Znakomity romans historyczny osadzony w realiach starożytnego Rzymu. Od wyrazistego początku do dramatycznego zakończenia Mur Hadriana jest pasjonującą lekturą, od której trudno się oderwać. Postacie bohaterów są nakreślone tak ostro i tak sugestywnie, jak sylwetki w rzymskiej mozaice, a otoczenie równie tajemnicze i obce jak celtycki głaz pokryty pismem runicznym. Ta porywająca i inteligentnie napisana powieść na długo zapada w pamięć.

Wyprawa w głąb dziejów Ameryki z doskonałym przewodnikiem, Charlesem C. Mannem korespondentem magazynów "Science" i "Atlantic Monthly. Charles C. Mann przedstawia wyniki badań archeologicznych ostatnich dziesięcioleci. Wnioski są zaskakujące. W chwili przybycia Kolumba na Hispaniolę w Amerykach żyło więcej ludzi niż w Europie; największe, blisko milionowe miasto Tenochtitlan miało sprawne wodociągi, ogrody botaniczne i nieskazitelnie czyste ulice - czym nie mogła się poszczycić żadna ze stolic Starego Świata; indiańscy rolnicy wyhodowali kukurydzę ze zwykłego chwastu i potrafili prowadzić uprawy w tropikalnej dżungli bez jej niszczenia (sztuka dziś nieosiągalna); matematyka, astronomia i pismo były w Mezoameryce rozwinięte nie gorzej niż u Sumerów. Nowy Świat nie był ostoją pierwotnej przyrody ani pustkowiem, ale w znacznej mierze krajem przeobrażonym przez człowieka. Skąd się zatem wziął ów powszechnie znany obraz konkwistadorów obejmujących w posiadanie wyludnione kontynenty? Dlaczego tak rozwinięte cywilizacje zniknęły bez śladu? Zapraszamy na nowe odkrywanie Ameryki, wyprawę w głąb dziejów, w której książka Manna będzie fascynującym i rzetelnym przewodnikiem.

Jan Krawiec urodził się w 1919 r. w Bachórcu na Rzeszowszczyźnie, od 1949 r. mieszka w Chicago, aktywnie uczestnicząc w tamtejszym życiu polonijnym. W latach 1968-1985 był redaktorem naczelnym Dziennika Związkowego, organu prasowego Związku Narodowego Polskiego - czołowej organizacji Polonii amerykańskie. Ściśle współpracował z prezesem ZNP i Kongresu Polonii Amerykańskiej Alojzym Mazewskim. Wspomnienia Jana Krawca obejmują także jego dzieciństwo i młodość w podkarpackiej wsi, dramatyczne przeżycia okresu wojny: od kampanii wrześniowej, uczestnictwa w konspiracji, przez więzienie Gestapo, po pobyt w obozach koncentracyjnych w Aschwitz-Birkenau i Buchenwaldzie, następnie los dipisa w powojennych Niemczech, wreszcie niełatwe początki życia w Ameryce. Autor w bezpośredni sposób wyraża swoje opinie o rzeczywistości polskiej, polonijnej i amerykańskiej. Prezentuje plejadę osobistości życia publicznego, z którymi miał do czynienia w swej długiej karierze, ale również najbliższą rodzinę i przyjaciół, gdyż, jak podkreśla, wiele im zawdzięcza. Otwarte zakończenie ukazuje wciąż aktywnego „świadka historii", który na spotkaniach z amerykańską młodzieżą dzieli się doświadczeniami ze swojego życia oraz wiedzą o losach Żydów i Polaków w czasie Holocaustu.

W mrocznym, zimnym Sztokholmie toczy się bezlitosna gra – Zack jeszcze nigdy nie otarł się tak blisko o śmierć. W Sztokholmie grasuje potwór. Ktoś udostępnił w Internecie film, na którym widać przerażonego chłopca uwięzionego w klatce w jakimś pomieszczeniu pod ziemią. W tle, pod bezlitośnie odliczającym czas zegarem, porusza się porywacz. Kiedy inspektor policji kryminalnej Zack Herry widzi transmitowany na żywo film, dociera do niego, jak straszliwy los czeka chłopca, jeśli nie zdążą odnaleźć go na czas. Zack musi rzucić na szalę własne życie i narazić na niebezpieczeństwo swojego przyjaciela.

Widok, jaki ukazuje się na wyspie oczom policjantów jest surrealistyczny. Wygląda na to, że młodzi ludzie z wyższych sfer odprawiali jakieś hedonistyczne rytuały, których finałem była krwawa jatka. Kiedy dochodzi do kolejnego zbiorowego samobójstwa, policja wciąż nie ma żadnego tropu. Wszystko wskazuje na to, że po raz pierwszy od dawna życie inspektora policji kryminalnej Zacka Herry’ego toczy się właściwym torem. Dosięga go jednak osobista tragedia, która stawia wszystko na głowie. Zack uważa, że może rozwiązać sprawę samobójstw – jeśli tylko pójdzie tropem małych różowych tabletek z Bambim. Bambi to trzecia część serii – tym razem inspirowana mitem o łani kerynejskiej. Kiedy grecki mit przeplata się z twardą rzeczywistością sztokholmskiego świata przestępczego, efekty są wyjątkowo brutalne.

