Roman Dmowski należał do najwybitniejszych polityków polskich pierwszej połowy XX stulecia. Obdarzony wielkimi zdolnościami, stworzył wokół siebie silny obóz polityczny, a jego zasługi dla odzyskania przez Polskę niepodległości w roku 1918 trudno wręcz przecenić. W szerszej świadomości obraz Dmowskiego jako męża stanu oraz przywódcy jednego z najbardziej znaczących nurtów politycznych w dziejach Polski XX wieku ściera się wciąż z bardziej kontrowersyjnym jego wizerunkiem jako pisarza politycznego oraz ideologa polskiego nacjonalizmu. Kim był zatem?

Lenin Antoniego Ferdynanda Ossendowskiego jedna z pierwszych polskich powieści biograficznych ma wiele odsłon. To historia życia człowieka, który sam siebie przygotował do roli przywódcy tłumu i realizacji okrutnego celu. Opowieść o wodzu potrafiącym manipulować zarówno swoimi bezkrytycznymi zwolennikami, jak i najbardziej zagorzałymi przeciwnikami. To także relacja z działań tyrana przedkładającego rewolucję nad jakiekolwiek kompromisy polityczne. Narastająca fala "czerwonego terroru" dotykała zwykłych ludzi, którzy próbowali radzić sobie w obliczu spowodowanego rządami bolszewików upadku kraju, gdy bieda, ludzka niesprawiedliwość i bezprawie były jeszcze gorsze niż w najbardziej ponurych okresach caratu. Przetłumaczony na wiele języków europejskich, przedrukowywany w najpoważniejszych czasopismach i odkłamujący powtarzane przez lata mity bestseller, który odegrał znaczącą rolę w uświadomieniu całemu światu, kto i jak robił rewolucję październikową.

Mocno byliśmy przydeptani. Co mogło być obroną? Czy sny o utraconej niepodległości i bohaterskiej walce z dwoma okupantami, niemieckim i sowieckim? A może instynkt samozachowawczy? Ludzie gnili i marnieli. Zawalił się wreszcie system niewoli. Polacy, jak pszczoły z zimowego ula, ruszyli w świat wolności. Ale nasz duch został nadpsuty przez zarazę poddaństwa. Balast z niedawnej przeszłości nadal ciąży. Nieustająca walka dobra ze złem. Nie rozchodzi się o heroizm, wysoki diapazon. Bój toczy się o sprawy elementarne: pamięć, wierność, godność, dekalog. Chciałem przedstawić lata zmagań przed i po upadku PRL-u w opowiadaniach składających się na Homo Polonicus.

Pasjonująca, znakomicie udokumentowana książka byłego korespondenta dziennika The New York Times o życiu paryskich elit kulturalnych w czasach II wojny światowej. Autor bez sentymentów opisuje moralne i artystyczne wybory tych, którzy zdecydowali się wówczas zostać w Paryżu i zmierzyć się z dylematami: stawić opór, kolaborować czy znaleźć inne wyjście? Na szerokim tle życia kulturalnego i politycznego Francji podzielonej na strefę okupowaną z Paryżem i kolaborujące państwo Petaina z siedzibą w Vichy przedstawiono losy bardzo wielu francuskich artystów, pisarzy, malarzy, muzyków, filmowców, ludzi teatru i mody, m.in. Sartrea, Celin'a i Picassa, Edith Piaf, Mauricea Chevaliera i Coco Chanel.

Kiedy Benedykt XVI ogłosił decyzję o abdykacji, cały świat wstrzymał oddech. Mnożyły się spekulacje na temat rzeczywistych powodów jego decyzji. Przez wiele dni media kreowały swoich kandydatów, podawano liczbę głosów, które mogli zebrać kolejni papabile. Jednak dla wszystkich najważniejszy był ten jeden komunikat, który zabrzmiał z loggii bazyliki św. Piotra w Watykanie dnia 13 marca 2013 r.: Habemus papam! Tego dnia cały świat usłyszał po raz pierwszy imię nowego papieża – Franciszek.Kim jest najważniejszy człowiek w Kościele? Skąd pochodzi? Co go czeka? Jakie problemy będzie musiał rozwiązać? Czy rzeczywiście papież Franciszek jest papieżem naszej wielkiej nadziei? Ta książka jest niezwykłym zapisem wydarzeń, które rozgrywały się na oczach całego świata od abdykacji do momentu wyboru nowego papieża. Pokazuje też nowego papieża od całkowicie nieznanej strony – jako człowieka, naukowca, duszpasterza, ale przede wszystkim, duchowego przywódcę, którego pontyfikat – w obliczu nawarstwionych problemów - już teraz uznawany jest za jeden z najtrudniejszych w historii Kościoła.

Marek Żebrowski w swojej książce prezentuje nam Giedroycia (jak sam tytuł wskazuje) takim, jakim był przed założeniem i wydaniem 1. numeru Kultury. Poznajemy zupełnie odmiennego człowieka od późniejszego zdyscyplinowanego tytana pracy. Opowieść jest o tyle poruszająca, a nawet momentami szokująca, że jej bohaterem jest dziecko, a póżniej nastolatek. Żebrowskie przedstawia lata nieznanej dotąd, ale bardzo prywatnej sfery życia człowieka, który dla wszystkich stał się sławnym autorytetem i obrońcą wolności słowa. To pół wieku nieznanej, bardzo prywatnej sfery życia człowieka, który dla wszystkich stał się sławnym autorytetem i obrońcą wolności słowa. Książka odkrywa tajemnice życia prywatnego Giedroycia. Opisuje krąg najbliższych mu wówczas ludzi. W tle szaleje rewolucja 1917, dramatyczne konflikty II RP, narasta antysemityzm i napięcie w polityce wobec mniejszości ukraińskiej. To wpływa na światopogląd Jerzego Giedroycia. Dalej wojenne doświadczenia przyszłego Redaktora, barwny obraz jego pracy w ambasadzie polskiej w Bukareszcie i opis drogi, jaką przebył z armią gen. Andersa. To unikalne świadectwa historyczne tych lat.

