Sprawa jest zamknięta. Pięć lat temu uczennica Andie Bell została zamordowana przez swojego chłopaka - Sala Singha. Policja wie, że to był on. Wszyscy w mieście to wiedzą. Ale dorastająca w tym samym miasteczku Pippa Fitz-Amobi nie jest tego taka pewna. Kiedy wybiera tę sprawę jako temat swojego ostatniego rocznego projektu w szkole, zaczyna odkrywać tajemnice, które ktoś w mieście desperacko chce pozostawić w ukryciu. Wkrótce szkolne zadanie przeradza się w śmiertelne zagrożenie. Mrożący krew w żyłach i uzależniający thriller dla młodych dorosłych. Pełen czarnego humoru, w porywającym tempie wciąga w wir tajemnic, uprzedzeń i sekretów.

Powieść „Królowa Bedlam” to kontynuacja bestsellerowego „Zewu nocnego ptaka”, w której autor Robert McCammon po raz kolejny daje popis niesamowitej wyobraźni oraz kunsztu literackiego. Plastyczne opisy, wyraziści bohaterowie, dynamiczna akcja i spora doza humoru tworzą porywający kryminał historyczny, który na długo zapadnie w pamięć czytelników. Matthew Corbett po ucieczce z dusznych bagien Karoliny Południowej zamieszkuje w osiemnastowiecznym Nowym Jorku, gdzie falę strachu wywołało wciąż nierozwiązane morderstwo szanowanego lekarza. Kto precyzyjnym cięciem ostrza zgasił życie dobrego człowieka? Kiedy Masker, jak nazwał zabójcę drukarz i wydawca lokalnej gazety, morduje kolejną osobę, młody prawnik – zajęty gromadzeniem dowodów na molestowanie wychowanków sierocińca – zostaje zwabiony w labirynt wzajemnie wykluczających się wskazówek i mrożącego krew w żyłach śledztwa, które zarówno wystawi na próbę jego naturalną skłonność do dedukcji, jak i rozpali głód sprawiedliwości. Matthew dzięki swojej postawie zyskuje potężnych sprzymierzeńców, przyjdzie mu jednakże stanąć przeciwko wrogowi, którego macki sięgają daleko poza granice miasta. Śledztwo prowadzi do azylu dla obłąkanych, w którym rezyduje tajemnicza Królowa Bedlam. Czy jej przeszłość stanowi klucz do rozwiązania skomplikowanej sieci spisków?

Rok 1699. Fount Royal to niewielka osada w Południowej Karolinie, gdzieś na skraju brytyjskich koloni w Ameryce. Miasteczko leży nad oceanem, otoczone bagnami, lasami, a w okolicy roi się od Indian. Pewnego dnia w makabryczny sposób ginie miejscowy pastor, a jakiś czas później jeden z najbardziej szanowanych mieszkańców - Daniel Howarth. W dodatku na osadę spada fala nieszczęść - plony są słabe, ludzie zaczynają chorować i umierać, pożary trawią kolejne zabudowania, a w dodatku od kilku tygodni niemal nieustannie pada deszcz. Mieszkańcy osady są przekonani, że odpowiedzialna za to jest wiedźma. Podejrzenia pada na świeżo upieczoną wdowę - Rachel Howarth, jest młoda, piękna, w jej domu znaleziono słomiane lalki, na ciele ma znamiona, nie chce odmówić Modlitwy Pańskiej, a świadkowie zeznają, że widzieli jak spółkowała z samym Szatanem. Na wezwanie burmistrza do osady przybywa sędzia Issac Woodward i jego młody sekretarz Matthew Corbett. Mimo iż dowody i zeznania nie pozostawiają złudzeń i wiedźmę czeka śmierć na stosie Matthew nie wierzy w jej winę. Rozpoczyna własne śledztwo w trakcie którego na jaw zaczynają wychodzić skrzętnie skrywane tajemnice osadników. Rozpoczyna się gra w której stawką jest nie tylko życie Rachel, ale i przyszłość całego Fount Royal. „Zew nocnego ptaka” Roberta McCammona („Magiczne lata”, „Łabędzi śpiew”) to przyprawiony szczyptą grozy kryminał, który mimo epickiego rozmachu zachwyca dynamiczną akcją, barwnie zarysowanymi postaciami i zaskakującą fabułą.

