasem to co naprawdę ważne.

Kiedy Edmund Hillary jako pierwszy zdobył Mount Everest, u jego boku stał Szerpa Tenzing Norgay. Szerpowie – pozostający w cieniu i pomijani przez historię bohaterowie – od zawsze towarzyszyli himalaistom.Wiele relacji z wypraw wysokogórskich opisuje dramatyczne zmagania podczas wspinaczki po poręczówkach. Skąd jednak te liny się tam wzięły? Kto prowadził akcję ratunkową? Są jednak takie historie, które rzadko oglądają światło dzienne. Do nich należą historie Szerpów. W 2008 roku, gdy jedenaście osób straciło życie na K2, najbardziej zabójczej górze, dwóch Szerpów przeżyło. Bazując na wywiadach i niedostępnych wcześniej materiałach Zuckerman i Padoan po raz pierwszy oddają im głos.Autorzy opowiadają historię Chhiringa Dorje i Pasanga Lamy, podążając za nimi od ich rodzinnych wiosek, położonych wysoko w Himalajach, przez slumsy Katmandu, lodowce Pakistanu aż do obozu u stóp K2. Obserwujemy ich, gdy czekają na śmierć, bez czekanów i narzędzi, i towarzyszymy im podczas akcji ratunkowej, która przeszła do historii himalaizmu.Autorzy zbudowali tło historyczne, polityczne, kulturowe i dodatkowo skupili się na miejscu Szerpów w społeczeństwie. W zasadzie Szerpowie zazwyczaj występują jako aktorzy drugoplanowi, a czasem nawet jak rodzaj dekoracji wypraw wysokogórskich.Tym razem dano im głos - to oni są głównymi bohaterami książki.

Ciekawe i poruszające wspomnienia autorki przynoszą wiele bystrych spostrzeżeń dotyczących kultury, tradycji i życia codziennego Hiszpanii w latach dyktatury generała Franco, a także okresu późniejszego, gdy po obaleniu jego rządów kraj wszedł na drogę przemian i modernizacji. Obserwacje Lucii Graves są tym ciekawsze, że nie będąc Hiszpanką ani katoliczką, wchodziła jednak głęboko w obyczaje hiszpańskiego życia i związki emocjonalne z ludźmi tej ziemi. Była więc - co nieczęste - jednocześnie na zewnątrz i wewnątrz opisywanego świata. Dlatego też zarówno obraz malowniczej osady na Majorce, jak historia, tradycja i obyczaje Katalończyków przynoszą bogactwo obserwacji i szczegółów, a zarazem poddane są refleksji i opatrzone komentarzem. A wszystko to opisane zostało z charakterystyczną dla wspomnień nutą nostalgii i wzruszenia.

„Zdumiewające zdolności roślin. Przygodowa podróż botaniczna od A do Z” autorstwa Christiny Harrison i Lauren Gardiner Lauren zabiera nas do ekscytującego i zaskakującego świata roślin. Autorki w dosadny sposób ukazują, że rośliny również posiadają swoją inteligencję i mogą nas jeszcze nie raz czymś zaskoczyć. Książka potrafi nie raz zaciekawić i wciągnąć do lektury, świetnie bawiłem się podczas czytania tej pozycji i ani razu się nie nudziłem. Zbadajmy zatem ten zaskakujący i bogaty świat roślin, opisany barwnym i bogatym językiem. Wiedza z zakresu biologii poszerza się w szybkim tempie, dzięki czemu możemy w lepszym stopniu zrozumieć skomplikowany i różnorodny świat roślin. Autorki pięknym językiem opisują liczne, skomplikowane procesy z życia roślin, pozwalając w przystępny sposób dowiedzieć się, jak rośliny potrafią przetrwać w szybko zmieniającym się świecie, zapewniając tym samym przetrwanie własnemu gatunkowi. Dzięki tej arcyciekawej pozycji przeczytamy o wielu przebiegłych sposobach roślin na przetrwanie. Wiele bardzo dziwnych faktów sprawi, że zupełnie inaczej spojrzysz na wszystkie otaczające cię rośliny. Dowiemy się, chociażby o drzewie pamiętającym dinozaury, czy o właściwościach miłorzębu do przetrwania wybuchu bomby atomowej.

Radosna i mądra opowieść o życiu i śmierci, pełna zabawnych pomyłek i nieoczekiwanych zwrotów akcji. Otwierająca na innych ludzi, pobudzająca do wdzięczności za dobro, którego doświadczamy każdego dnia, odświeżająca jak mrożona herbata w gorący letni dzień. Kolejny powieściowy dowód, że Fannie Flagg jest niekwestionowaną królową literatury obyczajowej południa Stanów Zjednoczonych. Niebo jest właśnie tu, gdzie mieszkasz. Niebo to twoja rodzina, przyjaciele, sąsiedzi. Codzienne troski, małe radości, cuda zwykłego dnia... Bestseller "The New York Times".

