Morze Czarne w powszechnym rozumieniu traktowane jest niezwykle niedobrze. Traktujemy je jako jakiś odległy akwen, nie mający nic wspólnego z nami – Europejczykami, naszą kulturą i cywilizacją. Morze Czarne leży gdzieś „w Azji albo innej Afryce”. Takie rozumienie jest nieuzasadnione tak geograficznie, jak i czysto historycznie. Tam bowiem, nad Pontus Euxinus – Morzem Gościnnym – ścierały się kultury i cywilizacje, które to pozwoliły na takie, a nie inne ukształtowanie naszej świadomości.Historię, kulturę, ludzkie problemy, a nawet politykę najnowszą – to wszystko przybliży nam zbiór reportaży wydany przez Wydawnictwo Czarne.

Maria Biłas-Najmrodzka (absolwentka filologii polskiej) i Elżbieta Narbutt (dziennikarka, z wykształcenia lekarz weterynarii, dziesięć lat temu praktycznie straciła wzrok) napisały pełną ciepła i optymizmu książkę, której treścią jest zwyczajne życie - bez fajerwerków i sensacyjnych doniesień. Na pierwsze danie: kłopoty z pamięcią, nadkwasota, siwe włosy i choroba psa. Na drugie: dużo wolnego czasu i wspomnienia. A przecież świat można oswoić, co autorkom skutecznie udaje się robić. najprostsza recenzja "Bigosu w papilotach": po jego lekturze chce się po prostu żyć pełnią życia i PESEL, który, chcąc nie chcąc, mamy w dowodzie, nie ma na to żadnego wpływu.

Grecy nazywali ich Tyrrenami bądź Pelazgami, Rzymianie Etruskami bądź Tuskami, sami określali się mianem Rasenna. Kim w rzeczywistości byli Etruskowie? Skąd pochodzili, a przede wszystkim, co się z nimi stało? Pojawili się pod koniec VIII w. p.n.e., zniknęli na początku I w. p.n.e., pozostawiając po sobie wspaniałe grobowce, naczynia ze złota, przepiękne wyroby rękodzielnicze i świadectwa zaawansowanej technologii, szeroko stosowanej następnie przez Rzymian. Ale żadnej historii, żadnej summy, żadnej literatury.Faktem jest, że właśnie z niewiedzy rodzi się XVII i XVIII-wieczny mit i tajemnica Etrusków, wizja Etrusków jako ludu, który uczynił wszystko, by zatrzeć wszelki ślad swego pochodzenia, tradycji i kultu.

Punktem wyjścia książki Schactera, profesora psychologii na Uniwersytecie Harvarda, są znane każdemu z codziennego doświadczenia "grzechy" pamięci: przemijanie śladów pamięciowych, roztargnienie, zablokowanie, błędne przypisywanie, zasugerowanie, tendencyjność i uporczywość. Omawiając każdy z nich, autor odwołuje się często do znanych publicznie przypadków zaburzeń pamięci.Opisując odpowiedzialne za nie mechanizmy, sięga nawet czasem do neurofizjologii, ale robi to w sposób przystępny - czytelnik czuje się niejednokrotnie tak, jakby sam dokonywał odkrycia. Mimo że książka daleka jest od gatunku "samouczków", Schacter podaje także środki zaradcze w przypadkach konkretnych zaburzeń pamięci. Przekonuje nas też, że niedoskonałości pamięci są zarazem jej zaletami, elementami mostu, który łączy w czasie nasz umysł ze światem zewnętrznym.

Lato 1946 roku. Hablund Doran, właściciel dobrze prosperującej kopenhaskiej fabryki, zafascynowany kulturą i obyczajami mieszkańców Syberii postanawia zapuścić się w ten rejon świata. Trafia do Charyni, zapadłej wioski w tajdze. Już nigdy nie powróci do Danii. Kilkadziesiąt lat później tropem zaginionego podróżnika wyrusza student antropologii Erske. Czy uda mu się rozwikłać zagadkę tajemniczego zniknięcia rodaka? "Od dłuższego czasu - mówi autorka - chciałam napisać książkę o kimś, kto gdzieś wyjedzie i już nigdy nie powróci. We mnie też była taka myśl, a może pragnienie, by gdzieś wyjechać na zawsze". Z kalejdoskopu opowieści wyłania się obraz zderzenia kultur i refleksja na temat podstawowych wartości.

