Wiosną 1941 roku autor, 26 - letni polski porucznik kawalerii, organizuje ucieczkę z obozu nr 303 na Syberii. Towarzyszy mu sześciu więźniów z różnych krajów, w tym jeden obywatel USA. Uciekinierzy przedzierają się na południe przez tajgę, wyżyny Mongolii, pustynię Gobi, Tybet, Himalaje, do ,brytyjskich Indii - ponad 6000 km. Nie maja mapy ani kompasu, jedyny ich ekwipunek to siekiera i nóż. Codziennie czyhają na nich nowe niebezpieczeństwa. Mimo wielkiej woli przeżycia, odwagi i wytrzymałości fizycznej nie wszystkim uda się osiągnąć cel.

Teksty legendarnego włoskiego dziennikarza, korespondenta niemieckiego tygodnika „Der Spiegel”, pisane na przestrzeni dwudziestu pięciu latm.in. w Japonii, Kambodży, Laosie, Chinach, Indiach i Pakistanie

Opowieść o francuskim księdzu, człowieku ufającym Bogu.

Książka poświęcona jest postaci kapitana Czarneckiego, walczącego w polskiej marynarce wojennej, podczas drugiej wojny światowej.

Iran to kraj kontrastów. Jak pisze sam autor – Delikatność i umiłowanie poezji sąsiadują ze skrajnym okrucieństwem. W którym teherańska inteligencja zafascynowana jest Zachodem, kocha filmy Kieślowskiego i zapuszcza wąsy na cześć Wałęsy, a równocześnie nosi w sercach ogromny żal za dawne upokorzenia: zamach stanu zorganizowany przez CIA czy pełne obojętności milczenie świata, kiedy Saddam Husajn zrzucał na Iran broń chemiczną. To kraj, w którym studiuje bardzo duży odsetek dziewczyn, gdzie kobiety angażują się w działalność polityczną, biznesową, artystyczną i które muszą na co dzień nosić na głowie obowiązkową chustę, zakrywającą włosy. Walka między tradycją, sięgającą czasów Mahometa, a nowoczesnością trwa na każdym kroku, także wśród elity duchowieństwa, która dzieli się na ajatollahów bardzo ortodoksyjnych i tych bardziej liberalnych, chcących udowodnić światu, że możliwe jest zbudowanie nowoczesnego państwa w zgodzie z zasadami Koranu.Marek Kęskrawiec jest zafascynowany Iranem, jednocześnie zachowuje do niego zdrowy dystans, nie unika krytycznych spostrzeżeń, na przykład na temat irańskiej etykiety grzecznościowej – ta'rof, która często prowadzi do tego, że nie wiemy co tak naprawdę myślą mieszkańcy Iranu.

Wielki bazar kolejowy jest zapisem czteromiesięcznej podróży autora z Londynu do Tokio i z powrotem, którą odbył w całości pociągiem, a właściwie wieloma pociągami, w tym słynnym Orient Expresem i koleją transsyberyjską. I to właśnie pociąg jest w pewnym sensie głównym bohaterem tej książki, pociąg rozumiany nie tylko jako środek lokomocji, ale także jako wynalazek szczególnie sprzyjający komunikacji. Długie godziny spędzone razem w przedziale sypialnym czy też spotkanie przy herbacie w wagonie restauracyjnym to niepowtarzalna okazja do kontaktu z drugim człowiekiem, czasem bardzo intensywnego, bo niemal z definicji skazanego na przygodność i nietrwałość.W tej opowieści ważniejszy od wyliczania rozmaitych "atrakcji turystycznych" jest opis samego fenomenu podróżowania, który pozwala nam zobaczyć na własne oczy to, co odmienne i obce, doświadczyć zdziwienia i zachwytu nowością, a zarazem tęsknoty. Wszystko to sprawia, że książka Theroux wnosi w tradycyjną literaturę podróżniczą prawdziwy powiew świeżości. Opis podróży nie zamienia się tutaj w katalog informacji o odwiedzanych krajach, ich historii, krajobrazach i kulturze. Autor nie jest turystą, świadomie omija miejsca polecane w przewodnikach, wybiera raczej lokalne atrakcje i jest prawdziwym podróżnikiem - kimś, kto dostrzega sens raczej w byciu w drodze niż w docieraniu do celu.

