Bohaterami książki są dzieci, które przeżywają niezwykłe przygody. Uczestniczą w wydarzeniach, związanych z Odsieczą Wiedeńską w 1683 roku. Sprawcą ich wędrówki w czasie i przestrzeni jest niezwykły, choć niepozorny kamyczek, o którego właściwościach dzieci dowiadują się przypadkowo.

Autorka tej książki, tym razem proponuje czytelnikom historię dwojga tytułowych "bliźniaczek". Owe siostry, rozdzielone w dzieciństwie, nie wiedziały o swoim istnieniu. Spotykają się przypadkiem, jako młode kobiety. Wkrótce potem, jedna z nich zgadza się w imię wyższych celów udawać drugą. Odtąd jej życie zaczyna dziwnie się rozdwajać. Musi podjąć walkę o zachowanie własnej tożsamości. Naczelnym problemem tej powieści jest pytanie: ile znaczą w życiu człowieka odziedziczone cechy, a ile jego wychowanie i środowisko, w którym on żyje. Pisarka nie daje tu żadnej odpowiedzi na to pytanie.

Pisarka francuska - żona Paula Sartrea i wyznawczyni jego egzystencjalistycznej filozofii w książce tej umieściła dwa opowiadania, napisane w formie pamiętnika, będące syntezą myśli i przeżyć dwóch kobiet: kobiety zdradzonej i poszukującej w sobie winy za niepowodzenia życiowe, oraz starzejącej się kobiety, która była skłucona z mężem i dotknięta niemocą twórczą. Oba utwory: "Kobieta zawiedziona" i "Wiek umiaru", zawierają wnikliwą analizę wpływu czasu na stosunek dwojga ludzi do siebie w małżeństwie.

Akcja tej powieści rozgrywa się na dwóch równoległych płaszczyznach. Plan pierwszy to burzliwe dzieje Australijczyka, który zaniedbuje żonę i dzieci, zakochując się namiętnie w dziewczynie z rodziny białoruskich emigrantów. Plan drugi książki to dzieje tej rodziny, spisane w formie relacji nie żyjącego już dziadka - seniora - byłego szefa policji w jednym z dystryktów okupowanej przez Niemców Białorusi, a następnie ministra, w powołanym w 1944 roku w rządzie nacjonalistów białoruskich.

Wybór opowiadań opracował ks. Stanisław Klimaszewski. Całość poprzedzona jest fragmentami Pisma Świętego, poświęconymi Bożemu Narodzeniu. Treścią opowiadań jest Boże Narodzenie. Są tu opowiadania: ks. Stanisława Klimaszewskiego - "Hanna z Betlejem" i "Wół i osioł", P. Paltro - "Dwoje przyjaciół i jedna szopka", "Kogut przy żłóbku", H. Baumana - "Pszczoły u Dzieciątka" i "Rozbójnik Rinaldo", Nanny Raiter - "Elemi i osiołek", H. Ch. Andersena - "Choinka", O. Wilde'a - "Olbrzym samolub", S. Lagerl”f - "Róża wigilijna", G. Pappiniego - "Sen Celeni", L. C. "Boże Narodzenie w listopadzie" i "Trochę wieczności dla gwiazdora", E. Sch”ller - "Czarny król", D. Dunnyhill - "Nie ma miejsca", M. Stelli - "Dzieci o Bożym Narodzeniu", Massimo - "Nowy braciszek", "Trzy małe Mikołaje".

Jest to opowieść o losach niepokornej kobiety ze szlacheckiego zaścianka na Wileńszczyźnie i jej rodzinie, oraz o wydarzeniach, które miały miejsce od początku naszego wieku, do lat powojennych - rok 1950. Wszystko to zostało osnute na wspomnieniach matki Teresy Lubkiewicz-Urbanowicz. Wątek autobiograficzny.

Akcja powieści rozgrywa się na przestrzeni trzydziestu lat po II wojnie światowej, w świecie wielkich interesów, w którym nie liczy się człowiek. Młoda dziewczyna, córka bankiera, postanawia za wszelką cenę walczyć o swoje szczęście i o prawo decydowania o sobie.

Przeżyłam Oświęcim to poszukiwana książka Krystyny Żywulskiej, opowiadająca o jej przeżyciach w obozach Auschwitz i Birkenau. Krystyna Żywulska – ur. w 1914 jako Sonia Landau. W czasie okupacji, w 1941 r. wraz z rodziną została przesiedlona do warszawskiego getta, gdzie przeżyła straszliwe miesiące głodu. Po ucieczce stamtąd, działała w ruchu oporu jako Krystyna Żywulska. Została zatrzymana w 1943 r., w Warszawie jako Polka i oskarżona o udział w ruchu oporu, pomoc Żydom oraz niemieckiemu dezerterowi. Była przesłuchiwana w osławionej siedzibie gestapo, w alei Szucha. Udało się jej ukryć pochodzenie. Książka jest wstrząsającą relacją, przedstawiającą dzień po dniu życie i umieranie w obozie zagłady. Żywulska przebywała w obozie Auschwitz I, a następnie Auschwitz II Birkenau – aż do ucieczki z transportu – w czasie trakcie ewakuacji obozu. Pozostawiona przez nią – osobę zajmującą się literaturą zawodowo – relacja jest nie tylko pierwszym, ale i jednym z najlepiej napisanych świadectw czasów komór gazowych.

Ta książeczka umożliwia podróż w czasie i swobodną rozmowę z aktorką kochaną jak żadna inna. Marilyn Monroe to gwiazda jedyna w swoim rodzaju. Jej mit nie gaśnie, wręcz z każdym rokiem nabiera blasku i wciąż wywołuje emocje. Wciąż na świecie ktoś o niej pisze, wciąż wielu chce o niej czytać. Powodów jest mnóstwo, a jednym z nich są stracone możliwości, które tak poruszają naszą wyobraźnię. Czujemy, że to ktoś wyjątkowy i tragicznie niedoceniony, że role, które jej proponowano, nie były na miarę jej talentu.Ile jeszcze mogła osiągnąć? Co powodowało jej cierpienia, a co przynosiło radość? Kim byli mężczyźni jej życia i dlaczego ją pociągali? Jakie miała marzenia? Czego się bała? Co się działo w jej głowie w noc śmierci?

Książka opowiada o kilkunastu latach życia Tadeusza Łomnickiego, jednego z najwybitniejszych polskich aktorów ( a według plebiscytu tygodnika "Polityka" - największego naszego aktora XX wieku), o jego pasji, miłości i śmierci, widzianych oczyma osoby mu najbliższej - jego żony. To książka poruszająca i wzruszająca - świadectwo trudnej, tragicznie zakończonej miłości dwojga wybitnych ludzi, jest jednak także śmiałym odsłonięciem prawdy o polskim środowisku teatralnym - tak śmiałym, że kiedy się ukazała wywołała skandal.