Oblężone przedmieście, zaginiona kobieta i dwadzieścia cztery godziny na rozwikłanie zagadki. W Stallhagen, dzielnicy Sztokholmu zamieszkanej głównie przez imigrantów, kontrolę przejęły walczące ze sobą gangi. Policyjny radiowóz zostaje wysadzony w powietrze, a na ulicach dochodzi do krwawych zamieszek. Ktoś umieszcza w Internecie film przedstawiający brutalnie zgwałconą młodą kobietę. Napastnicy pozostawili ją na niechybną śmierć. Policja otacza przedmieście żelaznym pierścieniem. Ludzie domagają się zemsty. Inspektor policji kryminalnej Zack Herry postanawia odnaleźć kobietę, zanim będzie za późno. Nie wie, że w ukryciu działają potężne siły i że będzie musiał przejść najtrudniejszą próbę w swoim życiu. Heroina to czwarta część serii. Mit o Herkulesie i stajni Augiasza na naszych oczach przemienia się w ultranowoczesny thriller, odzwierciedlający lęki, z którymi każdy mieszkaniec cywilizowanego świata musi się mierzyć na co dzień.

W ciągu samotnej ośmiomiesięcznej wyprawy poznawczo-reporterskiej Tomasz Owsiany odwiedził siedem plemion i ludów oraz wybrane społeczności Filipin we wszystkich makroregionach kraju. Nawiązał bliskie kontakty z mieszkańcami i uczestniczył w ich codziennym życiu: wyrabiał węgiel, uprawiał zbieractwo, orał bawołami ryżowiska i brał udział w często szokujących ceremoniach. Poznał szamana uprawiającego czarną magię i dotarł do obozu grupy paramilitarnej na Mindanao. Mieszkał w kolonii karnej i rezydencji filipińskiego multimilionera.Celem jego wyprawy było doświadczenie „próbek” z pełnego obrazu Filipin, poznanie nieeksportowej twarzy kraju oraz odnalezienie odpowiedzi na pytanie, jak przeobrażają się tamtejsze rdzenne kultury pod wpływem nowoczesności. Ale ambitne założenia podróży nie oznaczają śmiertelnej powagi opowiadania. W historii tej nie brak humoru czy anegdot wypływających wprost z filipińskiej rzeczywistości. Ta opowieść płynie tak, by każde zdarzenie i każdy wątek miały czas wystarczająco wybrzmieć i zatrzymać naszą uwagę. Tu nie ma miejsca na pośpiech, a autor ani przez chwilę nie ulega pokusie stawiania twardych ocen czy diagnoz. Rzadka dziś i tym bardziej cenna podróż z treścią.

Cudowna wyspa, która zapewnia nigdzie nie osiągnięta na Ziemi szczęśliwość mieszkańców. Huxley wykreował w tym dziele niesamowity świat, który nie jest przykładem utopii oderwanej od reszty współczesnego systemu politycznego. Tytułowa wyspa to miejsce gdzie również docierają wpływy różnych mocarstw, jednak nie są one tak silne jak w innych częściach świata. Bogactwo opisów i ciekawa fabuła powodują, że nie jest to nudna książka, która ma charakter wykładu pozbawionego akcji. Ciekawe wnioski można wysunąć, gdy wcześniej przeczyta się Nowy Wspaniały Świat tego samego autora, bo w tych dwóch wymiarach ludzie z założenia mają być szczęśliwi i dobrzy.

Mathias pełni samotny nocny dyżur, kiedy na izbę przyjęć przywożą pacjenta. Niedoświadczone ręce chirurga drżą. Młody człowiek na noszach doznał poważnych urazów głowy i bez operacji niechybnie umrze. Mathias musi się wykazać, dzięki czemu zapewni sobie jedną z trzech stałych posad na Oddziale Neurochirurgii. Kiedy delikatnie unosi płytkę kostną, którą wyciął z czaszki mężczyzny, jego ręce przestają drżeć. Wychodząc z sali operacyjnej, czuje się mistrzem świata - aż do następnego ranka, kiedy dowiaduje się, że liczbę posad zredukowano. Troje młodych chirurgów musi walczyć o dwa stanowiska. Troje młodych chirurgów, z których każde ma swojego mentora - mentora z własnymi planami... i gigantyczną samooceną.

Czy potrafisz traktować porażkę jako naturalny etap na drodze do doskonałości? Czy wiesz, jak konfrontować się z niepowodzeniem? Czy zastanawiasz się, jak nauczyć dziecko radzić sobie z porażką? Czy wiesz, czego możesz się nauczyć dzięki porażce? Porażki wytrącają nas z życiowej równowagi, wzbudzają trudne emocje i blokują dalszą aktywność. Czy zawsze musi tak być? Autor niniejszej książki przekonuje nas, że porażka to doskonała informacja zwrotna, umożliwiająca zweryfikowanie celów życiowych i sposobów ich realizacji, a także jakości relacji z bliskimi osobami, od których oczekujemy wsparcia. Nie należy więc traktować jej negatywnie, gdyż jest niezastąpionym elementem doskonalenia siebie, kształtowania pokory i poczucia własnej wartości. Porażka pobudza nas do refleksji nad własnym życiem, dzięki czemu może ono stać się przyjemniejsze, bardziej zaangażowane i przepełnione sensem.