Autor był małym chłopcem, gdy w maju 1940 roku wraz z matką i rodzeństwem deportowano go na sowiecką Syberię. Jego ojciec, oficer Wojska Polskiego, wzięty do niewoli przez Armię Czerwoną, zginął jako jedna z tysięcy ofiar zbrodni katyńskiej. Rozdzielenie rodziny i wysiedlenie zapoczątkowało dziesięcioletnią tułaczkę. Skrajnie trudne warunki życia w Kazachstanie, głód, karkołomna ucieczka z ZSRR, śmierć matki, obozy dla uchodźców, rodziny zastępcze - tę drogę, tak jak Autor, przeszło tysiące Polaków. W pasjonujących wspomnieniach Wiesław Adamczyk oddaje głos ofiarom sowieckiego barbarzyństwa. Bezkompromisowa, przejmująca opowieść jest zapisem utraty dziecięcej niewinności i zmagań z rozpaczą, przez które przechodził mały chłopiec. W opracowaniach dotyczących II wojny światowej często przemilcza się tę mroczną kartę europejskiej historii, pozostającą w cieniu Holokaustu. Wydarzenia na niej zapisane wciąż jeszcze czekają, by w pełni oddać im historyczną sprawiedliwość. "Znam wiele opisów syberyjskiej odysei oraz innych zapomnianych wojennych dziejów. Żaden jednak nie jest bardziej pouczający, wzruszający i piękniej napisany niż Kiedy Bóg odwrócił wzrok".

Bardzo osobisty zbiór esejów o dawnych i współczesnych węgierskich sprawach, a przy okazji próba odsłonięcia madziarskich korzeni autora.Krzysztof jest Polakiem, Varga jest Węgrem. Razem wprowadzają nas w mity i realia madziarskich dziejów, oprowadzają po zaułkach oraz promenadach Budapesztu, zagłębiają się w zrozumienie sumienia i pomników Węgrów, a także ich nostalgii. Bolesny dla Madziarów, fascynujący dla Polaków, esej Krzysztofa Vargi o traumach i bohaterstwach tak bliskiego, a przecież ciągle mało znanego nam narodu jest jednak drogą do zrozumienia Węgrów, których kochamy - nie znając.

"Ziemia Boga w 20 tajemnicach" to nietypowy zbiór reportaży z Ziemi Świętej, w oparciu o tajemnice różańca - jak zwykle u tego autora mnóstwo smaczków historyczno-kulturowo-religijnych.To z jednej strony najwyższej klasy literatura faktu: autor pokazuje, jak na tym pustynnym skrawku ziemi przeszłość splata się z teraźniejszością, religia z polityką, świat judeo- chrześcijański z kulturą arabską. Dzięki Baddemu poznajemy również zwyczajnych ludzi – żydowskich i palestyńskich mieszkańców Ziemi Świętej – i ich życie w targanym niepokojami kraju. Ważnym motywem tej szalenie prywatnej opowieści są też spotkania z Janem Pawłem II – zarówno osobiste, jak i zawodowe, podczas pielgrzymki papieża do Jerozolimy, Betlejem i Nazaretu.Z drugiej strony 'Ziemia Boga' jest także książką na swój sposób medytacyjną: autor wędruje po dawnej i współczesnej Palestynie szlakiem… 20 tajemnic Różańca. W ten sposób plastycznie odsłania geograficzne kulisy historii Jezusa z Nazaretu, rzuca nowe światło na – zdawałoby się tak dobrze znane – tajemnice Zbawienia oraz ukazuje głębię tak często niedocenianej modlitwy.

Jest to kolejna pozycja historyczna która w niezwykle realny sposób ukazuje obłęd, szaleństwo i okrucieństwo jakie miało miejsce podczas trwania drugiej wojny światowej. Rzecz dotyczy jednej z najbardziej krwawych bitew jakie miały miejsce podczas wojny na wschodzie europy. Miasto Stalingrad które było bez praktycznie żadnego znaczenia strategicznego miało ogromne znaczenie propagandowe. Jak wiadomo propaganda w systemach rządów totalitarnych jest niezwykle istotna i tak dla Hitlera zdobycie tego miasta to symboliczne pokonanie Stalina. Dla Stalina obrona miasta to symbol woli walki oraz niezłomności i siły jego samego. W ten sposób doszło do starcia w którym żaden w tyranów nie chciał słyszeć o kompromisie. Hitler był w stanie osłabić inne rejony walk byle by tylko osiągnąć sukces. Sukces zamienił się jednak jak wiemy w ogromną klęskę i był początkiem upadku nazistowskich Niemiec i rządów Hitlera. Bitwę obserwujemy z kilku perspektyw. Autor dysponując ogromem materiałów archiwalnych pozwala nam śledzić wydarzenia ze strony zarówno cywili jak i żołnierz walczących stron. Bitwa pod Stalingradem jest wydarzeniem o tak wielkiej wadze w historii drugiej wojny światowej, że opisanie jej w jednej książce wydaje się zadaniem niemożliwym. Podjął się go jednak wybitny brytyjski historyk Antony Beevor.