O Dywizjonie 303 powstało wiele książek. Bohaterstwo polskich pilotów w bitwie o Anglię jest powszechnie znane. Jednak ta pozycja jest wyjątkowa. Autor, zafascynowany niezwykłymi charakterami pilotów, którzy jeszcze przed wojną wykazywali się brawurą graniczącą z szaleństwem (słynne przelatywanie myśliwcem pod warszawskimi mostami), skupia się właśnie na ich niewiarygodnie kolorowych życiorysach. Niewyczerpana fantazja, witalność, życie na krawędzi, potrzeba adrenaliny, która niektórych po wojnie sprowadziła na manowce. „Życie? – pytał z zadumą jeden z pilotów. – Mierzyło się je na dni i godziny, a czasem na minuty. Człowiek upijał się jego czarem, ekscytował tempem i intensywnością”.

Janusz Ekles próbuje odpowiedzieć na pytanie, jaka demokracja jest potrzebna Polsce po upadku systemu komunistycznego. Punkt wyjścia jego rozważań stanowi określenie i wskazanie historycznych źródeł dwóch ważnych negatywnych stron polskiego życia publicznego lat dziewięćdziesiątych – są nimi bierność polityczna społeczeństwa i brak elity politycznej. W trzecim rozdziale autor definiuje największe zagrożenia polskiej państwowości i ustroju, jakimi są według niego: próba powrotu do anachronicznej koncepcji państwa-dysponenta i ideologizacja życia politycznego (partie oparte na formule ideologicznej). Wreszcie ostatnia część pracy rysuje zarysy programu pozytywnego: uchwalenie Konstytucji, która stworzyłaby zręby ustroju państwa-gwaranta, opartego na zasadzie równowagi i prawnego uregulowania stosunków między trzema podmiotami: państwem, obywatelami i publiczną władzą.

Człowiek tajemnica. Listów nie pisał. Dzienników nie prowadził. Mruk. Miły. Uśmiechnięty. Osobny – tak o nim mówili. Większość tego, co wiemy o Krzysztofie Komedzie, pochodzi ze wspomnień jego żony. Często sprzecznych z tym, co pamiętają inni. Agnieszka Osiecka pisała, że gdy grał na fortepianie, jego dłonie opowiadały „małe, kameralne historie o niebie dla dwojga osób”. Ale jego życie taką historią nie było. By poznać prawdę o jednym z najwybitniejszych polskich muzyków, którego kołysankę z „Dziecka Rosemary” nucił cały świat, Magdalena Grzebałkowska odwiedza między innymi państwa skandynawskie, Rosję i Stany Zjednoczone. Dociera do ostatniego żyjącego świadka tragicznego upadku ze skarpy sprzed pięćdziesięciu lat i jako pierwsza przedstawia jego wersję wydarzeń. Odkrywa osobiste życie polskiego jazzu – Komedy i środowiska, w którym się obracał: od barwnego życia Piwnicy pod Baranami i narodzin warszawskiego Jazz Jamboree aż po Los Angeles tuż po lecie miłości. Poznaje historie ludzi, którzy dla muzyki porzucali pracę, dzieci, dostatnie życie. To poruszający portret pokolenia, dla którego jazz był najpiękniejszą – i często jedyną – namiastką wolności.

W niniejszej książce, prezentującej dzieje polityki polskiej od XV wieku do I rozbioru, gros rozważań koncentruje się wokół istoty, specyfiki i fenomenu demokracji staropolskiej. Godna podkreślenia jest niekonwencjonalna interpretacja wielu zjawisk i faktów historycznych, często odmienna od istniejącej w historiografii. Publikacja stanowi próbę nowego, niejednokrotnie kontrowersyjnego ujęcia węzłowych kwestii, wspartego jednakże poszerzoną bazą faktograficzną. Refleksje nad przyczynami świetności i upadku I Rzeczypospolitej cechuje silne eksponowanie związków zachodzących między polityką wewnętrzną a zagraniczną.

Od „Daj, ać ja pobruszę...” do „No to frugo”. Najbardziej błyskotliwy specjalista od polszczyzny o pięćsetce najbłyskotliwszych, najniezwyklejszych, najważniejszych polskich zdań. Jerzy Bralczyk nie tylko zebrał zdania, które najsilniej istnieją w świadomości Polaków, ale też z ich pomocą stworzył niezwykłą opowieść o polskiej mentalności, która odbija się w tym, jak mówimy na co dzień i od święta. Są tu literackie cytaty (z Mickiewicza, Sienkiewicza, Słowackiego, Wyspiańskiego, Konopnickiej, Tuwima, Kofty, Osieckiej i Młynarskiego), zdania wielkich Polaków (od Jagiełły i „Mieczów ci u nas dostatek...” do „Czuj się odwołany” Wałęsy), codzienne powiedzenia, zawołania kibiców i reklamowe hasła, które zrobiły zawrotną karierę w języku potocznym. Każde z nich opatrzone brawurowym, ale też wnikliwym komentarzem opowiadającym o genezie i zmiennych losach najsłynniejszych polskich zdań.