Kończy się pierwsza wojna światowa, wraz z nią dobiega końca epoka monarchii Habsburgów, ale mieszkańcy Wiednia pozostają pełni nadziei na lepsze jutro. Miasto powoli podnosi się z nędzy, a Charlotte i jej ciotka Wilhelmina energicznie przystępują do odbudowy dawnego barwnego życia. Jednak kiedy wydaje się, że świat już powstał z gruzów, nad Europą zaczyna krążyć widmo rozprzestrzeniającego się nazizmu... Magdalena Knedler z wprawą oprowadza czytelnika po świecie, którego już nie ma. Tętniące życiem europejskie stolice, arcydzieła muzyki, malarstwa i literatury, postaci znane z kart wielkiej historii... A to wszystko w cieniu tragicznych wydarzeń, które zmuszą tysiące ludzi do podjęcia najtrudniejszych w życiu decyzji.

Suda i Andżu są kuzynkami. Urodziły się w wielkim domu, w Kalkucie, tej samej tragicznej nocy, gdy okazało się, że ojcowie ich obu zaginęli w tajemniczych okolicznościach. W rządzonym przez kobiety domu rodziny Chatterji dziewczynki, bliższe sobie niż siostry, dzielą się strojami, zmartwieniami i marzeniami. Ale okropny sekret z przeszłości, jaki odkrywa Suda, wystawi na próbę ich wzajemną lojalność. Rodzinny kryzys zmusza ich matki, by zajęły się poważnym zadaniem zaaranżowania małżeństw dla dziewcząt. Przyjaciółki czeka rozstanie. Suda przenosi się na bengalską wieś, do rodzinnego domu nowopoślubionego męża, zaś Andżu wędruje do Kalifornii, by dołączyć do męża-emigranta. Obie zostały wychowane tak, aby były doskonałymi żonami, lecz nic nie przygotowało ich ani na ból, ani na radość, jakie czekają na nie w nowym życiu. Ta podobna do klejnotu opowieść, zanurzona w mistycyzmie pradawnych podań, rzuca światło na więzy rodzinne, na miłość i utratę, na realia tradycyjnego związku małżeńskiego, zawartego we współczesnych czasach.

Książka popularnonaukowa o zwierzętach.

"Żeby cię lepiej zjeść" osiągnęła w Argentynie w latach 1968-1970 aż pięć wydań, wkraczając szturmem do nowej literatury tego kraju. Powieść Eduardo Gudino Kieffera jest w istocie oryginalnym zjawiskiem artystycznym i próbą syntezy jednego pokolenia. Pokolenia ludzi młodych, wkraczających w rozdartą i skłóconą rzeczywistość naszego stulecia. "Żeby cię lepiej zjeść" jest również opowieścią o mieście Buenos Aires, które stanowiąc tło akcji jednocześnie wydaje się być ukrytym i niemal żywym partnerem losów bohaterów książki. Interesującą stroną utworu jest takie ujęcie formalne, gdzie każdy rozdział odpowiada innym postaciom, a ich monologi, rozmowy czy fragmenty zapisków tworzą osobliwą "polifonię" dzieła. Poszczególne głosy łączą się jednak w przejrzystą całość dzięki wewnętrznej logice narracji, a ich ekspozycje, przeprowadzenie i rozwiązania poddane są żelaznemu "kontrapunktowi" użytemu przez autora. Dla czytelnika polskiego jest to bardzo przyjemna i wielowątkowa lektura, w której można poczuć atmosferę i problematykę dawno minionych czasów.

