Siła nie musi oznaczać przemocy. Oparta na faktach saga historyczno-obyczajowa. Pierwszy tom opisuje czas tuż przed wybuchem drugiej wojny i kolejne lata wojennej zawieruchy. Stefania z rodziną zamieszkuje małą wieś przy wschodniej granicy, niedaleko Baranowicz zwanych Wschodnią Warszawą. Jej najbliższymi sąsiadami są Białorusini oraz Żydzi. Choć bohaterowie są świadomi nadchodzącej wojny, to nie wiedzą, czego się spodziewać. Pierwszy września przeraża wszystkich, ale jakoś potrafią oswoić strach. Dopiero wejście Armii Czerwonej do Polski sprawia, że zupełnie tracą orientację i poczucie tożsamości narodowej. W tak trudnym momencie umiera mąż Stefanii i kobieta zostaje sama z siedemnastoletnią Janką i małym Julkiem. Musi wykazać się wielką siłą, by przeżyć. Pomaga jej zaprzyjaźniona żydowska rodzina Szlechterów, doskonałych krawców, których córka Hanka jest najlepszą przyjaciółką Janki. Jednak czy wszyscy sąsiedzi okażą się równie przyjacielscy? Nowe historyczne rozdanie zweryfikuje dawne sympatie, gdy na pierwsze miejsce wysuną się, nieistotne dotąd w codziennym życiu, narodowe animozje.

Z marzeń zostaną tylko cienie. Jest rok 1941, na tereny Kresów wkraczają Niemcy, początkowo witani przez mieszkańców Baranowicz jako wybawiciele od „czerwonej zarazy” jak nazywano Rosjan. Stefania cieszy się, że Janka wreszcie uwolniła się od zakochanego w niej rosyjskiego sołdata i teraz będzie bezpieczna. Odetchnęła również rodzina Żyda Schlechtera. Jednak Niemcy szybko wprowadzają kolejne restrykcje. Zakładają getto, do którego, mimo pomocy Janki, trafia jej przyjaciółka Hania wraz z matką i bratem. Między Janką a jej „fikcyjnym mężem” Stachem powoli rodzi się uczucie, na świat przychodzi ich syn. Wydaje się, że wojna zmierza ku końcowi, na Kresy wracają Sowieci. Życie „za drugiego Sowieta” jest spokojniejsze, ale rodziny rozdziela kolejna mobilizacja. Powołanie do wojska otrzymuje również Stach. Kobiety zostają same z małym dzieckiem. I właśnie wtedy dowiadują się o akcie podziału Polski, w wyniku którego mieszkają już nie w Polsce, ale na terenach ZSRR. Mają wybór, mogą pozostać u siebie i przyjąć obywatelstwo rosyjskie, bądź w ramach akcji ekspatriacyjnej wyjechać na Ziemie Odzyskane. Z ciężkim sercem decydują się na to drugie rozwiązanie.

Kim są ludzie, którzy tworzą spektakle, przedstawienia, filmy, programy telewizyjne i rozrywkowe? To z pewnością niezwykłe osoby, z ogromną wiedzą, wyjątkowymi umiejętnościami, które dla swojej widowni są w stanie poświęcić właściwie wszystko! Oglądając efekty ich pracy, rzadko zastanawiamy się nad tym, że są to jednocześnie normalni ludzie, z krwi i kości, którzy niewiele mają wspólnego z kreowanymi przez nich postaciami. Jeśli interesują Cię prawdziwe historie, opowieści z zaplecza scen i kamer, to „Sekrety zza kulis” Jacka Kałuckiego są lekturą właśnie dla Ciebie. Występują tu między innymi: Ewa Demarczyk, Bożena Dykiel, Krystyna Janda, Irena Kwiatkowska, Ewa Wiśniewska, Piotr Fronczewski, Gustaw Holoubek, Tadeusz Łomnicki, Zdzisław Maklakiewicz, Wojciech Pokora, Andrzej Wajda i wiele innych znamienitych postaci polskiej kultury.

