Lata trzydzieste. Max Mallowan - mąż autorki - był archeologiem, prowadzącym wykopaliska na terenach Bliskiego Wschodu. Autorka towarzyszyła mężowi w jego ekspedycjach, nie stała się jednak znawcą przedmiotu, lecz pozostała życzliwym obserwatorem. W tej lekkiej, pełnej humoru książce, opowiada o swoim życiu w tamtych latach.

Książka opowiada o dwóch rodzinach - Wachowiczów i Partyków, które zasłynęły w przedwojennej gastronomii warszawskiej.

Wybór i opracowanie - Janusz Poniewierski, pomysł i współpraca - JanTurnau. Na książkę składają się tzw. fioretti, to znaczy opowieści z duszą, których bogactwo polega na tym, że uchylają drzwi do tajemnicy człowieka, o którym mówią. Obok anegdot i żartów znajdziemy tu opowieści mogące stać się źródłem zadumy a nawet początkiem modlitwy. Spotykamy papieża jako człowieka mającego wielkie poczucie humoru i dystans do poważnych spraw.

Skip Cuddy, świeżo zatrudniony w posiadłości Blessingów dozorca i ogrodnik, któregoś ranka znajduje na podjeździe podrzuconego noworodka. Postanawia zaopiekować się dzieckiem w tajemnicy przed swoją chlebodawczynią. Skip ma za sobą niezbyt szczęśliwe dzieciństwo, a także 10-miesięczny pobyt w więzieniu. Lydia Blessing, właścicielka posiadłości, jest zgorzkniałą, zamkiniętą w sobie, 80-letnią kobietą. Kiedy dowiaduje się o obecności niemowlęcia - z początku niechętna - wkrótce zaczyna pomagać Skipowi w opiece nad dzieckiem.

Przejmująca do głębi opowieść o losach dwojga kochających sie ludzi, którym prawo do godnego, normalnego życia odebrał komunizm. Stefan Grodecki, pierwszy po wojnie wojewoda szczeciński, u schyłku życia dokonuje gorzkiego rozrachunku z własną przeszłością. Co prawda był tylko pionkiem w brudnej grze, wciągniętym w tryby totalitarnej władzy, nie zwalniało go to jednakże od osobistej odpowiedzialności. Jego pierwsza, ukochana żona, którą skrzywdził, porzucając dla kariery, w swoim dzienniku paradoksalnie przywraca mu pamięć człowieczeństwa. Wzrusza go to, ale nie uwalnia od wyrzutów sumienia. Tymczasem samo życie przyniesie wkrótce oczekiwane rozwiązanie problemu.

Wspomnienia polskiej arystokratki, mieszkającej we Francji, w czasach ostatniej wojny agentki polskiego podziemia. Piękna, inteligentna, odważna i zdeterminowana kobieta, podejmowała się szaleńczych zadań dla Polski. Rzadko spotykanym dowodem zainteresowania książką i konspiracyjną działalnością autorki było przyznanie jej przez prezydenta Francji tytułu Kawalera Orderu Zasługi w 1996 roku, a przez prezydenta Niemiec - Krzyża Zasługi ze Wstęgą Orderu Zasługi w 1997 roku. nastąpiło to po przeszło 40 latach od przyznania jej przez władze Polski na obczyźnie Srebrnego Krzyża Zasługi z Mieczami w 1953 roku.

Wspomnienia królowej Noor, noszącej wcześniej nazwisko Lisa Halaby, żony zmarłego w 1999 roku króla Jordanii, Husseina i matki jego czterech synów. Noor opowiada o swoim dzieciństwie, studiach w Stanach Zjednoczonych, o spotkaniu z Husseinem i okolicznościach, w jakich doszło do zawarcia związku małżeńskiego - młodej nowoczesnej kobiety z władcą osobliwego kraju, w którym obowiązują feudalne prawa definiujące rolę kobiet. Pisze o dworskiej etykiecie, swoich obowiązkach, jako królowej, o przejściu na Islam oraz o wyrzeczeniach, do jakich była zmuszana, żyjąc pod nieustanną obserwacją otoczenia i obstrzałem mediów. Jako towarzyszka życia przywódcy cieszącego się uznaniem całego świata, uczestniczyła w wielu międzynarodowych wydarzeniach i spotkaniach. W swoich wspomnieniach zawarła portrety wielu sławnych polityków, m.in. królowej Elżbiety II, prezydentów USA, Jasira Arafata, a nawet Saddama Husaina.

Za temat nowej książki posłużył przełomowy moment życia Heleny Modrzejewskiej. W powieści tej występuje ona, jako Maryna Załężowska. W 1876 rokua - gwiazda ówczesnych warszawskich teatrów postanowiła rozstać się ze sceną i wyemigrować razem ze swoim mężem - Karolem Chłapowskim, młodym dziennikarzem - Henrykiem Sienkiewiczem oraz grupą przyjaciół założyła w kalifornii utopijną społeczność. Eksperyment nie powiódł się i po niespełna roku Modrzejewska - pod zmienionym nazwiskiem - postanowiła wrócić na sceny teatru w Ameryce.

Zofia Hertz, główna po Jerzym Giedroyciu, postać paryskiej „Kultury" opowiada o swoim życiu, które przez kilka dziesiątków lat stanowiło część dziejów tej niezwykłej, historycznej instytucji. Książka jest również historią polskiej inteligencji XX wieku, jej trudnych losów i ideowych poszukiwań.

Dziewięć intrygujących portretów słynnych kobiet - muz wybitnych artystów imyślicieli, m.in. Lou Andreas-Salo(muNietzschego, Rilkego i Freuda), Gali (żony S.Dalego) i Yoko Ono (partnerki Lennona). Lekko i świetnie napisana książka.