Adam Gocel - bioenergoterapeuta, w książce "Moje trzecie życie" opisuje swoje spotkania z ludźmi, których miał okazję poznać na swojej ścieżce zawodowej. Jest to swoisty zbiór reportaży. Książka bardzo wzruszająca, skłaniająca do refleksji.

Zaledwie 17 dni po pojawieniu się Rzeczypospolitej na mapach Europy i świata Józef Piłsudski powołał do życia Marynarkę Polską. Już w 1920 roku rząd polski podjął decyzję o budowie portu w Gdyni - trzeba zauważyć, że w granicach Polski mieliśmy wówczas zaledwie 70 km wybrzeża. W 1933 roku budowa nowych polskich transatlantyków stała się faktem. Wybór imienia pierwszego transatlantyku zwodowanego już 19 grudnia 1934 roku był właściwie oczywisty - „Piłsudski”. Drugi otrzymał imię „Batory”. Twórcami wnętrz na obu statkach byli najbardziej uznani polscy architekci i artyści plastycy.. Ich dziełem zachwycali się wszyscy. Dwa polskie bliźniacze statki były dumą Polski na morzach świata. Przed ich wypłynięciem z Gdyni na molo zbierały się niezliczone tłumy wiwatujących ludzi. W pierwszy rejs przez Atlantyk „Piłsudski” wypłynął 15 września 1935 roku. W tym roku minie więc 80 lat od czasu, kiedy sprzed Dworca Morskiego w Gdyni „Piłsudski” wyruszył w swoją pierwszą podróż do Nowego Jorku. W budynku dawnego Dworca w tym roku zostanie otwarte Muzeum Emigracji. Duży odsetek pasażerów stanowili właśnie emigranci do USA. Książka zrodziła się z ogromnej pasji młodego dziennikarza, który na zebranie materiałów poświęcił kilka lat. Przeprowadził wywiady z pasażerami i członkami załóg obu statków, mieszkającymi w kraju i za granicą, dotarł także do ogromnej liczby niepublikowanych jeszcze dokumentów. Autor pokazał historię „Piłsudskiego” i „Batorego” przez pryzmat życia na ich pokładach. Książka przenosi czytelnika w magiczny świat transatlantyków, pozwala poczuć niezapomnianą atmosferę rejsów przez Atlantyk.

O czym może opowiadać sekretna historia literatury polskiej? Opowieści o tym, że Rej był alkoholikiem, Wokulski miał nieślubne dzieci, a Słowacki był kochankiem Balladyny to nie są sekrety. To rzekome kulisy literatury, najczęściej załgane. Ta sekretna historia opowiada o śnie, a raczej o szeregu snów, jakie śnimy na jawie, gdy patrzymy na nasz kraj. I nigdy nie wiemy, czy to rzeczywiście nasze własne sny, czy też zostały nam podstępnie podrzucone przez tych, którzy mają władzę nad naszymi rojeniami i koszmarami - czyli przez autorów starych książek i przez ich bohaterów.

Paweł Krupa OP - dominikanin, historyk mediewista, mistrz anegdot, znawca myśli św. Tomasza, były dy­rektor Instytutu Tomistycznego. Studiował w Krakowie, Paryżu i Rzymie. Bóg i człowiek na ławie oskarżonych Żył między nami, ale pewnego dnia zniknął w tajemniczych okolicznościach. Zostawił jednak obietnicę, która wielu napawa lękiem. Kiedy znów się pojawi, nastąpi koniec tego świata… Sąd Ostateczny właśnie się zaczyna. Czy jesteśmy gotowi na zderzenie z wiecznością? Czy mamy się czego bać? A może to Bóg powinien lękać się konfrontacji z nami, z naszymi pretensjami i pytaniami, na które nikt nie potrafił nam odpowiedzieć ? Paradoksalnie to od Końca czasów rozpoczyna się trylogia Boski Adwokat. Ojciec Paweł Krupa OP próbuje wniknąć w nie-ludzką logikę Boga, ujawnić, co się za nią kryje i zestawić z naszymi najbardziej bolesnymi pytaniami. Głęboka teologia, napięcie godne najlepszego thrillera i… zaskakujący humor.

Mija rok od tragicznego zamachu na życie króla Szwecji, Gustawa III. Następca tronu jest niepełnoletni, wojny ogołociły państwową kasę. Krajem rządzą ludzie, którzy mają na względzie tylko własne interesy, podczas gdy ludowi żyje się coraz gorzej. Nikt nikomu nie ufa, a intrygi stały się czymś powszechnym. Z cuchnącego sztokholmskiego rynsztoku, jeziora Fatburen, wydobyto zmasakrowane ludzkie zwłoki pozbawione kończyn. Policja prosi o pomoc cierpiącego na suchoty Cecila Winge, który niechętnie podejmuje śledztwo. Wkrótce zaplątuje się w sieć mrocznych sekretów i bezkresnego zła, której nitki prowadzą wprost do śmietanki sztokholmskiego towarzystwa… Niklas Natt och Dag tworzy obraz miasta w końcowych latach epoki gustawiańskiej. Zrywa maskę przepychu i przedstawia straszliwą, lecz fascynującą rzeczywistość Szwecji końca XVIII wieku.

