Trzecia część przygód Artemisa Fowl. Przestępcza kariera Artemisa dobiegła końca. Kto stanął mu na drodze? Własny ojciec, który spędził pięć lat w niewoli u rosyjskiej mafii, a teraz, ku przerażeniu syna, w imieniu ich obu poprzysiągł porzucić drogę występku. Jednak Artemis nie byłby sobą, gdyby nie zakończył swej kryminalnej przygody wyczynem godnym geniusza. Niestety, i tym razem okazuje się, że błyskotliwy plan to za mało, a wykradziona elfom technologia, która miała dać Artemisowi kontrolę nad ludźmi, obraca się przeciwko niemu. Artemis znów musi szukać pomocy u swych niedawnych wrogów, kapitan Holly Niedużej i komendanta Bulwy tym bardziej, że jego wierny towarzysz Butler jest ciężko ranny i tylko magia elfów może uratować mu życie.

Jasmine Reynolds od trzynastego roku życia przebywa w Szpitalu Psychiatrycznym św. Wawrzyńca w Quebec City w Kanadzie, została oskarżona o zabójstwo swoich rodziców, oczywiście nie przyznając się do popełnionego czynu. Tajemniczy mail jaki otrzymuje od nieznajomego nadawcy zmienia wiele. Za dobre sprawowanie udaje jej się opuścić szpital a także wyjechać do Polski, do krewnych by zrealizować swój plan, oczywiście bierze pod uwagę wskazówki od obcego człowieka. Tymczasem prywatny detektyw Harry Symond z Kanady podąża jej tropem... i jak się okazuje nie on jeden. Jednak prawdziwe niebezpieczeństwo czyha na jednej z wysp na Wiśle...

Japończycy, Koreańczycy i Chińczycy nie tylko ze sobą sąsiadują, ale też należą do jednej wielkiej konfucjańskiej rodziny. W sferze kulturowej łączy ich bardzo wiele, a przyjazne stosunki mogą im przynieść mnóstwo korzyści. Dlaczego więc pałają do siebie taką nienawiścią? Michael Booth, dziennikarz i autor wielu bestsellerów, rusza w podróż po Azji Wschodniej, by zbadać przyczyny wzajemnej wrogości trzech azjatyckich tygrysów. Okazuje się, że wszystko może być źródłem konfliktu: przynależność terytorialna wysp, wojenna historia, kontrowersyjne pomniki, eskalacja zbrojeń, a nawet… zła dekoracja deseru. Japonia, Chiny i Korea… to barwna, sugestywna i niezwykle zabawna książka, będąca połączeniem relacji z podróży z zarysem historii i polityki tamtego regionu. „Dwa tygrysy nie mogą mieszkać na tej samej górze” – mówi wschodnie przysłowie. I okazuje się, że jest w nim sporo prawdy.

Ragen i Viola zostawiają za sobą jedynie śmierć oraz zniszczenie. Budzą przerażenie w sercach tych, których spotykają. Nie przejmują się prawem i moralnością. Do tej pory nikt ani nic nie mogło ich powstrzymać. Jednak tym razem posunęli się za daleko. Niszczycielskie moce Violi przyciągnęły uwagę ambitnego króla Sigmunda Wireseda, którego wpływy rosły z każdym dniem. Czy dwójce bohaterów uda się przetrwać starcie z siłami potężnego władcy? Jaki związek z ich przeszłością ma tajemniczy sztylet, wykuty z niezwykłego metalu? Co znajduje się poza granicami znanego świata? Czy w pradawnych legendach kryje się prawda?

Grupa kolegów ze szkoły średniej. Spotkanie po dwudziestu latach od matury. Euforia i chęć kontynuacji nawet dwa razy w roku! Ale każdy z nich wie, że taki zapał szybko mija. Jeden z nich wpada jednak na pomysł: założą fundusz, na który będą wpłacać comiesięczną składkę. Finalna kwota przypadnie temu, który będzie żył najdłużej. A oni będą się spotykać. I wpłacać na poczet bycia razem. Bo ich życia są nudne. Wyjście z funduszu oznacza rezygnację ze spotkań i utratę zgromadzonych środków. Absurdalny, zrodzony w oparach alkoholu pomysł, dochodzi jednak do skutku. Ten fundusz zmieni ich życie, sprawi, że wydarzenia sprzed lat nabiorą mocy. W tle Polska współczesna i ponure czasy transformacji. Portret bohaterów na przestrzeni ostatnich trzydziestu lat. Wojna, pandemia, samotność. Ośmiu kolegów, osiem niezależnych żyć i jeden fundusz, z którego skorzysta Ostatni. Maciek Bielawski zasłużenie cieszy się opinią niezwykle uważnego słuchacza i bystrego obserwatora, a jego kolejne książki pokazują, jak te świetnie funkcjonujące zmysły z roku na rok jeszcze mu się wyostrzają. Jest również fotografem, więc posiada niezbędny w tego typu pisarstwie refleks. Precyzja, z jaką autor Ostatniego zapisuje nasz język i opisuje nasz świat, sprawi, że ta wciągająca proza fabularna za jakiś czas stanie się również prozą dokumentalną, co już teraz znacznie podnosi jej wartość.