"Pieśń o poranku" to niezapomniana opowieść o więziach, które nas łącza i pożądaniu, które nas rozdziela.Larissa Stark ma cudownego męża, piękne dzieci i dom, który uwielbia. Ale czasami, gdy posiada się wszystko, przestaje to wystarczać. Przypadkowe spotkanie z młodszym nieznajomym mężczyzną odmienia jej idylliczne życie. Larissa zadaje sobie pytanie, czy to, w co do tej pory wierzyła, jest prawdą oraz zastanawia się nad tym, co wydawało się nie do pomyślenia. Ale jeśli odważy się na niemożliwy krok, czym stanie się jej życie? Obojętnie jakiego dokona wyboru, ktoś zostanie zdradzony

Agnieszka Graff tym razem opisuje sytuację matek w Polsce. Bardzo dobrze, że taką książkę napisała ikona polskiego feminizmu. Jej głos jest tym bardziej donośny, że Pani Agnieszka zostając matką, bynajmniej nie przestała być feministką. Przyda się polskim feministkom wewnętrzny głos krytyki, bo polski feminizm jest zbyt czarno-biały, bo nie każda kobieta chce być superwoman, bo nie każda matka chce i musi rezygnować z przysługującego jej urlopu macierzyńskiego i wychowawczego po to, by w te pędy wracać do pracy i robić karierę. A tym, które dokonują takiego wyboru lub wyboru dokonuje za nich sytuacja materialna, zamiast pogardy należy się szacunek i zapłata za ciężką pracę, jaką „siedzenie w domu z dzieckiem” jest. I to nie jest tylko sprawa prywatna, ale polityczna jak najbardziej, by Państwo zadbało o to, by te kobiety wreszcie docenić.

Bardzo dobra powieść obyczajowa, której akcja biegnie dwutorowo. Jest rok 1901. Isabella Winterbourne ucieka od niekochanego męża i jako jedyna wychodzi cało z katastrofy statku u wybrzeża Queensland. Sto dziesięć lat później Libby Slater ze złamanym sercem opuszcza Paryż i wraca do Australii, by prosić o wybaczenie siostrę, która jednak nie umie jej zaufać. Obie kobiety – Isabella i Libby – będą musiały zostawić za sobą dramatyczną przeszłość i nauczyć się żyć na nowo. Ale nadmorskie miasteczko Zatoka Latarni kryje wiele niepokojących tajemnic…