Późno w nocy w mieszkaniu Debory Miller, kustoszki skromnego muzeum w Atlancie, dzwoni telefon. Nieznajomy mężczyzna każe jej natychmiast jechać do muzeum. Tam, w ukrytym za regałem z książkami pokoju, młoda kobieta znajduje zwłoki swojego pracodawcy i przyjaciela, Richarda Nixona i ze zdumieniem odkrywa nieznany jej bogaty zbiór starożytnej sztuki greckiej, którą pasjonował się szef. Czemu Richard nie pokazał światu tej wspaniałej kolekcji? Skąd wziął zgromadzone tu przedmioty? I, co najważniejsze, kto i dlaczego go zabił? - oto pytania, na które Debora szuka odpowiedzi. A czasu ma coraz mniej, bo prowadzący śledztwo policjanci niedwuznacznie dają do zrozumienia, kogo podejrzewają o zbrodnię...

W budynku starego klasztoru mieszkają z matką i dziadkiem trzy siostry. Julia jest rodzinną pięknością, Finn - intelektualistką, najmłodsza - Maisie - ma problemy z porozumiewaniem się z ludźmi. Z nastolatkami przyjaźni się młody Cygan imieniem Daniel. Latem 1967 roku siostry przeżywają coś niezwykłego, co na zawsze zmienia ich życie...

Druga część powieści „Anhar”, o władcy królestwa magii, który poznaje cały fałsz oraz zło magicznych praktyk i dlatego świadomie je porzuca.W kolejnej części powieści poznajemy rodzinę Anhara: jego żonę Teresę i trójkę dzieci. Akcja koncentruje się zwłaszcza na osobie najstarszego syna Anhara i Teresy, księcia Alhara, który opuszcza potajemnie rodzinny pałac i przez swoje konszachty z magami naraża się na potężne niebezpieczeństwo. Świadom zagrożenia ojciec wyrusza na ratunek. Nie wie jednak, że nie walczy o syna sam. Również kilkoro oddanych przyjaciół podejmuje próbę odnalezienia nieroztropnego księcia.

Jak poradzić sobie w wielkim mieście, kiedy się nie ma pracy, forsy, faceta i perspektyw? Trzeba przy tym wykarmić siebie i kota, zdławić depresję i udowodnić rodzicom, że wychowali geniusza. Szczególnie, gdy jest się trochę naiwną, romantyczną dziewczyną z prowincji, z ambicjami, ale i górą kompleksów. No cóż. Przydadzą się poradniki pozytywnego myślenia, otwartość na najbardziej dziwaczne sposoby zarobkowania, solidna dawka poczucia humoru i wiara, że tuż za rogiem czeka wymarzony mężczyzna. Za tym lub następnym. Bo przecież podobno każdy ma swoja pulę szczęścia... "Motyl na szpilce" to pełen dowcipu i ciepła portret Ewy Bielskiej, młodej kobiety z małego miasteczka, szukającej szczęścia w stolicy. Szereg zabawnych sytuacji, wpadek życiowych i niepowodzeń staje się pretekstem do konfrontacji małomiasteczkowych wyobrażeń o świecie z twardą rzeczywistością metropolii. Zimny prysznic bohaterka przyjmuje z wrodzoną sobie mieszanką tragizmu i pogody ducha. Szczególnie, że w jej życiu zaczynają pojawiać się mężczyźni. Czy któryś z nich okaże się tym jedynym?

Jak odnaleźć się w powojennej rzeczywistości? Czy można jeszcze normalnie żyć, gdy widziało się tyle okrucieństwa i cierpienia? Jak odnaleźć miłość w świecie wyzutym z uczuć? "Dom wdowy" Julity Szpilewskiej to książka bardzo romantyczna, optymistyczna, o wierze w człowieka oraz "ku pokrzepieniu serc". Jest rok 1995, krótko po wojnie domowej w byłej Jugosławii. Rada, młoda, ale doświadczona przez życie kobieta, straciła w czasie tej krwawej wojny to, co najbardziej kochała, czyli męża i synka. Najlepszym sposobem na samotność jest kontakt z drugim człowiekiem, dlatego też Rada przygarnia pod swój dach bezdomnych przyjaciół. W powieści Julity Szpilewskiej dom spełnia bardzo ważną rolę, nie tylko jako miejsce, do którego się wraca, ale również rolę duchową - wszyscy bohaterowie poszukują swego miejsca na ziemi.

