Vianne i Anouk Rocher żyją w Paryżu pod przybranym nazwiskiem, próbując znaleźć swoje miejsce w świecie, gdzie nie ma miejsca na czary. Vianne postanawia nie korzystać ze swojego daru i do jej sklepu z czekoladą przychodzi coraz mniej klientów. Anouk stopniowo oddala się od matki, rozżalona i zawiedziona jej przemianą. Zyskuje nieoczekiwaną sojuszniczkę w osobie tajemniczej Zozie de Alba, która uwielbia pracę w chocolaterie i bardzo przypomina Vianne sprzed lat

Trzy córki właściciela rancza w Montanie są przyrodnimi siostrami . Spotykają się dopiero na pogrzebie ojca, który zapisał każdej jedną trzecią majątku - pod warunkiem, że przez rok będą razem mieszkać i prowadzić ranczo. Każda czuje się pokrzywdzona koniecznością zmiany trybu życia i dostosowania się do dwóch właściwie obcych kobiet. Żadna nie spodziewa się, że najgorsze dopiero przed nimi...

W budynku starego klasztoru mieszkają z matką i dziadkiem trzy siostry. Julia jest rodzinną pięknością, Finn - intelektualistką, najmłodsza - Maisie - ma problemy z porozumiewaniem się z ludźmi. Z nastolatkami przyjaźni się młody Cygan imieniem Daniel. Latem 1967 roku siostry przeżywają coś niezwykłego, co na zawsze zmienia ich życie...

Idź za głosem serca - tak nazwała Susanna Tamaro swoją najważniejszą i najgłośniejszą książkę - to rada, jakiej udziela swojej pozbawionej matki i zbuntowanej wnuczce schodząca już ze sceny życia babcia. Dramatyzm przeżyć trzech kobiet, tylko z pozoru związanych hierarchią pokoleniową i materialną, odnajduje swój wyraz w uczuciach najstarszej z nich.Racje wyborów dokonywanych w obliczu okrucieństwa współczesnego świata nie wiodą do prawdy, umierają jak drzewo o potężnej koronie i słabych korzeniach. "A kiedy później" - mówi do nas w swej książce autorka -"otworzy się przed tobą wiele dróg i nie będziesz wiedziała, którą pójść, nie wstępuj na pierwszą z brzegu, lecz usiądź i zaczekaj. Siedź nieporuszona, w milczeniu, i słuchaj swojego serca. A gdy do ciebie przemówi, wstań i idź za jego głosem".Idź za głosem serca to niesentymentalny głos za powrotem do uczuć, za ponownym odkryciem serca.

Przejmująca opowieść o losach mieszkańców pensjonatu, ich starzeniu się, przemijaniu. Ironiczna i błyskotliwa, sensualna i plastyczna. Pensjonariusze licytują się egzotycznymi chorobami, dziećmi w Ameryce, wykształceniem, flirtują, uciekają, wspominają smak czereśni i czasy wojny, które wciąż wydają im się bliskie, pełne urody. Czasy, kiedy smak był słodszy, a trawa zieleńsza. Rozliczają się z życiem, które powoli uchodzi i wiecznie czekają na dzieci, które prawie nigdy ich nie odwiedzają.

Manipulantka siejąca wątpliwości i prowokująca zazdrość czy też kobieta umiejąca cieszyć się życiem i wykorzystująca to, czym hojnie obdarzyła ją natura? Jedno jest pewne: hrabina Zofia Potocka była tyleż piękna, co przebiegła. Do końca nie miała zamiaru nikogo słuchać, a swe grzechy postanowiła osądzić sama. Poznajemy ją w Berlinie w roku 1822, gdy na łożu śmierci wspomina swe barwne i skandalizujące życie. Wiodła je wśród wpływowych kochanków i dzieci z trzech ojców, od luksusowych pałaców Sankt Petersburga po Humań – majątek swego drugiego męża, hrabiego Szczęsnego Potockiego. Portret niezwykłej kobiety na barwnym tle naszej historii, z rozbiorami Polski, Konstytucją 3 maja i zdradziecką Targowicą, której Potocki był niefortunnym uczestnikiem.

Kate Brown to kobieta po czterdziestce, żona i matka czworga dorosłych już dzieci, dla których gotowa była do największych poświęceń. Niespodziewanie dla siebie samej podejmuje pracę jako tłumaczka konferencyjna. Ma szansę sprawdzić swoje zdolności organizacyjne na polu zawodowym, podróżuje po świecie, odnajduje się w całkowicie odmiennej rzeczywistości. Czy w takim razie Kate może mówić o pełnej satysfakcji? Książka napisana prostym, pełnokrwistym językiem – idealnym, gdy się chce opowiedzieć o samotności, upływającym czasie i ludzkim targowisku próżności.

Książka prezentuje dużo interesującego materiału o literaturze Młodej Polski. W opowieści tej przeplatają się dwa nurty tematyczne: Tematem wiodącym jest życie Jana Kasprowicza (1860-1926), drugim zaś - historia i kultura tych miast i regionów Polski, z którymi poeta był związany.

Na jednym z międzynarodowych konkursów zdobyła pierwszą nagrodę w biegu slalomowym. Wspinała się na najbardziej strome szczyty w Dolomitach. Prowadzi doskonale prosperujące przedsiębiorstwo, a wygłaszane przez nią pogadanki należą do najpopularniejszych w Ameryce. Wykazała się wyjątkową wprost zręcznością w uprawianiu jazdy konnej, szermierki oraz ćwiczeń gimnastycznych, ale jest także pierwszorzędnym fotografem. A przecież Tomi Keitlen jest niewidoma! Odrzucając wszystkie sztuczne pomoce, którymi instytucje dobroczynne obdarzają niewidomych, autorka udowadnia zdumiewającymi wprost przykładami, że istnieje tylko jeden czynnik, który rozstrzyga, a mianowicie osobista odwaga...

Jest to kontynuacja powieści "Czułe słówka". Książka opowiada o dalszych losach Aurory - kobiety niekonwencjonalnej, o niezwykle barwnym życiu. Jest to wspaniała, a zarazem pełna humoru i smutnej refleksji opowieść o ludzkich namiętnościach, lęku, samotności i oczywiście o miłości.