Paryż, początek XIX stulecia. Pierwszego konsula Napoleona Bonaparte już tylko krok dzieli od cesarskiego tronu. Toteż drobne utarczki z Józefiną przeplatają się z poważnymi naradami na najwyższym szczeblu. Najgroźniejszym przeciwnikiem Napoleona wydaje się przywódca szuanów Jerzy Cadoudal. Zanim jednak dojdzie do wielkiego procesu i zbiorowej egzekucji spiskowców, na scenie pojawi się niezwykły młodzieniec - kawaler de Sainte-Hermine. To prawdziwie romantyczny bohater, obdarzony niepowszednimi przymiotami ciała i ducha, kryjący w sobie mroczną tajemnicę i obciążony obowiązkiem zemsty. Pewnego dnia, w okolicznościach zagadkowych i sentymentalnych, Sainte-Hermine znika, a na jego miejsce pojawia się Rene - potomek wielkiego rodu, zaciągający się na okręt korsarski jako zwykły marynarz. Czeka go pełen niebezpieczeństw egzotyczny rejs, walka na morzu z Anglikami, a na lądzie ze zbójcami i dzikimi bestiami, wreszcie wielka miłość.

Dwie historie splecione niewidzialną nicią przypadku lub przeznaczenia.Niemcy, początek drugiej wojny światowej. Horst Bartlik jest przeciętnym, niewyróżniającym się mężczyzną, który prowadzi spokojne, pozbawione wybuchów namiętności życie. Dwa wydarzenia zmieniają jego losy. Odkrycie, że nie kocha już swojej żony oraz wyjazd na wojnę. Skierowany do bazy na Bornholmie mężczyzna budzi się powoli do życia, odzyskuje dawną pewność siebie, męskość. Nie spodziewał się, że wojna przyniesie mu szansę na miłość. Historia Bartlika przerywana jest opowieścią młodego mężczyzny. Jego jedyną słuchaczką jest pogrążona w śpiączce matka: bohaterka jego historii. Obiekt synowskiej miłości i nienawiści. Obu bohaterów łączy to samo, powtarzane wciąż na nowo i różnymi głosami pragnienie. I coś jeszcze. Bornholm, Bornholm to poruszający i wzruszający obraz osamotnienia i wewnętrznej walki opowiedziany przez autora, który najważniejsze z prawd opowiada stylem balansującym na granicy powagi i żartu. Dobrzaniecki kreuje świat, który obserwujemy z uśmiechem lub grymasem niedowierzania. Jednak ostatecznie odpowiedzi na zadane pytania odnaleźć będziemy musieli sami

To miała być wyprawa aklimatyzacyjna przed próbą wytyczenia nowej drogi na Manaslu. Los okazał się okrutny. 8 kwietnia 2009 r. podczas zejścia do bazy, po założeniu obozu II na ośmiotysięczniku Dhaulagiri Piotr Morawski spadł w 25-metrową szczelinę. Gdy udało się go wydostać, nie dawał już oznak życia. Miał zaledwie 32 lata. Był znakomitym himalaistą, zdobywcą sześciu ośmiotysięczników, jednym z najbardziej rokujących na przyszłość wspinaczy i dobrym, szlachetnym człowiekiem. Kochał wysokie góry, a wspinaczka była pasją, dla której gotów był poświęcić doskonale zapowiadającą się karierę naukową na Politechnice. Piotr na zawsze został w Himalajach. W Warszawie została jego żona Olga i dwaj mali synowie. Ta książka opowiada o miłości i o śmiertelnie zaborczych górach, które tę miłość wystawiały na próbę. I choć wydaje się, że góry zwyciężyły, to tak naprawdę zwyciężyła miłość. To ona jest najważniejsza w tej opowiedzianej na dwa głosy historii. Piotr przemawia w niej słowami ze swego dziennika, który prowadził podczas wypraw. Olga wspomina swoje życie u boku męża - sławnego himalaisty a także wyprawę w Himalaje, od której musiała to życie zacząć od nowa. To wzruszająca opowieść o miłości, nadziei i pokonywaniu szczytów. Tych pokrytych śniegiem i tych, które przed nami stawia życie.

Okres wielkiego pionierstwa amerykańskiego.

Peter Godwin pędzi życie nomady, dziennikarza specjalisty od spraw Afryki, który podąża od zlecenia do zlecenia, z jednego kontynentu na drugi. Od czasu do czasu odzywa się do mieszkających w Zimbabwe rodziców, by upewnić się, że wszystko w porządku. Pewnego dnia okazuje się, że nic nie jest w porządku: ojciec jest umierający. Tak zaczyna się najniezwyklejsza, najdalsza i najboleśniejsza z podróży Petera Godwina. Jego osobista historia splecie się nie tylko z dramatycznym upadkiem Zimbabwe, ale zupełnie niespodziewanie zatoczy wielkie koło, by powrócić do przedwojennej Polski. Tam bowiem urodził się Kazimierz Goldfarb, którego cała rodzina zginęła w Treblince - którego Peter Godwin znał przez całe życie jako swojego ojca, Georgea. Na początku XXI wieku zostaje on wraz z żoną po raz drugi wygnany ze swojej przybranej ojczyzny, tym razem ze względu na kolor skóry i obłąkańcze wizje prezydenta Roberta Mugabe. Peter Godwin nie może się temu przeciwstawić. Ale pozostawia wstrząsające świadectwo wierności, przywiązania oraz tragicznych losów ludzi i narodów