Troje bohaterów – Jerzy, polski lekarz, 2024r., Anna, szamanka znad Bajkału, 1890r., Andres, argentyński gaucho, 1900r. – budzi się w roku 2156 w instytucie naukowym, w którym na skutek sabotażu nastąpiła awaria zasilania. Nie powinni się byli w ogóle obudzić, mieli i wrócić niczego nieświadomi w swoje czasy. Sprowadzono ich, jak dziesiątki innych, z przeszłości, aby pozyskać zdrowe DNA, którego ludzkości brakuje na skutek manipulacji genetycznych. Nasi bohaterowie muszą z Bieszczad dostać się nad Morskie Oko, tam w określony dzień pojawi się wir czasoprzestrzenny, który pozwoli im wrócić w swoje czasy. Nie jest to powieść SF, chociaż jej część przygodowa dzieje się w przyszłości. To konfrontacja postaw, refleksja na temat tego, dokąd zmierza ludzkość, pokazanie postaci bohaterów w swoich czasach i w czasach dla nich obcych. Pierwsza część to prezentacja bohaterów, druga to ich podróż z Bieszczad w Tatry, trzecia to opis ich losów po powrocie – jeden z nich w swoje czasy nie wraca. Powieść przygodowa z elementami refleksji na temat kierunku, w jakim zmierza współczesny świat.

Kontynuacja „Córki lasu” – pierwszej, zjawiskowej powieści Juliet Marillier. „Syn cieni” to dalszy ciąg historii pięknej Sorchy, odważnej młodej kobiety, która rzuciła na szalę swój los, by wyzwolić rodzinę spod wpływu przewrotnej klątwy, a jej miłość położyła kres pielęgnowanej od pokoleń nienawiści i połączyła dwie krainy. Dzięki poświęceniu Sorchy jej rodzeństwo wróciło do Siedmiorzecza, a ona sama w końcu zaznała szczęścia. Jednak nie wszyscy bracia zdołali w pełni wyrwać się spod władzy zaklęcia, które zmieniło ich w łabędzie, a ci, którym się to udało, nie są już tacy sami. Nadszedł czas, by córka Sorchy, Liadan, wypełniła swoją rolę w zadaniu, jakim przeznaczenie obarczyło klan z Siedmiorzecza. Ukochana, posłuszna córka wyrusza na wyprawę, która otworzy jej oczy na cuda świata wokół niej… i pokaże, jak wielką ceną okupiony jest pokój, który znała przez całe swoje życie. Liadan będzie potrzebowała niezwykłej odwagi, by pomóc uratować rodzinę, bo pradawne siły, mroczniejsze, niż ktokolwiek mógłby przypuszczać, zbierają się, by zniszczyć spokój jej rodu oraz leśnego świata. Będzie też potrzebowała siły, by chronić tych, których kocha najmocniej, gdyż jej poszukiwania prawdziwej miłości mogą zniszczyć ich wszystkich… albo ocalić.

Do Wolsztyna, niewielkiej miejscowości w zachodniej Wielkopolsce, na zjazd z okazji rocznicy matury przyjeżdża dziennikarz Rafał Terlecki. Paweł Zdanowski, jeden z dawnych szkolnych kolegów, próbuje go zainteresować sprawą brutalnego morderstwa popełnionego w miasteczku dwa lata wcześniej. Ofiarą była szesnastoletnia dziewczyna, której zmasakrowane ciało znaleziono na terenie ogródków działkowych. Zabójca trafił do więzienia, ale wydaje się, że ta wstrząsająca historia ma szersze tło i sięga czasów przedwojennych. Wkrótce na jaw wychodzą przerażające fakty. W toku dziennikarskiego śledztwa Terlecki odkrywa, że przed kilkudziesięciu laty w Wolsztynie dochodziło do zbrodni łudząco przypominających morderstwo szesnastoletniej Joli. Sytuacja się komplikuje, bo wśród archiwalnych dokumentów Rafał natrafia na dobrze znane mu nazwiska. Jaką rolę w tej historii mógł odegrać jego własny ojciec i ojciec Pawła? Jakie znaczenie dla śledztwa mają losy pewnego opętanego księdza? Prawda okazuje się szokująca.

