Kari Baxter-Jacobs ma kochających rodziców, satysfakcjonującą pracę i dobrego męża. Właśnie w chwili gdy jej szczęśliwe życie i udane małżeństwo skłaniają ją do założenia poradni dla małżeństw przeżywających trudności, dzwoni telefon. Usłyszana wiadomość sprawia, że świat Kari zaczyna się walić. Tymczasem do rodzinnego Bloomington wraca jej pierwsza miłość, Ryan Tylor, wybitny footballista i wyjątkowo przystojny mężczyzna... Ocalenie to pierwsza część sagi rodziny Baxterów z Bloomington w stanie Indiana.

Czasy w których przyszło żyć bohaterkom książki tj. XIXw. nie były łatwe. Każda młoda dziewczyna marzy o wielkiej miłości i pięknym życiu u boku ukochanego mężczyzny. Z reguły rodzice jednak decydowali inaczej i wydawali córkę za mąż za wybranego przez siebie kandydata z odpowiednim majątkiem i statusem społecznym. Główna bohaterka powieści Wiktoria wraca od rodziny z Warszawy po skandalu do rodzinnego Korbielowa. Jest niesforna i zbuntowana, odrzuca każdego mężczyznę który stara się o jej rękę. W domu rodzinnym zapada decyzja by pannę wydać za mąż. O jej rękę stara się Stanisław Rzeski, ale nie jest to proste. W momencie pojawienia się przystojnego Franciszka Falskiego w pobliskim Miłowie, żołnierza wojsk Napoleona sprawy tym bardziej się komplikują. Franek wpada w oko Wiktorii, ale też jej najlepszej przyjaciółce Luizie. Którą z kobiet wybierze Franciszek? I czy będzie miał sposobność by na poważnie starać się o wybraną pannę? Odcienie samotności to nowa powieść Natalii Thiel, autorki świetnie przyjętych przez czytelników powieści Walc dla Izabeli i Dziewczyna z portretu, i zarazem pierwsza część trylogii.

Harry, powieściopisarz poszukujący natchnienia, odpoczynku i nowego miejsca do życia kupuje opuszczone gospodarstwo, znacznie oddalone od maleńkiej, zapomnianej wioski. Jest zima. Śnieg i cisza przykrywają wszystko. Warunki wydają się idealne do powrotu do pracy. Wkrótce jednak Harry czuje się szpiegowany, dręczy go rosnący niepokój w obliczu dziwnych wydarzeń, które mają miejsce. Czy może to być związane z jego enigmatycznym sąsiadem, Calebem, uzdrowicielem i różdżkarzem? Jaką tajemnicę skrywają mieszkańcy wioski? Co boli dyskretną Sofię, która prowadzi sklep spożywczy? Jaki straszliwy ciężar dźwiga matka Caleba? Między różdżkarzem a czarownikiem jest tylko niewielka różnica. Franck Bouysse powoli odsłania karty i wciąga czytelnika w psychotyczny krajobraz: klątwa, rodzinne fatum, przeszłość i teraźniejszość, pozorna rzeczywistość i wewnętrzne obrazy przenikają się, a duchy nawiedzają umysł pisarza…

Dwa pokolenia sióstr. Niewybaczalna zbrodnia. Sekret, który może zniszczyć rodzinę. Zbrodnia z przeszłości zaważyła na życiu dwudziestosześcioletniej Rachel Cunningham, która od piętnastu lat przebywa w szpitalu psychiatrycznym. Ma luki w pamięci i wini siebie za śmierć rodziców. Gdy na światło dzienne wychodzą nowe szczegóły dotyczące zabójstwa, Rachel decyduje się wrócić do domu i tam znaleźć odpowiedzi na nurtujące ją pytania. Co tak naprawdę wydarzyło się tego feralnego dnia? Jakie tajemnice kryje dom na moczarach?

"Opowieść o japońskim Nowym Roku" to fascynująca podróż przez tradycje i zwyczaje związane z jednym z najważniejszych świąt w Japonii. Paulina Wojnarowska-Wrońska w swojej książce łączy rzetelne informacje historyczne z osobistymi doświadczeniami, tworząc barwną mozaikę kulturową.Książka podzielona jest na dwie części. Pierwsza z nich skupia się na przedstawieniu chronologii powstawania państwa japońskiego, kształtowania się kultury, tradycji i obyczajów. Autorka skrupulatnie opisuje, jak na przestrzeni wieków ewoluowały obchody Nowego Roku w Japonii, wplatając w to ciekawostki i anegdoty. Druga część to osobiste refleksje i doświadczenia autorki związane z próbą przeniesienia japońskich tradycji na grunt polski. Wojnarowska-Wrońska dzieli się swoimi przygodami kulinarnymi, poszukiwaniem odpowiednich składników oraz tworzeniem tradycyjnych ozdób, co dodaje książce lekkości i humoru. "Opowieść o japońskim Nowym Roku" to pozycja obowiązkowa dla miłośników Japonii, ale także dla tych, którzy chcą poszerzyć swoją wiedzę o kulturach świata. Autorka udowadnia, że mimo różnic kulturowych, wiele tradycji i wartości jest uniwersalnych, a poznawanie ich może być nie tylko pouczające, ale i przyjemne.