Jorgen to człowiek sukcesu - pracuje w wydawnictwie, do którego sprowadza niszowych pisarzy z Europy Wschodniej. Jest głową rodziny - jego żona jest artystką, dwie córki stanowią przedmiot dumy ojca. Piękne, mądre, posłuszne. Aż wszystko nie staje na głowie. Traci pracę, bo nie nadąża za zmianami. Żona odchodzi do miłości z dzieciństwa, Ibi (jedna z córek) zostaje przyłapana na czymś, co trudno jej ojcu wybaczyć, jednak to ona czuje się skrzywdzona i postanawia w ramach protestu wyprowadzić się z domu. Jorgen zostaje z Tirzą. Jego oczkiem w głowie. Jego słoneczną księżniczką. Wiecznie małą dziewczynką, której dał całą miłość i zaangażowanie. Dla której zawsze był, jeśli go potrzebowała i dla której znikał, jeśli tego chciała. Dla której tolerował wszystko i wszystkich, żeby ona kochała go choć w jakimś stopniu tak bardzo, jak on kochał ją. W tej powieści ilość smutnych wydarzeń pociągających za sobą kolejne zatrważa. Mimo to książka nie wydaje się przygnębiająca i jest jedną z tych, które trudno odłożyć. Grunberg stworzył świetny obraz rozpadającej się rodziny, której się wydaje, że wszystko jest w porządku. Ludzi, którzy mieszkają ze sobą, ale nie tworzą relacji. Ludzi, którzy od początku się rozmijali, a z biegiem lat ten rozjazd był tylko coraz szerszy.„Tirza” jest najbardziej znaną książką Grunberga, wielokrotnie nagradzaną, uhonorowaną między innymi nagrodami: holenderską Libris i belgijską Złotą Sową. Została przetłumaczona na 21 języków. W 2010 roku holenderskie środowisko literackie uznało „Tirzę” w badaniach tygodnika „De Groene Amsterdammer” za jedną z najważniejszych powieści XXI wieku.

Dalsze losy rodziny Stawińskich, ich przyjaciół i wrogów. Banderowcy wciąż napadają na wsie i wycinają w pień Polaków. Wanda, próbując ratować życie, ucieka do lasu, ale w czasie drogi zawraca, bo nie potrafi zostawić bliskich na pastwę zbrodniarzy. Razem z resztą Stawińskich trafia do Łucka, do rodziny Heleny. Niestety nikt nie wie, co stało się z Andrzejem, którego Zygmunt powierzył opiece Oleksandra, swojego parobka. Sam Zygmunt nie potrafi odnaleźć się w nowych realiach, oddala się od córek, za to doskonale dogaduje się z kobietą, od której powinien trzymać się z daleka. Po ponad roku od lipcowych wydarzeń, na cmentarzu zostaje odsłonięta tablica poświęcona pamięci zamordowanych przez UPA. Edward, brat Heleny, jest temu przeciwny, ale Zygmunt stawia na swoim, nie wiedząc nawet, że ściąga na bliskich kłopoty. Niedługo po odsłonięciu tablica zostaje oblana farbą, a kilka tygodni później roztrzaskana.

Wszystko zaczęło się już pierwszego dnia, kiedy znalazłam kartonowy znak przybity do płotu. Ktoś napisał na nim: „Kop tutaj”. Tak właśnie zrobiła. W ten sposób pisarka kryminałów, Sophie, trafiła na sprawę zaginięcia nastolatki z Upfield Common. Kobieta przeprowadziła się w te okolice ze swoim partnerem, który w lokalnej szkole objął posadę dyrektora. Jednak tęsknota za Londynem sprawia, że nie potrafi odnaleźć się w nowym otoczeniu. Za sprawą tajemniczej wiadomości miejsce to staje się dla niej zdecydowanie bardziej intrygujące. Dwa lata wcześniej 19-letnia Tallulah wyszła na randkę, zostawiając synka pod opieką swojej matki. Wtedy Kim widziała córkę po raz ostatni. Poszukiwania zaginionej doprowadziły kobietę do Mrocznego Domu, w którym feralnego wieczoru dziewczyna była na imprezie. Wszystko wskazywało na to, że wyszła stamtąd w towarzystwie partnera. Nie udało się ustalić, jakie były dalsze losy tej dwójki. Tajemnicze zaginięcie, opuszczona rezydencja, rodzinne sekrety i niewyleczone traumy składają się na opowieść przyprawiającą o dreszcze. Lisa Jewell z wyczuciem opowiada o niszczącej sile obsesji i tych, którzy stają się jej ofiarami.