Narratorka prowadzi czytelnika w pozornie zwyczajny świat licealistów. Dlaczego jeden z wychowanków, też pozornie zwyczajny chłopiec, okazał się zabójcą? Kto zawinił i czy zbrodni można było zapobiec? Zakręcona nauczycielka, której daleko do autorytetu i roli mistrza, staje wobec takich bolączek szkolnych, jak: nietolerancja, antysemityzm, satanizm dla ubogich, ciąże nieletnich i banalne nieuctwo. Jej wrodzony optymizm zostaje poddany próbie, kiedy na problemy w szkole zaczynają nakładać się problemy rodzinne. Eus, deus, kosmateus to realistyczno-groteskowe obrazki z życia pewnej szkoły i pewnej rodziny. Z duchem w tle.

Miasto, w którym mieszka Julia, jest niezwykłe. Rozciągają się pod nim jaskinie. Mieszkańcy o nich wiedzą, ale mało kto zapuszcza się w tajemnicze i niebezpieczne rejony. Jak bardzo są niebezpieczne, wielu przekonało się na własnej skórze. Trzy lata wcześniej podczas wyprawy zginęła koleżanka Julii. Ten wypadek w przedziwny sposób wpłynie na dalsze życie bohaterki. Ale zwykle jest tak, że gdy jedni nas opuszczają, na ich miejsce pojawiają się inni, by wypełnić lukę w naszym życiu. Prosta zasada: Coś za coś. Julia pracuje na ulicy, na rogu Zielonej i Smutnej. Przez kilka godzin dziennie drepcze między latarnią a kioskiem pani Kazi. Początkowo trochę ją to zawstydzało, ale do wszystkiego można się przyzwyczaić. Teraz jest nawet z siebie dumna. Dzięki niej wielu ludzi może kontynuować swoje życie. O czym tym razem? O miłości, o przyjaźni, o niebezpieczeństwie i tajemnicach. Aż dreszcz przebiega po skórze, gdy się czyta "Coś za coś".

"Strefa cienia. Trzy lata z psychopatą - historia prawdziwa" to debiut prozatorski Wiktorii Zender. Pod tym pseudonimem kryje się jedna z wielu ofiar nadal ściganego listami gończymi Eugeniusza G., przez polską prasę porównywanego do Kalibabki lub Hannibala Lectera. Autorka była przez kilka lat z nim związana, a gdy zdecydowała się na rozstanie, on bestialsko ją okaleczył. Teraz, po ponad dziesięciu latach postanowiła przerwać milczenie i opowiedzieć o tym, co ją spotkało.W tej książce opisałam trzy lata mojego życia. Trzy dramatyczne lata, których zwieńczeniem stała się tragiczna zbrodnia. Każde słowo jest prawdziwe. Moje myśli, uczucia, a także historia, którą przeżyłam. Pewnie wielu czytelnikom wyda się wręcz niemożliwe, aby jedna młoda kobieta była w stanie tyle znieść i żyć dalej. Ja żyję mimo wszystko, mimo cierpienia, upokorzenia i kalectwa.

Kim była Achmatowa? Poetką miłosnego zapamiętania i zadumy, pejzażem mglistego miasta Newy, okrutnej i nieszczęśliwej ojczyzny? Szukałam tych odpowiedzi w Petersburgu, Moskwie, Odessie, Paryżu, Kijowie, tam gdzie żyła Achmatowa, nie rozstając się z jej wierszami, wpatrując się w jej fotografie i portrety. Bo z pewnością nie tylko jej poezja, ona sama również była dziełem sztuki.

Autorka zaprasza czytelników do staropolskiej alkowy, gdzie działo się naprawdę wiele.Nasi pradziadowie podlegali tym samym słabościom i pragnieniom, co my: potrzebie miłości, bliskości drugiego człowieka, pożądaniu. Pod aksamitnym kubrakiem zdobionym drogimi kamieniami, pod pancerzem zbroi dokładnie tak samo biło i pękało z miłości serce jak pod współczesnym garniturem.W książce spotkają czytelnicy zwykłych ludzi z ich namiętnościami - w sypialni, w nocnej koszuli, w plątaninie wątpliwości.W czasach staropolskich, podobnie jak i dziś, każda dziewczyna marzyła o wielkiej dozgonnej miłości. Śpiewano o niej piosenki, zaczytywano się w romansach, korzystano z porad wróżek.Niestety nie każdej pannie dane było wyjść za mąż z miłości. O zamęściu bowiem decydowała zwykle wola rodziców, którzy z racji wieku i doświadczenia uważali, że lepiej wybiorą kandydata do ręki córki.