Pory roku zmieniają się w ciągu jednej nocy, pinie i platany rzucają coraz dłuższe cienie, a gorące powietrze z każdym dniem gęstnieje. Między Piazza del Popolo a Piazza Navona krąży trzydziestoletni mediolańczyk Leo Gazzarra. Niespełniony pisarz, melancholijny lekkoduch pogrążony w smutku i ciągłym zawieszeniu między alkoholowym upojeniem a wykańczającym delirium. Mistrz w dwóch sztukach – milczenia i dostosowywania się do sytuacji. Jest też ona, Arianna. Eteryczna, krucha i nieuchwytna. Próżna i znerwicowana. I choć wydaje się, że jako jedyna rozumie Leo, odpycha i przyciąga go jednocześnie. Trzecim bohaterem jest Rzym końca lat sześćdziesiątych – pozornie niegościnny, wypełniony turystami i obojętnością, dający mimo wszystko schronienie niejednemu wygnańcowi. Burzliwa relacja trojga bohaterów zostawia nas z pytaniem: czy od samotności można uciec? Ostatnie lato w mieście, wydane po raz pierwszy w 1973 roku, to gorzka opowieść o rozczarowaniu życiem i niechęci do zadowalania się jego resztkami. Calligarich, jak Moravia czy Pavese, przeplata nostalgię z ironią, a apatię traktuje jako nieusuwalną cechę współczesnego człowieka. Barwnie opisuje włoskie struktury klasowe, stosunek Włochów do obcokrajowców i relacje między człowiekiem a miastem. Powieść Calligaricha to wyznanie miłości do nieznośnej lekkości rzymskiego bytu.

Tucker kochał tylko trzy osoby: przyrodniego brata Mutta, towarzyszkę dziecięcych zabaw Katie oraz opiekunkę, o której mówił mama Ella. I choć Ella Rain zmarła wiele lat temu, Tucker ciągle słyszy jej głos. Zmuszony jest wrócić w rodzinne strony, uporać się z tragicznymi wspomnieniami. Los sprawia, że Mutt i Katie znów pojawiają się w jego życiu... "Otuleni deszczem" to wzruszająca powieść o przebaczeniu i różnych odcieniach miłości. Choć miłość jest ryzykiem, bardziej niebezpieczne jest życie bez niej. Wybory, jakich dokonują bohaterowie są trudne, bolesne i przeczące logice, ale możliwe. Ujmująca historia o uzdrowieniu i zwycięstwie miłości.

Profiler policyjna Diana Rudnicka zostaje wezwana, by zbadać zaginięcie młodej dziewczyny. To, co z początku wydaje się rutynowym śledztwem, szybko przeradza się w skomplikowaną grę z brutalnym mordercą. Trop prowadzi w mroczne zakątki Bieszczad, gdzie Diana konfrontuje się z głównym podejrzanym. Nieoczekiwanie spotyka mężczyznę poszukującego zaginionej córki. Razem próbują odkryć prawdę, która otwiera przed nimi ścieżkę pełną niebezpieczeństw. Każdy krok przybliża ich do mrocznych tajemnic z przeszłości, które mogą na zawsze odmienić życie Diany. Przeszłość zaczyna odciskać swoje piętno na teraźniejszości, a Diana staje przed najtrudniejszą decyzją w swojej karierze. Czy znajdzie wyjście z tej niebezpiecznej gry, zanim będzie za późno?

Dr Briana Ortiz ma dosyć mężczyzn (i wszystkiego innego). Właśnie się rozwodzi, jej ukochany młodszy brat pilnie potrzebuje dawcy nerki, a niemal pewny (i zasłużony) awans na szefową oddziału ratunkowego w szpitalu, najprawdopodobniej trafi do mężczyzny – nowego lekarza Jacoba Maddoxa. Dr Jacob Maddox czuje się przytłoczony przez świat. Jest wycofany i trudno go zrozumieć. W ciągu pierwszych jedenastu godzin na oddziale traci siedmiu pacjentów i zyskuje przydomek „Doktor Śmierć”. Po koszmarnym dyżurze dowiaduje się, że kobieta, którą kochał wychodzi za mąż za jego brata.Ta dwójka nie może się bardziej od siebie różnić i prawdopodobnie nie byłoby dla nich nadziei, gdyby nie to, że oboje korzystają z tego samego składziku płaczu. Ich pierwsze spotkanie nie zapowiada epickiej historii miłosnej. Ale wtedy Jacob wysyła list. Bardzo dobry, długi list. Napisany ręcznie. Jeżeli szukacie pełnej ciepła historii, która Was rozbawi, wzruszy i pozostawi odrobinę lepszymi – ta książka jest dla Was.

Wszyscy coś zbieramy. Otaczają nas rzeczy, przybywa ich, rodzą się kolekcje. Ale to nie jest książka o inwestowaniu w dzieła sztuki. Jej autorkę pochłania świat celuloidu, bakelitu i rzeczy znalezionych w błocie. Stanowią tło rozważań nad sensem kolekcjonowania, nieustającym poczuciem straty i udręką tych, którzy zbierają. Kora Tea Kowalska, archeolożka, kulturoznawczyni i kolekcjonerka, w pasjonującym eseju bada, co powoduje, że w muzealnych lub prywatnych gablotach niektóre przedmioty umieszczamy chętniej niż inne. Proponuje własne zasady kolekcjonerstwa, by zaraz z nich zakpić. Sięga do swoich doświadczeń i wędrówek po rubieżach i piwnicach rodzinnego Gdańska, a niepoliczalna materia, pogrążająca się w entropii, zachwyca ją abstrakcyjnym pięknem. W rzeczach dostrzega powidok dawnego świata. Tropi historie ukryte w drobiazgach, a ich wzajemne powiązania pozwalają jej zrekonstruować ułamki codzienności zwykłych ludzi. I przypominają, że rzeczy nie zawsze są tym, czym się wydają, i że nie można mieć wszystkiego.