Po latach przeżytych osobno Andżu i Suda odnawiają przyjaźń w Ameryce. Głęboka miłość, którą do siebie odczuwają, przynosi im potrzebne wsparcie. Andżu daje ona siłę, by pozbierać kawałki życia rozbitego przez poronienie, a Sudzie pewność siebie, która pozwoli jej, rozwiedzionej kobiecie, zadbać o życie swoje i maleńkiej córeczki. Więź między kobietami zostanie wystawiona na próbę, gdy będą musiały sprostać głębokim, namiętnym uczuciom, jakie mąż Andżu żywi wobec Sudy. Zarazem jednak obie przeżyją dogłębne przemiany dzięki nieoczekiwanie nawiązanym kontaktom z osobami spoza społeczności hinduskich imigrantów. Obie też będą musiały zweryfikować to, co do tej pory uważały za oczywiste.

Mysłowice, lato 1939 roku. Ewa Abramowicz jako posłuszna córka przygotowuje się do zaaranżowanego przez rodziców ślubu. Dziewczyna ma wątpliwości, czy związek z Davidem będzie udany. Tak wiele różni Ewę od narzeczonego, a do tego małżeństwo z ortodoksyjnym Żydem pozbawi ją resztek swobody. Tymczasem nadchodzi wrzesień i wybucha wojna. Kilka dni przed planowanym ślubem rodzina Abramowiczów decyduje się uciec do Przemyśla. Ewa musi stawić czoła okrucieństwom wojny i przekonuje się, czym jest bezsilność i prawdziwe zniewolenie. Uświadamia sobie, że dla niej – jako Żydówki – nie ma miejsca w świecie ogarniętym szaleństwem. W wyniku splotu nieszczęśliwych okoliczności podejmuje decyzję, która odmieni jej życie na zawsze…

Błyskotliwie łącząc tematy nauki i zbrodni, "Smak trucizny" ujawnia, jak jedenaście znanych substancji wpływa na organizm człowieka – na kanwie morderstw, w których ich użyto. Czytelnicy powieści kryminalnych doskonale wiedzą, że trucizna jest jedną z niezmiennie powracających metod wybieranych przez morderców. Można ją niepostrzeżenie dodać komuś do drinka, posmarować nią grot strzały lub klamkę, a nawet sprawić, że dostanie się do powietrza, którym oddychamy. Ale jak działa…? Łącząc elementy historii medycyny oraz opisów rzeczywistych przestępstw, Neil Bradbury zgłębia tę metodę zabijania. Obok informacji o prawdziwych zabójcach i ich zbrodniach – tych osławionych, tych zapomnianych i tych wciąż nierozwiązanych – pojawiają się równie intrygujące dzieje samych trucizn: jedenastu cząsteczek śmierci, które niszcząc ciało człowieka, paradoksalnie pokazały nam, jak funkcjonuje nasz organizm. Poczynając od niebezpiecznej genezy powstania ginu z tonikiem, kończąc na przesyconej arszenikiem tapecie z sypialni Napoleona – Smak trucizny zabiera czytelnika w fascynującą podróż przez skomplikowane procesy, które nas utrzymują przy życiu…lub nie. Ciekawa i zaskakująca, napisana przystępnym językiem. Historie obrazujące działanie konkretnych substancji zostały dobrane w przemyślany sposób. A każda z nich przeplatana jest faktami na temat działania danej substancji i historii jej odkrycia.

Książka nominowana w Plebiscycie Książka Roku 2015 lubimyczytać.pl w kategorii Powieść historyczna. Powieść historyczna z intrygującą fabułą osadzoną w połowie XVII wieku. Niedziela, 7 lipca 1647 roku. Na ulicach Neapolu trwa rebelia. Słychać wrzaski, krew zalewa miasto. Fortunato Petrelli, ceniony dziennikarz „Wiadomości Neapolitańskich”, na bieżąco opisuje to, co się dzieje, dając szczegółowe świadectwo niepohamowanego okrucieństwa. Musi też zapewnić bezpieczeństwo sobie i Donnie Svevie d’Avalos, księżniczce di Gesso. Ich wspólna ucieczka będzie pasmem niebezpieczeństw. W czasie nocnej przeprawy przez morze czółno zacznie nabierać wody. Czy Fortunato odnajdzie w sobie siłę, by ocalić powierzone mu życie?