Każdy jest na swój sposób mądry. Ale jeśli będziemy krytykować rybę, że nie umie chodzić po drzewach, to przez resztę życia będzie przekonana, że jest głupia. Ally jest dość bystra, by oszukać wielu inteligentnych ludzi. Za każdym razem, kiedy trafia do nowej szkoły, w sprytny sposób ukrywa, że nie umie czytać. Ma już dość bycia nazywaną "ofiarą losu", ale boi się poprosić o pomoc – bo w końcu na głupotę nie ma lekarstwa, prawda? Jednak nowy nauczyciel dostrzega w kłopotliwym dzieciaku rozgarniętą, kreatywną i utalentowaną dziewczynkę. Odmieńcy zaczynają być akceptowani, a w klasie Ally dzieją się rzeczy, które uświadamiają jej, że ona sama – i wszyscy pozostali – są naprawdę kimś, a wielkie umysły nie zawsze myślą tak samo. To pełna uczuć, podnosząca na duchu książka, która przemówi do każdego, kto kiedyś uważał, że coś z nim jest nie tak, bo nie pasował do rówieśników.

Wciągająca opowieść w duchu Służących i Sekretnego życia pszczół o przyjaźni między Mary, ciemnoskórą służącą, i Jubie, trzynastoletnią białą dziewczynką z szanowanej, zamożnej rodziny, która, jak się okazuje, skrywa wiele niewygodnych tajemnic… Poruszająca historia o potrzebie bliskości, szczerości, tolerancji, wyrozumiałości dla inności, niezgody na rasizm i zarazem pasjonujący obraz amerykańskiej rodziny i prowincji Południa Stanów w burzliwych i pełnych napięć latach pięćdziesiątych ubiegłego wieku.

Najstarsze pokolenie repatriantów pamięta 1936 rok, gdy na mocy decyzji Rady Komisarzy Ludowych Sowieci deportowali ich z rodzimych terenów obecnej Ukrainy do Kazachstanu. Trafili tam, gdzie komisarz postawił palec na mapie. Polacy, podobnie jak Niemcy, Ukraińcy i inni, znajdowali się pod tzw. komendanturą. Bez jej zgody nie mogli nawet odwiedzić krewnych w sąsiedniej wiosce. Przeżyli tam ponad pół wieku jako członkowie narodu radzieckiego. W dużym stopniu się zasymilowali. Wiara pozostała zawsze ich wyróżnikiem. Polaków w Kazachstanie odkryła na nowo III RP w latach 90. XX wieku. Pierwsi repatrianci wracali do Polski na własną rękę, załatwiając sobie prywatne zaproszenia. Polski Sejm uchwalił ustawę repatriacyjną dopiero w 2000 roku. Na podstawie ustawy do Polski wróciło około 8 tysięcy osób, według różnych źródeł w kolejce czeka 15-20 tysięcy. 7 kwietnia 2017 roku Sejm przyjął nową ustawę o repatriacji, ułatwiającą powrót Polaków do kraju. W życie weszła od 1 maja 2017 roku. Według jej założeń do Polski będzie mogło wrócić ok. 10 tysięcy osób zamieszkujących azjatycką część dawnego ZSRR. Autor śledzi losy kilkunastu repatrianckich rodzin. Każda z nich to inna historia. Jedną z bohaterek jest Zofia Teliga- Mertens (90 lat), która po powrocie do Polski na własną rękę sprowadziła z Kazachstanu 40 rodzin polskiego pochodzenia, w sumie ponad 200 osób. Jan i Luba Szkorupińscy (siedemdziesięciolatkowie), potomkowie Polaków zesłanych w 1936 roku z Żytomierszczyzny do Kazachstanu. W Kazachstanie przez dwa lata zbierali dokumenty potwierdzające ich polskie pochodzenie. Dziś Szkorupiński mówi o sobie, że jest najszczęśliwszym człowiekiem w Polsce. Mieczysław Popławski przyjechał do Polski wraz z rodziną w 1997 roku. Po powrocie pracował w straży pożarnej. Obecnie jest na rencie i stara się o emeryturę. Mieszka we własnym domku w gminie Goleniów. Maria i Aleksander Wanowie mieszkają w Rudzie Śląskiej od kilku miesięcy.