Młody Szkot pod wpływem impulsu przejmuje podupadły antykwariat i postanawia rozkręcić ów bez wątpienia niełatwy interes. Jak się okazuje, decyzja ta wywraca jego życie do góry nogami. Poznajcie Shauna Bythella, księgarza, bibliofila i wyjątkowego mizantropa ze szkockiego miasteczka Wigtown. Prowadzi tu swój antykwariat, którego niezliczone półki uginają się pod ciężarem tysięcy książek. Wśród nich można znaleźć wszystko: od szesnastowiecznej Biblii po pierwsze wydania powieści Agathy Christie. Raj dla miłośnika książek? Cóż… prawie. W swoich szczerych, sarkastycznych i przezabawnych zapiskach dokumentuje obfitujące we wzloty i upadki codzienne życie księgarza: utarczki z wrednymi klientami, problemy z ekscentrycznym personelem, frustracje z powodu chronicznie pustej kasy, podróże do najodleglejszych zakątków Wielkiej Brytanii w poszukiwaniu książkowych skarbów, emocje towarzyszące niespodziewanym znaleziskom, uroki małomiasteczkowego życia… O tym wszystkim przeczytacie w pełnym szkockiego poczucia humoru Pamiętniku księgarza.

Książka polityczno-społeczno-feministyczna. O aktywizmie, o nadziei, o tym, że warto działać na przykładzie osiągnięć i zmian społecznych wywalczonych w przeszłości. Nadzieja to opowiedzenie się za nieznanym i niepoznawalnym, alternatywa dla pewności żywionej zarówno przez optymistów jak i pesymistów. Nadzieja jest opowieścią o niepewności, o radzeniu sobie z ryzykiem, jakie niesie niewiedza o tym co nas czeka za rogiem, a to jest bardziej wymagające niż rozpacz i w pewien sposób jeszcze bardziej przerażające. Ale i nieskończenie satysfakcjonujące. Pozycja o tym, dlaczego warto działać. Dlaczego warto być zaangażowanym politycznie, udzielać się społecznie i chodzić na manifestacje. O tym, jak nawet grupa 10 protestujących kobiet może natchnąć przechodzącego obok naukowca, by ten poświęcił się sprawie, albo jak przez ogólnoświatowe protesty wojna w Iraku została odwleczona w czasie, co mogło dać setkom tysięcy Irakijczykom szansę na przygotowanie się na nią.

Sprawa kapitana Dreyfusa - największy skandal poltyczny Europy w drugiej połowie XIX wieku. Początek Sprawy przypada niemal w połowie okresu dzielącego dwa wydarzenia rozgrywające się w galerii lustrzanej najgłośniejszej rezydencji monarszej: proklamowanie 18 stycznia 1871 r. zjednoczonego cesarstwa niemieckiego, zamykające czas francuskich roszczeń do hegemonii kontynentalnej, oraz podpisanie 28 czerwca 1919 r. traktatu pokojowego po wielkiej wojnie, w której Niemcy zostały zwyciężone. W 1894 roku Alfred Dreyfus, francuski oficer artylerii pochodzenia żydowskiego, został na podstawie spreparowanych dowodów oskarżony o zdradę na rzecz Niemiec. Koronnym dowodem w procesie były: rękopis pisma do ambasady niemieckiej przypisywany Dreyfusowi i przysięga jednego świadka oskarżenia. Znamienne, że już bardzo wczesne refleksje nad sprawą Dreyfusa – która we Francji mniej więcej od przełomu lat 1897–1898 stała się po prostu Sprawą, właściwie niewymagającą dopowiedzenia nazwiska – wykazywały niecodzienną przenikliwość, nie tracąc podstawowego sensu po wielu dziesięcioleciach.

Kuchnia dla głodnych wiedzy. Czy zastanawiałeś się, kiedy ludzie zaczęli gotować? Jak przyrządzali jedzenie neandertalczycy albo jak mógł smakować stek po kromaniońsku? Michał Kuźmiński, wieloletni szef działu Nauka „Tygodnika Powszechnego”, prowadzi nas przez fascynujące tajniki jedzenia i gotowania od czasów prehistorycznych po najdalszą przyszłość. Z książki dowiesz się, jak wygląda gluten, poznasz tajniki zakwasu chlebowego (wszyscy wiedzą, że pierwszy chleb nigdy nie wychodzi i najlepiej od razu zacząć od drugiego), poznasz zapach zupy z kwarków, dowiesz się, jak wyhodować sałatę w kosmosie i dlaczego astronauci lubią pikantne jedzenie. Ta książka to prawdziwie (r)ewolucyjne historie sztuki kulinarnej. Kopalnia naukowej wiedzy i fascynujących ciekawostek na temat jedzenia i gotowania.

Czy to już koniec naszej cywilizacji? Trzymamy w ręku książkę, która jest jednym z najważniejszych dzieł współczesnej humanistyki, nie tylko polskiej. Wybitny uczony i pisarz, wielki erudyta, prof. Wojciech Roszkowski, dokonuje w niej bilansu naszej cywilizacji. Bilans to dramatyczny. Upadek zachodniej kultury, do której przecież i my, Polacy, należymy, wieszczono co prawda już sto lat temu, ale wówczas była to bardziej przepowiednia niż udokumentowana teza. Dziś nasze wielowiekowe dziedzictwo zostało przez elity europejskie oraz amerykańskie w całości odrzucone, co uznaje się za wyraz… postępu. Konsekwencją takiej postawy jest zrównanie zbrodni i osiągnięć, wierności i zdrady, bohaterstwa i tchórzostwa, mądrości i głupoty, kłamstwa i prawdy. Obrazowo rzecz ujmując, zwolennicy teorii o istnieniu wielu prawd chcą się przejrzeć w roztrzaskanym lustrze. Autor „Roztrzaskanego Lustra” analizuje setki przejawów dekadencji; czyni to w sposób barwny i wielostronny. Jego opisy i refleksje są logiczne oraz przekonujące. Język książki jest jej niepodważalną zaletą: lapidarny, skrzący dowcipem, mimo poruszania skomplikowanych spraw – prosty, precyzyjny i zrozumiały.