Gladiatorzy to jedne z najlepiej zapamiętanych i najbardziej rozpoznawalnych postaci starożytnego Rzymu. Choć ich życie było krótkie i pełne okrucieństwa, często podziwiano ich za odwagę, wytrzymałość i gotowość do poświęcenia życia. Byli gwiazdorami swoich czasów. Jak walczyli? Jak zmieniały się ich uzbrojenie i techniki walki? Kim byli? Ta książka obala mit i w interesujący sposób przybliża historię gladiatorów. Przedstawiono w niej różne rodzaje walki i dobieranie wojowników w pary tak, aby ich atuty i słabości odpowiednio się równoważyły. Autor zdaje raport z najnowszego stanu wiedzy o gladiatorach i wyjaśnia, skąd czerpiemy o nich informacje – z zabytków starożytności, źródeł historycznych, ówczesnych malowideł ściennych i przede wszystkim ze znalezisk archeologicznych w barakach gladiatorów odkrytych w Pompejach.

Zabawna, głęboka i ciepła historia o inności i tolerancji, opowiedziana z zaskakującej perspektywy. Może drzewa nie umieją żartować, ale bez wątpienia potrafią opowiadać historie. Tę opowiada pewien dwustuletni dąb. Ma na imię Dąb i jest drzewem życzeń – co roku ludzie ozdabiają go skrawkami papieru, szmatkami, czasem nawet skarpetkami. Każda taka ozdoba to czyjeś marzenie. Razem ze swoją przyjaciółką wroną Bongo i innymi zwierzętami, które żyją w jego dziuplach i gałęziach, Dąb czuwa nad okolicą. Mogłoby się wydawać, że nic już go nie zaskoczy. Ale pewnego dnia do jednego z domów przy jego ulicy wprowadza się rodzina z zagranicy. Nie wszyscy życzliwie ją witają. Wkrótce wydarza się coś, co sprawi, że Dąb złamie najważniejszą zasadę wszystkich roślin i zwierząt i… przemówi do ludzi. Drzewo życzeń znalazło się na liście bestsellerów „New York Timesa” i Amazona (w kategorii „Dziecięce książki o tolerancji”), ukazało się w już ponad 20 wersjach językowych i doczekało się entuzjastycznych recenzji w wiodących czasopismach na całym świecie.

Zaborów, galicyjska wieś pod Rzeszowem, licząca około tysiąca dusz. Losy jej mieszkańców wyznacza historia. Jak sięga ludzka pamięć, co i rusz przemaszerowywały tamtędy obce wojska, austriackie, rosyjskie, francuskie, polskie oddziały powstańcze. A koniec XVIII i cały XIX wiek obfitują wszak w wojny i powstania… W 1812 roku w niezwykłych okolicznościach przychodzi na świat Jan Hyndryk Kończyświat, zwany Hynkiem. Zarówno jego własne losy, jak i dzieje jego synów i wnuków w niespotykany sposób łączą się z wielkimi wydarzeniami epoki. Galicyanie to niezwykła opowieść, w której radość plecie się ze smutkiem, a życie nieustannie zmaga się ze śmiercią. Wyraziści bohaterowie, wierność historycznym realiom, a przede wszystkim żywy, plastyczny język pozwalają podczas lektury poczuć atmosferę dziewiętnastowiecznej Galicji.

Tu Kabarecik Starszych Panów. To znaczy: przyjaciela i mój – w taki oto sposób 16 października 1958 roku przywitał się z widzami Telewizji Polskiej Jeremi Przybora. Przyjacielem był, nie tylko na ekranie, Jerzy Wasowski. A potem pojawiły się kolejne programy. Przez osiem lat Starsi Panowie zaskakiwali delikatną ironią, absurdalnym poczuciem humoru, piękną polszczyzną i doskonałą muzyką. Uosabiali świat, za którym wszyscy tęsknili. Monika i Grzegorz Wasowscy zapraszają Tatę Jerzego i Wuja Jeremiego na szklankę mocnej herbaty, by w domowym zaciszu odkryli przed nami sekrety swej przyjaźni i opowiedzieli od początku do końca: kto i gdzie dopadł ociągającego się z pisaniem scenariusza Wuja, jak wybierano obsadę kabaretu i od czego rozpoczynała się praca Taty. Ten życiorys jest, niczym piosenka Kabaretu Starszych Panów, dobry na wszystko.

Kresy Wschodnie — sam termin może narzucać skojarzenie z niewielkim pasem ziemi na wschodzie II Rzeczypospolitej, a były to przecież obszary stanowiące ponad połowę terytorium ówczesnej Polski.To tam niemieccy i sowieccy najeźdźcy uścisnęli sobie dłonie we wrześniu 1939 roku, a po hitlerowskiej inwazji na Związek Radziecki właśnie na Kresach rozpętała się wojenna zawierucha, w której walkę toczyły dwa totalitarne reżimy i partyzantki kilku narodów na czele z Polakami.Wojna na Kresach nie skończyła się po kapitulacji Niemiec, trwała jeszcze przez kilka lat, a układy sił i sojuszy kilkukrotnie uległy zmianom. Książka Kazimierza Krajewskiego, historyka warszawskiego IPN-u, jest opowieścią o walce, którą na Kresach stoczyła Armia Krajowa. Od pierwszych polskich oddziałów, przez działalność w ramach AK, a następnie, już po jej rozwiązaniu, konflikt z nowym, „czerwonym” okupantem pod szyldami różnych podziemnych organizacji poakowskich. Historia, o której jeszcze niewiele uczą w szkołach: walka każdego z każdym – Wehrmacht, Polacy, Ukraińcy, Litwini, Żydzi, Armia Czerwona i komunistyczna partyzantka. Najpierw wojenny cyklon, który wymagał czasem nieoczekiwanych taktycznych sojuszy AK z Niemcami czy Sowietami. Potem dalsza walka „leśnych żołnierzy” z komunistycznym reżimem – bezpieką i wojskiem Polski Ludowej i ZSRR.