XVII wiek. Młody Wenecjanin, schwytany przez piratów i sprzedany na targu niewolników, trafia pod dach stambulskiego uczonego. Szybko okazuje się, że zdumiewająco podobni fizycznie, pan i niewolnik mają także wspólne pasje i zainteresowania. Na prośbę Hodży, przekonanego o wyższości europejskiego wykształcenia, Wenecjanin opowiada mu o zachodniej sztuce, nauce i technologii. Role mistrza i ucznia nieraz się jednak odwrócą, a wiedza obu zostanie wykorzystana przez sułtana podczas wojny z Polską. Otrzymają zlecenie zbudowania fantastycznej machiny wojennej...

Gródek to wieś pachnąca rozgrzanymi przez słońce ziołami. Miejsce małych radości i niewielkich smutków, spokojne i harmonijne, gdzie czas odmierzają msze w kościele i wieczorne dysputy w barze. Ludzie żyją z dnia na dzień, a ksiądz może więcej niż wójt. Ten trwający od lat porządek burzy śmierć starego proboszcza. Do Gródka musi przyjść ktoś nowy! Gdy na plebanii pojawia się ksiądz Rafał, cała wieś huczy od plotek. Młody i przystojny proboszcz to w Gródku prawdziwa sensacja! Zdania parafian są podzielone, a na biurku biskupa ląduje coraz więcej donosów. Jednak mieszkańcy z zaskoczeniem zauważają, że od przybycia księdza Rafała coś się zmienia. Godzą się wrogowie, ludzie uznawani za przegranych odzyskują sens życia. Gdy dodać do tego nabożeństwo w intencji Elvisa Presleya – wniosek jest jasny. Nastają nowe czasy, które nie każdemu mogą się podobać.

„Opowiadania odeskie” to zbiór opowieści ze świata żydowskich przestępców i rzezimieszków, żyjących na przedmieściach przedwojennej Odessy. Żyją życiem codziennym, choć przeplatanym niecodziennymi wydarzeniami...Rodzaj fascynacji, jaki opowiadania Babla budziły i wciąż budzą, ma źródło w niezwykłym sposobie, którego użył, aby opowiedzieć nam to, co widział. A może nawet w samym sposobie patrzenia. Otóż Babel patrzy na swoich Żydów jak na ludzi innych, zdolnych do takich samych grzechów, pasji, uniesień, żartów i szaleństw jak ich sąsiedzi. Tyle, że patrzy po swojemu – z uśmiechem i podziwem, którym chce zarazić czytelnika. Jest to podziw nie dla urody ich życia, tylko dla jego intensywnej pełni.

„Samsara”, co po hindusku znaczy „nigdy nie wiesz, dokąd trafisz”, tryska optymizmem, wszystkie zaś wyglądające na kompletnie zmyślone i wyśnione opowieści o porywaczach, rabusiach z Angkoru albo obdarzonych nadludzką mocą Ma-song z policzkami przekłutymi mieczami są prawdziwe. "Samsara. Na drogach, których nie ma" to fascynująca opowieść Tomka Michniewicza o jego podróży po Azji – pełnej niebezpieczeństw, zaskakujących zdarzeń i ciekawych ludzi. Przedziera się przez dżunglę, łapie jadowite węże, zakrada się do obozu partyzantów, tropi przemytników dzieł sztuki i... świętych mężów, którzy potrafią cofnąć czas. Nie omija też utartych szlaków – zwiedza azjatyckie metropolie i ruiny dawnych królestw albo wyleguje się pod palmami, popijając sok z kokosa. Świat można oglądać przez przyciemnione szyby limuzyny albo z dachu rozklekotanego autobusu. Tomek Michniewicz woli to drugie – pakuje plecak, kupuje bilet i rusza w nieznane, by przeżyć niesamowitą przygodę!